Johanna Breevoort.

Gaarne verkenen we niet alleen uit hoffelijkheid jegens de vrouw, maar ook om het gewicht der zaak zelve hier een plaats aan het schrijven dat Mevrouw Bakhoven—Michels, meer bekend onder den naam Johanna Breevoort, ons toezond.

Hooggeachte Redactie.

Ofschoon ik met De Rotterdammer van meening ben, dat het beter is, de publieke behandeling mijner zaak voorloopig te laten rusten, wil ik toch een weigemeenden raad van hooger hand niet in den wind slaan en verzoek u daarom een klein plaatsje in uw blad.

23 April verzond ik tegelijk met een gelijkluidend stuk aan de Ger. Kerkbode ook eene verklaring aan De Heraut. Dit stuk is bij de Post weggeraakt. Daarom wensch ik alsnog te verklaren:

I. Dat ik onvoorwaardelijk en absoluut hét Ger. standpunt omtrent de Inspiratie en de leer der Heilige Schrift aanvaard.

II. Dat - ik volkomen ter goeder - trouw en meenende de beste en vooral de jongere Ger. theologen in mijn rug te hebben, in mijn boek: De vrouw, vrijgemaakt door den Zoon des Menschen, uitdrukkingen heb gebruikt, die wettigen twijfel wekten aan mijn, op dit punt, vasthouden der Ger. leer, hetwelk ik oprecht betreur.

III. Dat ik de beschuldiging van weloverwogen en tegen waarschuwing in (en anders behoefde er geen brochure tegen mij. geschreven te worden) het heiUge te na te komen, met kracht en verontwaardiging van mij werp.

IV. Dat ik reeds vóór den publieken, onnoodigen aanval op mij, het plan ontwierp in een brochure aan de gemaakte bedenkingen tegemoet komen, en daarin elke uitdrukking die strijdig zou zijn met de Ger. Schriftbeschouwing, terug wilde nemen, iets wat Ds. R., mijn wijkpredikant, had kunnen weten, indien Z.Ew. na de lezing van mijn boek mijn huis en mij zelf niet angstvallig had vermeden, om mij onverhoeds zonder eenige waarschuwing dadelijk publiek aan te vallen.

V. Dat ik het volste vertrouwen stel in de Commissie, benoemd door de Classis, omdat ik de meesten van hen ken als godzalige goed gereformeerde mannen, die naar den regel van Gods Woord en het Ger, Kerkrecht uitspraak zullen doen, zoodat ik gaarne elke uitdrukking, die strijdig blijkt met de Ger. Schriftbeschouwing en de Ger. leer, rondborstig zal herroepen.

Met dank voor de plaatsing.

Hoogachtend,

Uw dienstw. dr.

M. G. BAKHOVEN—MICHELS.

Het behoeft wel niet gezegd, dat we ons van harte verblijden, dat Johanna Breevoort hiermede openlijk verklaart, dat zij de Gereformeerde belijdenis aangaande de inspriratie der Heilige Schrift onvoorwaardelijk aanvaardt; dat'zij oprecht betreurt door verschillende uitdrukkingen in haar boek over de vrijmaking der vrouw rechtmatigen twijfel aan haar buigen voor het gezag der Schrift te hebben gewekt, en zich bereid verklaart, wanneer de Classis over haar zaak uitspraak zal gedaan hebben, elke uitdrukking, die strijdig blijkt met de Gereformeerde Schriftbeschöuwing en de Gereformeerde leer, te herroepen. E; .-spreekt zedelijke moed uit, wanneer men aldus, na publiek een standpunt te hebben ingenomen, dat acüteraf verkeerd bleek, belijdenis van schuld doet en verklaart weer voor het gezag der H. Schrift te willen buigen. Zelfs v^illen we gaarne aannemen, al fs het ons psychologisch een raadsel, dat Johanna Breevoort ter goeder trouw meende, ^toen ze haar boek schreef, het Gereformeerde standpunt ten opzichte van de Schriftinspiratie niet te verlaten. Er 'blijkt wel uit, hoe gevaarlijk het is, zelfs voor een schrijfster als Johanna Breevoort, zich op dit theologische terrein te wagen-en daarbij zelfs als leidsvrouw te willen optreden. Wie haar boek las heeft < • t, ook afgescheide van haar geheel verkeerde-opvatting van de inspiratie der Apostelen, wel gevoeld. Ze heeft in hoofdzaak zich laten leiden door wat moderne schrijvers schreven, en dit zijn, vooral van een leiden op dit gebied, steeds gevaarlijke gidsen. Maar van dit alles willen we thans Johanna Breevoort geen verwijt maken. Er is meer blijdschap in den hemel over één zondaar, die zich bekeert, dan over negen"en negentig rechtvaardigen.

Wat ons alleen leed doet in deze schuldbelijdenis is, dat Johanna Breevoort, die zelf erkent rechtmatigen aanstoot te hebben gegeven, zoo fel opkomt tegen de critiek cp haar werk door Ds. Rolloos geoefend. Dat een Dienaar des Woords niet publiek zou mogen getuigen tegen een publiek uitgegeven geschrift, waarin naar zijne overtuiging het gezag van Christus en de Apostelen wordt aangerand, wanneer bij niet vooraf persoonlijk de schrijfster vermaand had, is een bewering, die zeker niet juist is. De Apostel zegt, dat men degenen, die in Het openbaar-zondigen, ook in het openbaar zal weerstaan. En nog veel minder gaat het aan Ds. Rolloos Ie verwijten, dat hij aan Johanna Breevoort zou te laste hebben gelegd vvel overwogen en tegen waarschuwing in het Heilige zijn te na gekomen. In de brochure yan Ds. Rolloos is hiervan met geen enkel woord sprake. Er was alleen een objectief oordeel over haar boek en niet een uitspraak over haar bedoeling. Johanna Breevoort zou hooger gestaan hebben, wanneer zij dezen aanval achterwege had gelaten.

Intusschen. is dit .een zaak, die zij verder met haar wijkpredikant moge uitmaken. Voor ons is de hoofdzaak, 'i.]3t Johanna Breevoort van de dwaling haars wegs is teruggekeerd. Evenals de Rotterdammer zouden we haar den vriendelijken raad willen geven, un de zaak in kerkelijke behandeling is, zich van verdere publieke bespreking te onthouden, ook van het schrijven eener brochure, die allicht weer tot misverstand aanleiding zou kunnen geven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen