Augustinus' werk over de christelijke wetenschap - pagina 9

vernemen we uit het verhaal van Augustinus over zijn eigen studietijd ) . M a a r wilde het Christendom doordringen tot en zijn plaats handhaven i n de sfeer der ontwikkelden, dan moest het, vooral i n een wereld, i n welke de macht van het woord i n zijn uiterlijken v o r m zoo groot was en die gemis aan rhetorische stileering gelijk stelde met grove barbaarschheid ), ook hun taal spreken. O o k van de latere eeuwen geldt dan ook de juiste opmerking van N o r d e n : „Hätten die A p o l o geten des zweiten Jahrhunderts ihre an die Kaiser, den Senat, das gebildete griechische u n d römische P u b l i k u m gerichteten Schriften i n dem Stil geschrieben, dessen sich gleichzeitig Ignatius und Polykarp i n ihren für die christlichen Gemeinden bestimmten Schriften bedienten, so hätten die Adressaten sie entweder überhaupt nicht gelesen oder daraus den Schluss gezogen, das diese Religion wirklich das war, wofür man sie hielt: eine orientalische Superstition der anaibEVTo" ). 22

23

24

Zoo verkeerden de Christenen ten aanzien van h u n wetenschappelijke vorming i n een impasse en de Christelijke auteurs, die allen de heidensche scholen doorloopen hadden en van wie verscheidenen zelf rhetor geweest waren, beseften dat. Reeds Tertullianus zegt: , , W e weten, dat men zeggen kan: als Gods dienaren de letteren niet mogen onderwijzen, dan mogen ze die ook niet leeren. M a a r hoe zou men dan tot menschelijke wijsheid opgevoed kunnen worden of tot welk inzicht of welke werkzaamheid dan ook, daar de kennis der letteren het instrument is, dat men noodig heeft tot elk leven ?" ) E n Hieronymus betoogt wel, dat het niet geoorloofd is zich bezig te houden met Vergilius en de comedies, maar, zegt hij, ,,voor de jeugd is het noodzakelijk" ) . D e gevolgen dezer opvoeding werken bij den een meer, bij den ander minder door: de houding tegenover de heidensche wetenschap wordt voor een ieder bepaald door zijn levensgang, karakter, aanleg en door zijn kijk op de waarde en den invloed der heidensche elementen. Tusschen mannen als Sidonius en Ausonius, bij wie deze elementen zoozeer overwegen, dat men hen ternauwernood Christenen kan noemen, aan den eenen kant, en Paulinus van N o l a en L u c i f e r van Calaris, die zich angstvallig hoeden voor elke heidensche besmetting, aan de andere zijde, staan gematigden als Hilarius van Poitiers en Sulpicius Severus, die, hoewel geheel en al 25

26

11

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen