Immanuël”.

[KERSTFEEST.]

Daarom zal de HEERE zelf ulieden een teeken geven. Zie, eene maagd zal zwanger worden, en zij zal eenen zoon baren, en zijnen naam IMMANUEL heeten. Jes. 7 : i4.

De heilige Christus-naam van Immanuel vertaalt men schier altoos door: odmetons^vcaxi letterlijk is dit niet. lm beteekent met; noe is het woord voor ons; en £/is het Hebreeuwsche woord vonr God. Nauwkeurige vertaling van Immanuel eischt dus dat Met ons voorop sta, en dat ge rist overset God met ons, maat dien wondeten naam uit Jesaja 7 : 14 weer geeft door: et óns is God. Wat ook tegen ons ilch ver heffe, wat zich ook tegen ons aankante, wat ook op oazen ondergang doele, gelukken zal 't niet, en in 't eind *al aan óns de zegepraal blijven, waot over wat machtsmiddelen ook de vijand beschikke, met óns is meer dan met hem, wani met óns is Godl En let er wel op, dat er niet staat: et ons is Jehovah, maar dat er sprake is van God in den meest algemeenen ïin. Die God, die hemel en aarde in zijn macht houdt, dis almachtige God in zijn majesteit isi met ons.

Maar, al is dit de hoofdbeduidenis, die hoofdbeduidenis heeft dieper achtergrond, en hierop gaan we met ons Kerstfeest terug.

Onze kiiideren vieren vooial dit laatste hooggetij van hst jaar met de ouderen mede. Oak wel ons Paschen, en ten deele ook het Pinksterfeest, maar welk kind ge ook vraagt, welk van deze diie hoogtijden hem 't meest aantrekt, het aal u antwoorden: Natuurlijk het Kerstfeest! En dat kan niet anders, al ware het alleen om het allesbeheetscbesde feit, dat we op Kerstfeest hooren, van „een Kindeken dat ons geboren is." Dat Kindeke ia de Kribbe, de moeder die haar Kindeke verzorgt, die herders die 't komen begroeten, de engelen die 't in Efrata toezongen, en straks die Wijden uit het Oosten, die het met prachtige geschenken vereerden, — 't spreekt alles het kinderhart toe, het is voor een kind dat doordenkt, alsof in Maria's Kindeke de kicderlijke leeftijd als zoodanig geheiligd wordt. Ocder al die volwassenen die om de Kribbe staan, is er niet een, die ook maar van verre in beteekanis en belangrijkheid met dat Kindeke Jezus wedijveren kan. Straks als leeraar optredende, is Jezus voor het kind te machtig, als hij wonderen doet, imponeert hij het kind, zijn Kruis vervult het kinderhart met vreeze, zijn opstanding is voor het kinderoog te hooge glorie, maar bier ontmoet 't kindetoog Jezus als zelf nog een Kindeke, en dat juist trekt aan, bindt en boeit. Als Kindeke is Jetus voor het kind de Heiland. Ge zoudt als oudere bijna uit den weg gaan, en u op een afstand terugtrekken, om uw lieve kind vooral zeer dicht tot de Kribbe vanjszus te doen naderen. Zooals 't in Jesaja's profetie was: Een Kindeke ons geboren, en dat Kindeke Immanuel geheeten, zoo is en blijft het ook op ons Kerstfeest. De Zone Gods had ook in volwassen gestalte als hoofd van 's hemels heirscharen kunnen verschijnen, maar God bestelt het andfers. Een Kindeke zal 't eerst diager van God-geopenbaard-in-het-vleesch zijn. Straks zal uit dit Kindeke van Bithlehem de profeet, de priester en koning opwassen. Maar met het Kindeke begint het. God is'teerst in 't vleesch van het Kindeke geopenbaard. Van het Kindeke, niet van den volwassen man, zou de redding uitgaan, en in dat Kindeke zou God zichzelf aan ons gevallen geslacht geven. En daarom gaat op 't Kerstfeest de rei onzer jubelende kleinen voorop. Zij verstaan het mysterie van Bethlehem nog niet, veel min kunnen i.e 't nog doorgronden, maar dit weten ze, dat die Jezus het heil der menschen is, en dat die Jezus begon met een Kindeke te wezen, als zij.

Doch dan breidt ook vanzelf die jubel zich uit tot ons, ouderen. Zoo verstaan toch ligt in o w b dit Immanuel de verrassend heerlijke gedachte, dat God de Heere niet maar op ons nederziet, en niet maar genade op ons doet nederdalen, maar zelf tot ons geslacht is gekomen, in ons geslacht is ingegaan, in Maria's schoot zichzelt het lichaam geformeerd heeft, en nu, uit Maria geboren, God zijnde en God blijvende, mensch werd. Ócs vleesch aannam, aan het menschelijk geslacht in David zich aansloot, aan Maria's borst zich den dorst heeft gelescht, ons lijden met ons gedragen heeft, en, door als het Eeuwige Woord vleesch te worden, ons naar ziel en lichaam beide opnam in zijn heilige gemeenschap. Zoo jubelen nog niet onze kleinen bij de Kribbe, maar zoo jubelen wij, voor zooveel althans het zoeken van Gods gemeenschap de begeerte onzer ziele is. Naar onze Schepping hooren we bij God, dragen we zijn beeld, kunnen we niet buiten Hem en is één met Hem zijn, de eenig ware uitdrukking voor menschelijk geluk. Onze scheiding van onzen God is de bron van al onzen jammer. Een andere bron of oorzaak van onze ellende is er niet. En of wij nu al naar onzen God terug willen, en teruggaan, toch blijft 't al een uitwendig werk. Dan bidden wij uit de diepte, en Hij hoort ons uit den Hooge, maar er blijft scheiding en 't wordt niet weer één. Toch moet 't dat weer worden, en dit nu kan niet van óns komen, maar alleen van God zelf. En dit nu is het, wat in den heiligen naam van Immanuel zich aankondigt. Hier in die Kribbe van Bethlehem is 't weer één. Gods eigen, lieve Zoon in ons vleesch en bloed, mensch gelijk wij mensch zijn, en in dien Godmensch de eenheid van hemel en aarde, om nimmermeer verbroken te worden, hersteld. Bij de Kribbe staande, zijn we niet maar nabij God, en drukt zelfs 't dicht nabij onzen God, nog den vollen rijkdom niet uit. In het Kindeke Immanuel vereenzelvigt God de Heere zich met ons geslacht, en wordt ons menschzijn in de sfeer van het Goddelijk leven opgenomen.

En is die diepe achtergrond voor onze kinderen op hun wijs, en ook ons, ouderen, bij klaarder licht zichtbaar geworden, dan spreekt tenslotte die Immanuel ook ons toe, gelijk het eens Jjsaj* deed; want dan profeteert die bezielende naam ook ons den triomf in de worsteling, waarin ook ons geloof gedurig bevangen wordt.

Ge kunt niet in Jezus zijn, of het baart n in deze wereld tegenstand en vervolging. Jezus is niet gekomen om den vrede te brengen, maar het zwaard. Zwakke, flauwzielige belijders en belijderassen laat de wereld ongedeerd op den weg voorbijgaan. Maar treden ze weer op de mannen en vrouwen, die de heilige traditie van hun Heiland durven voortzetten, van Hem durven getuigen tegen de wereld in, en voor zijn eere durven opkomen, dan bereidt zich de tegenstand vanzelf, dan breekt de bittere passie uit, en zoekt men u te ontwapenen en machteloos te maken. Menschen doen dat op hun manier, de demonen op de hun eigen wijze, én zelfs medebelijders, maar die zwakker staan, kunnen zich met de vijanden des Heeren en met de demonen tegen u keeren. En dan zoudt ge vert sagen, dan zou verschrikking u aangrijpen en angst uw ziel bevangen, en u vertwijfelend doen vragen: Wie ben ik, om aan dien haat en wrevel weerstand te bieden? Doch in die ure juist rijst het beeld van Bathlehem voor u op. Wat was dat Kindeke in de Kribbe om de wereld te overwinnen 1 En tocb, dat Kindeke Immanuel heeft de wereld overwonnen. Aan dit heilig Kindeke hebt ook gij u aangesloten, en hoe 't u nu ook tegenloope, in den naam van dit Kindeke ligt ook voor u de belofte, de profetie, van eindelijke zegepraal. Van zegepraal niet door eigen kracht, niet door de hulp van uw broederen, maar door de hulp die van Boven komt, want nu zit aan Gods rechterhand het Koningskindeke van Bethlehem, en Hem wordt door al wie kind van God mag zijn, toegeroepen: Met ons is God, Immanuel,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen