Calvijns invloed op de reformatie in de Nederlanden voor zooveel die door hemzelven is uitgeoefend - pagina 129

121 leerling van Calvijn gevirorden, dien hij toen ook persoonlijk moet gekend hebben. In een brief, dien hij op 1 Maart '55 uit Lausanne aan Graaf George van Wurtemberg schreef, tot verdediging van zijn optreden tegen aanhangers van Servet in het destijds tot Wurtemberg behoorende Mömpelgard, komt o. a. voor, dat hij reeds minstens vijf maanden vóór November '54 uit die stad had willen vertrekken, j>ut florentissimam Christi ecclesiam Genevensem et alias vicinas inviserem." En ofschoon dat plan, gelijk hij er bijvoegde, toen niet is uitgevoerd, in het najaar moet die uitvoering toch gevolgd zijn; want Petrus Martyr schreef uit Straatsburg aan Calvijn, in een brief van 24 Sept. '54: »Petrus Alexander, ut ad me scribit, est brevi te invisurus: quaeso illum aequo ac libenti animo videas. Nam licet hactenus de re sacramentaria sit nobis adversatus, attamen in praesentia Deo monstrante totus est noster, atque potest ecclesiae nonnihil prodesse." Dat hij in den daarop volgenden winter inderdaad eenigen tijd bij Calvijn heeft doorgebracht, blijkt genoegzaam uit den brief dien hij dezen geschreven heeft, gedagteekend »Lausannae 6 Maii [nl. 1555]." Wel wordt die brief zonder jaartal door de uitgevers van Calv. Opp. een jaar vroeger gesteld, en dus op 6 Mei '54; maar de inhoud toont, dat hij in geen geval ouder zijn kan, dan de zoo even aangehaalde brief van Petrus Martyr van 24 Sept. '54; terwijl bovendien zeker is, dat de schrijver juist in het voorjaar van 1555 te Lausanne vertoefde, daar zijn boven aangehaald schrijven van 1 Maart '55 uit die stad gedateerd is. Die geheele brief nu geeft getuigenis, dat hij althans in Mei '55 tot Calvijn reeds in nauwe betrekking stond. Hij noemt dezen »virorum doctissime et praeceptor observandissime", en teekent zich als »tuus ex animo discipulus et frater in Christo." Zijn geheele brief heeft ten doel, om over eene hem voorgekomene moeielijkheid in zake de leer der praedestinatie onderwijs en voorlichting van Calvijn te ontvangen. En geheel in denzelfden geest is ook zijn postscriptum: 2>Ea humanitas, quam erga me minimum tuum discipulum exhibuisti, hanc mihi excitavit fiduciam ut sine timore ausus fuerim has meas cogitationes forsitan ineptas tibi communicare. Spero te tamen pro tua bonitate hoc boni consulere." Inderdaad had hij bij den omgang met Calvijn zich geheel onderworpen aan diens invloed en leiding; zoodat deze hem later kon schrijven, aan het slot eener vermaning over zijne eerzucht en heftigheid, die in Straatsburg, waar hij bij de Fransche gemeente destijds predikant was, tot grooten twist geleid had (C. aan A., 20 Juni '58): »Memini te aliquando mihi dicere, si lapsus errore esses nihil tibi gratius esse quam moneri. Qua fiducia te liberius hortari non dubitavi, ut vehementiam quae modum excedere visa est mature fraenes ac temperes. Si quid remedii ad placandos animos a me afferri posse existimas, non deero partibus meis." Toch is hij bij herhaling van Calvijn vervreemd geweest, juist door de genoemde karakterfouten. Zoo b. v. had de zoo even vermelde vermaning van Calvijn, ofschoon deze in de omstandigheden daartoe alleszins aanleiding had en zijn schrijven ook zeer vriendelijk had ingericht,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen