De hedendaagsche schriftcritiek in haar bedenkelijke strekking voor de gemeente des levenden Gods - pagina 45

41 kige wijs, te belijden: „En zie, het is toch het Woord van onzen God!" En daarom, het is dit getuigenis van den Heiligen Geest, dat alle clericalisme de tanden uit den mond breekt; na wegneming van alle tusschenschakels de ziel rechtstreeks aan God bindt; en juist daardoor elk leek met dat onschatbaar I recht van geestelijke vrijheid toebedeelt, waaruit kloeke heldenmoed, onplooibaarheid van karakter, echte vrijheidszin geboren wordt. Vervulling van de jubelende Godspraak, dat niet meer de man tot zijn broeder zeggen zou: „Ken de Heere! want dat zij Hem allen zelf kennen zullen, van hun kleinste af en tot hun grootste toe. Wilt ge, zeg dan, de heilige, goddelijke, eenig waarachtige gelijkheid, die den diepzinnigsten geleerde naast de eenvoudigste huismoeder voor dat Woord doet nederknielen met een volstrekt gelijksoortige, onwrikbare vastheid in het hart. Maar zie, en daar gaat nu mijn Machte over, ook aan dien schoon geordenden toestand komt nu de nieuwere Schriftstudie geheel afbreuk doen. Door haar toch komt alles op losse schroeven; laat elk stuk der Schrift uit zijn voegen los; en wordt de arme gemeente wil- en weerloos overgeleverd in de handen der mannen van de Semitische en Classieke studie. Van de vertaling blijft natuurlijk niets meer over, en zoolang wordt door jeugdige predikers, die van de oorspronkelijke talen nauwlijks het allerelementairste kennen, onder beroep op den grondtekst, h u n idee voor die vertaling in plaats geschoven, tot een eenvoudig leek wel denken moet: „Ai mij, wat heb ik toch aan zoo ellendige vertaling, kon ik zélf maar Grieksch en Hebreeuwsch!" Maar ook dan, misleide, waart ge er nog niet, want hoor maar, op alle variatiën vertelt men u, dat ook die grondtekst wanhopend bedorven is, zoo zelfs, dat de handschriften geen genoegzame uitkomst aanbieden, en slag op slag de conjectuur-operatie moet gewaagd ''*); en o, toppunt van verwaandheid waaraan ik, meedrijvende met dien stroom, mijzelven meê bezondigde, dan ziet ge jonge mannen kersversch van de academie komen, die zichzelven heusch al rijp en gerechtigd achtend, om hun studiemoedwil in het conjecturen maken zelfs aan die Heilige Schriftuur te koelen. En bleef het daar nog bij. Maar ach, dan moet de arme gemeente het bovendien nog hooren, dat d i t verhaal een mythe is, d a t ander uit het Parsisme tot ons is gekomen. Dan moet ze vernemen, dat Mozes' boeken, niet slechts wat redactie, maar ook wat den i n h o u d betreft, van veel later oorsprong zijn. Het zich laten gezeggen, dat het bericht van schepping en val maar heilige phantasiën zijn, dat Daniël een vroom bedrog is, ja zelfs dat het woord der Apostelen niet normatief kan zijn, noch voor onze belijdenis, noch zelfs voor het beeld, dat we ons vormen van den Heer. En dat alles moet ze dan aanhooren, terwijl diezelfde heeren, als 't op de belijdenis gaat, haar toeroepen: „Neen, niet de formulieren, maar Gods Woord,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen