Vereenigingsleven.

TWEE PERIODIEKEN.

Reeds lang liggen op een bespreking te wacbten een tweetal periodieken, die zich bewegen op het gebied van het vereenigingsleven, en om haar inhoud wel waard zijn, dat er eenige regelen aan worden gewijd. Beide tijdschriftec bestrijken in hoofdiaak een bijeenbeboorend gebied, al zouden de titels ervan het ook niei doen vermoeden; De Macedoniër tn. The Student World.

De Macedoniër is het hoogst interessante zendiDgsiijdsctirift, dat we, sedert een paar J4at herleefd, in ons land mogen bezitten. Hoezeer we de zending als een zaak van de Kerk beschouwen, en de redactie van het tijdschrif. zulks ook doet, deelen we deze periodiek toch bij onze rubriek „Vereenigingsleven" in, en wel om dete reden, dat de redactie niet den blik slaat op de zending der Gereformeerdt kerken allééo, maar op het gansche werk de> zending, die in de praktijk — men moge he al afkeuren! — nog altijd voor verreweg bei grootste deel een werk van vereenigingen is.

Dat zooveel mogelijk het geheele zendingsterrein bmnen den geiichisknng der redactit getrokken wordt, blijkt onder meer uit dt interessante rubriek „Uit mijn Camera" van Ds. H. Dijkstra van Saailde, die in deze rubriek alieiiei actueele quaesties. welke zich hier en ginds op het zendingsgebied voordoen, beknop bespreekt. Toch is de^e rubriek, hoe prettig ïi, zica ook lezen laat en hoezeer zij de aantrek kelijkheid van het tijdschrift ook verhoogt, nie net voornaamste deel ervan, maar moet de grooit beteekenis van de uitgave in de eerste plaats gezocht worden in de grootere artikelen, dit ledere maand worden opgenomen.

Oader dete meer uitvoerige artikelen zijn ei voortdurend reer belangrijke, die gescaikt zijt om de wetenschap der zending vooruit te helper, en die de praktijk der zending den goeden we^ wijzen. Ook in de vijf nummers van dei loopenden jtargang, die voor ons liggen, treffst we zoodanige artikelen weer aan.

Wat de laatstgenoemde artikelen aangaat, dit Ovsr de praktijk der zending, behoeven wt slechts te berinneren aan het in de pers reed^ allerwegen besproken stuk van den heer J. S Dienske, „Hwdel en Nijverheid in dienst dti Zending', in welk stuk het toettjuichen plai. wordt ontwikkeld om in Indii een ZendingshandeUirereeniging te stictiten, welker baten de Saantiesle latten der Zending kunnen helpen •erliefattn ««nwx^ds «1 welke andtiz^ds da 98! «w taak der miisie kan helpen vervullen, door als handelsagenten mannen nittezenden, die als halpmissionarissen kunnen fnngeeren door het Woord Gods langs den weg der handelsrelatifin met de inlanders in den kring van dezen binnentedragen.

Van de overige lezenswaardige artikelen noemen we een opstel van Ds. D. Bakker van Djjkjikarta over de vraag, of „Christelijke onderwijzers bij het Gouvernements-onderwijs in Ned.-Indie" in dienst mogen treden. Die irraag mocht, nu van Regeeringswege er zoo groote prijs op gesteld wordt, dat Caristelijke jongelieden naar Indië gaan, werkelijk wel eens onder het oog gezien worden. Het antwoord, dat Ds. Bakker erop geefc, is beslist ontkennend, „om de zeer eenvoudige reden, dat het Gouvernementsonder wijs in IndiS, evenals het openbaar onderwijs in Nederland, neutraal 18. Neutraliteit is in Indië door den wetgever voorgeschreven. Zoolang de Regeering neutraliteit vooTschtijit en de ouders, die hun kinderen naar de Staatsschool zenden, neutraal onderwijs begeeren, zie ik geen beteren weg dan propaganda te maken voor bet Christelijk onderwijs. Bij dat onderwijs is voorchristelijke onderwijzers uit Nederland in Icdië nog plaats. De Europeesche Ciristelijke school in lodië zoowel als de Zendingsschool komen Europeesche onderwijskrachten tekort."

Zooeven zeiden we, dat De Macedoniër — welk tijdschrift we bij voortduring warm aan bevelen — een terrein bestrijkt, dat nauw verwant is aan dat van The Student World. Dit schijnt vreemd, maar wordt duidelijk als men de zaak van nabij beziet. The Student World toch, die ons reeds sedert een paar jaar geregeld wordt toegezonden en te lang al op een bespreking wacht, is een driemaandelijksch tijdschrift, dat wordt nitgegeven door de „World's Siudent Christian Federaüon", die in groote mate het karakter van zendingsfederatie draagt.

Dat dit laatste zoo is, bemerkt men licht, als men eeoige nummers van het steeds in keuiig gewaad, zoo nu en dan geï.lustreerd, verschijnende lijdschrift inziet. Men vindt er toch in een kcur van artikelen, van de hand van mannen van allerlei nationaliteit, over de christenstudentenbeweging aan de universiteiten van alle landen en volken. En men zal wel verstaan, dat deze studentenbeweging, die in landen als het onze reeds in belangrijke mate op bevordering van de zending gericht is, een zeer sterke leodingstendens moet dragen in landen, waar het paganisme of het mohammedanisme de geesten nog beheetscht en Christenstudenten pioniers zijn van een nieuwe beschaving.

Hoezeer deee zendingstendens de hoofdrol in de beweging vervult, kan o. a. ook blijken uit den oproep voor een „thanksgivingsday", die in Januari 1.1. van het comité genetaal uitging. In dien oproep heette het: „Om aan het Christendcm de hetzelve toekomende plaats te geven in het leven van de mannen en vrouwen, moet thans op de universiteiten de wereld gekeerd worden naar den levenden Christus. Met het oog op de verantwoordelijkheid, hisrmede gelegd op de georganiseerde bewegingen ondei de Christenstudenten in al de deelen der wereld, toept het comité-genetaal allen, die willen, op om zich te vereenigen in den gebede, dat de gunstige gelegenheid van onzen tijd wel gebruikt moge worden. Ons vertrouwen is in God; zonder bovenmenschelijks hulp zal de goede gelegenheid verloren gaan."

En dan worden als redenen van dankzegging opgegeven: „De Wereid"-zendingsconferentie in Edinburg deed meer dan ooit uitkomen de eenige gelegenheid, die er voor de studentenoewegicg is, om de verbreiding van het Christendom O'/er heel de wereld te bevorderen. De „volunteer convention" in Rochester beeft even ioo belangrijke resultaten voor de zending opgeleverd."

Deze studentenzendingsbeweging mag in be teekenis niet onderschat worden. Zij kan veel ten goede voor de zending doen, zoo zij althans in de goede banen blijft en niet den weg opgaat van een Christendom, dat alle scherpe omlijning mist, niet zich beweegt op de lijn, waarop zich de Wereldzendingtconferentie in Edinburg belaas wel eenigetmate bewoog.

„Laat pns bidden, dat alle plaatsen van studie mogen worden verlicht met hemelsch licht, opdat het geloof der studenten versterkt en bevestigd worden" — met die woorden van het comité-generaal most van harte ingestemd worden.

„Laat ons bidden, dat sterk toenemen moge het getal van de studenten, die beantwoorden willen den oproep tot persoonlijken dienst in de deelen der aarde, die het meest behoefte eraan hebben,

„Laat ons bidden, dat het toenemend aantal Ojstersche studenten, die in het Westen stu deeren, zoowel Christelijke gastvrijheid mogen vinden als gezond onderricht, en dat met wijs beleid getracht moge worden, ben te brengen tot den Verlosser der geheele wereld.

„Laat ons bidden, dat in steeds grootereu getale eenheidsapostelen mogen komen van de universiteiten; apostelen, die willen medewetken om al de volgelingen van Christus te brengen cot de levende eenheid, voor welke Hij bad."

Ja, laat ons dat alles bidden, maar verzuimen we ook niet, te bidden, dat we bij het streven aaar eenheid den Christus naar de Schriften aiet verliezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen