Buitenland.

N.-Amerika. Billy Sunday gadegeslagen. (Slot).

Wij hoorden behalve de twee bovengenoemde moraliteitspreeken tegen de zonden van onzen tijd een derde, die dan meer Evangelie-verkondiging zou zijn. Het was de bij de lezers van Sunday's preeken welbekende preek over Dr. Jekyll en' Mr. Hyde. Stevenson's boek, waarin deze twee personen voorkomen als de twee nameen waaronder een-en dezelfde persoon een goed en een slecht leven leidde, achtte de EvangeUst de meest dramatische commentaar op Paulus' woord van Rom. 7 en, 8. Zijn tekst was Paulus' klacht: «Ik ellendig niensch, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? *

Zonder bezwaar werd deze klacht van den wedergeboren Paulus, in wie een nieuwe en een oude mensch door de wedergeboorte gewerkt was, op alle . menschen toegepast. Elk mensch heeft iets goeds en iets kwaads, iets hemelsch en iets duivels, een lam en een wolf in-zich. Het komt gr nu maar op aan, dat men de oude huid, het kwaad aflegt en het goede voet geeft. Over het al of-niet doen hiervan beshst de. mensch zelf, dat is «up to him.* Indien hij het kwade voet geeft, gaat hij naar de hel, indien hij het goede laat doorwerken, dan naar den hemel. Hij, Sunday zelf, heeft toen hij bekeerd werd, die oude huid afgetrokken en gezegd: ik ben er klaar mee - ^ hij raadt nu ieder aan dat ook - te doen. En ze kunnen dat doen als ze maar willen.

Neen, Bill, deze preek was niet «up to God's leaugue standard*.

Daar was geen Evangelie in, daar was geen Christus in, daar was geen roepen tot boete en berouw in, daar was geen schuldgevoel over_ de zonde in. Het was van begin tot einde Arminianisme, het was Humanisme. Het was heidendom, Budhisme of wat ge het noemen wilt.

En wel was daar een beter besef in hem dat scheen hem te doen gevoelen, dat hij niet op het rechte spoor was en eens deed uitf oepen: «Als gij niet in erfzonde gelooft, dan zijt ge een moraal idiot, een ass. enz.« Maar de heele preek moest geen anderen indruk maken, dan indien . iemand er nog in geloofde, om hem dit geloof te ontnemen, want immers ieder mensch heeft het goede in zich en kan dat ontwikkelen en het kwade van zich doen.

En als hij naar den contekst verwees en begreep dat hij vast liep, daar Paulus in het volgende vers niet zichzelven voor zijn verlossing dankt, zooals naar de strekking van de preek de mensch zou moeten doen, en in Rom. 8 een heel ander fundament voor zijn verlossing legt dan zijn eigen wil — dan sprong Sunday, er met een lichten sprong over heen, zeggende: Ja, maar Paulus hield Jezus ook vast.

Met kracht zocht hij den mensch duidelijk G te maken, dat de verantwoordelijkheid op hem e rust en dat hij zich daarvan niet kan en niet w mag afmaken — en daarin waren we met je. s Bill. Maar indien iemand - denkt dat hij er is E met een «it is up to you* en een «the will is supreme* en «thab your own will is the thing to determine whether God or Satan will be victorious with us", en indien hij de andere zijde der waarheid vermoddert en God in den hemel tot een ijdel toeschouwer maakt, alsof wij het ten slotte waren die de lijn trokken — dan zeg ik. Bill, dat zoo een is een moral imbecill, een V idiot, een ass en een monkey. 'Als er geen andere beslissende . factor was - ^'an die van uw wil, Bill, dan waart gij er niet gekomen en kwam er niet één. .

Voor de bekeerhngen die door zulk een preek als deze gewonnen worden daar geef ik, _ Bill, geen „three whoops on this side, etc." 'voor. £n God ook niet. Want zijn woord veroordeelt ze.

De heele zaak is dat de man het wel meent, maar gelijk bij zoovele Amerikaansche predikers o zulk een gebrekkige kennis der waarheid hebben. De dingen liggen zoo onhelder endooreen gemengd voor hen. En als ze dan hier of daar een stuk oprapen - want Billy's preeken zijn lang niet alle van hem zelven of geheel van hemzelven - dan weten zij niet te onderscheiden en zal men zuiver Unitarische kost voor Evangelieprediking uitgeven. Bill, neem dit nu eens van mij, uw welwillende Criticus, die een paar dagen dicht bij u zat; luister eens: Uw stem geeft het op. Bederf haar niet verder. Neem een paar jaar rust, ga naar Princeton, N. J., en Iaat u den weg daar onderscheidenlijker uitleggen.

O, dat er iemand , ware die hem dit eens ernstig zeide. Gij editor van The Banner, gij reporters van Press en News of andere Engelsche bladen, neem deze boodschap over en breng haar door uwe bladen tot hem. Een persoonlijken brief zal, vrees ik de „censor" ophouden. En daarom. Bill, neem mijn welbedoelden raad langs dezen weg aan.

Blijf Billy Sunday — zoo heeft God u gemaakt — maar leer wat af en leer wat aan. Beide is noodig, Bill!"

-— Ds. Hosper contra Ds. Hulst. Bekend is het, dat velen bezwaar hebben tegen het formulier voor den H. Doop in de Geref. kerken; vooral het dankgebed bevat uitdrukkingen die weerspraak verwekken. In de Geref. Amerikaansche bladen is hierover een discussie ontstaan, waarin zich ook de nestor van de predikanten der Chr. Geref. kerk, L. J. Hulst, gemengd heeft. Hierover wordt het noodige in de Hope, orgaan van de Geref. kerk, gezegd door den predikant J. H. Hospers. Deze toont aan dat Ds. Hulst in De Wachter een Remón-'strantschen grond voor den kinderdoop voorstaat. Van het Dankgebed sprekend, zegt Ds. Hulst, dat gedankt wordt voor de «genade aan de gemeente en de kinderen geschonken*. Maar die genade is niet anders dan eene belSte zonder werkelijken inhoud. De Doop is» eene «verbondshandeling" en «de belofte der eene partij" (God) kan nooit doorgaan, zonder toestemming der andere partij". Zoo laat Ds. Hulst zich hooren, daardoor uitsprekende, dat eerst wanneer de mensch zijne toestemming tot de verbondsbetrekking geeft en gelooft, er genade is, het hart zal komen. Ds. Hospers toont dan tel De Hope aan, dat dit gevoelen strijdt met de Gereformeerde leer omtrent het Sacrament, als zijnde tot sterking van het aanwezig geloof. «Eene beschouwing die stelt, dat God onze kinderen tot zijne erfgenamen aannemen zal, ons in het bloed Zijns Zoons wasschen zal, strijdt met den aard van het Sacrament. Het dankgebed drukt duidelijk uit, dat die weidaden geschied zijn, en dit moeten wij alzoo stellen, totdat het tegendeel duidelijk blijkt. Voorts klaagt Ds. Hospers ei: over, dat Ds. Hulst zijn voorsteUing niet zuiver wedergeeft, door te beweren dat hij zou leeren, dat de wedergeboorte in het bezit van lederen gedoopte is.

Ten slotte • betoogt i^s. Hospers, , dat de Arminiaan altijd nadruk legt op de menschelijke handeling. Insgelijks spreekt ook Ds. Hulst van wat God doen zal, indien de mensch eerst.... enz. De echte Calvinist legt den nadruk op de uitverkiezing en de daaruit vloeiende wedergeboorte. Een werk Gods is er geschied, en de Calvinist aanvaardt dat en zet het zegel er op naar een regel dien God heeft aangewezen. De Methodist wil eerst zelf doen en zien. Geen woader dan ook dat in Amerikaansche Kerken van allerlei naam geen ernst meer gemaakt wordt met den kinderdoop, .want hoogstens is het maar een maatregel van iets, dat God later bij het gelooven van den doopeling doen moet. Men zou consequent zij.n wanneer de kinderdoop prijsgegeven werd, en de doop eerst werd bediend wanneer iemand tot jaren van onderscheid gekomen is.

Wij verblijden er ons in, dat dit stuk in De ilope gedrukt werd, óok omdat Ds. Hospers verzekert, dat hij broeders in de heilige bediening van niet geringe bekwaamheid kent, die aan zijne zijde staan. Ook de overleden hoogleeraar Dr. Steffens was het gevoelen van Ds. Hospers toegedaan. Winne het in de kringen van de Gereformeerden en van de Chr. Geref. Kerk veld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen