Algemeene taalwetenschap en subjectiviteit - pagina 41
Rede uitgesproken bij de aanvaarding van het hoogleeraarsambt aan de Vrije Universiteit te Amsterdam
AANTEEKENINGEN. 1) De hier volgende aanteekeningen bedoelen niet een volledige bibliographie te geven. De aard van het referaat brengt mee, dat kennistheoretische en psychologische zoo wel als linguistische litteratuur er in verwerl:~t is. Van eerstgenoemde is een samenvattend overzicht moeilijk te geven. Wat de algemeene taalwetenschap betreft, zij speciaal verwezen naar O. jespasen, Language, London 1921, J. Vendcyès, Le Language, Parijs 1921, en A. Meillef: Linguistique Générale et Linguistique historique, Parijs 1921. 2) Vgl. voor de opvatting der geschiedenis K. Lampreefif, Moderne Geschichtswissen schaft, 1904. 3) H. Driesefi, Ordnungslehre, 1912. E. Beefier, Die fremddienliche Zweckmässigkeit der Pflanzengallen, München, 1918.
Samenvattend hierover r. J. j . Buyfend/ïk, Oude problemen in de moderne biologie, inaug. rede 1919. W. Wund!, Völkerpsychologie. Bd. I en 1I, Die Sprache, 1912.
4) Herder, Ideen zür Philosophie der Geschichte der Menschheii (1784- 1791). Over v. Humboldf vgl. B. Delbriick, Einleitung in das Studium der indogermanischen Sprachen, 1908, blz. 41-54. 5) Vlg. Vendryès, a.w., blz. 7 en 417. 6) Delbriiek, a.w. bI. 170, zegt ten opzichte hiervan "dass an mehreren Punkten ein Rückzug angetreten worden ist."
7) Vgl. Brockelman, Semitische Sprachwissenschaft en &ûne'iJ i: Finnisch-ungrische Sprachwissenschaft, beide in de Sammlung GÖschen. Over den stand der classificeering in het algemeen Finck. Die Sprachstämme des Erdkreises 1909. Merkwaardig is ook Mö!ler, Semitisch und Indogermanisch, Kopenhagen, Leipzig 1907, waartegen o.a. Broekelman, a.w. pag. 15. 8) j espersen, Progress in Language, London 1894.
9) Vgl. A. Meillel, Étude du vocabulaire indo-européen, 1924. 10)
Vgl.
J. Wolfjer, De wetenschap van den Logos, Amsterdam
1891.
11) Hierop bestaan wel eenige uitzonderingen, althans wat het uiterlijk aspect aangaat. Het nieuw-grieksch b.v. heeft wederom ongecontraheerde vocaalstammen, vgl. H. Pemo!, Granmaire du grec moderne I, §§ 296-299. De historische gang van zaken is echter anders, en het paradigma stemt ook niet volkomen overeen.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 30 mei 1924
Inaugurele redes | 44 Pagina's