Calvijns invloed op de reformatie in de Nederlanden voor zooveel die door hemzelven is uitgeoefend - pagina 203

195 stellen, schreef Datheen in den genoemden brief, dat hij daarvoor twee vertoogen aan Calvijn deed toekomen, die de beide gevoelens over de te Frankfort aanhangige quaestie uitvoerig in het licht stelden en verdedigden. Het eene was van Datheen zelven (afgedrukt in Calv. Opp., Vol. 19, p. 524—529), en het andere van Van der Heyden (afgedrukt bij Dr. M. F. van Lennep, Gaspar van der Heyden, 1884, blz. 197—203). In den genoemden brief van 18 Sept. '62 schreef Datheen (die toen zelf reeds naar De Paltz was uitgeweken, maar op dien dag in Frankfort was ter gelegenheid van de najaarsmis aldaar): sLiterae tuae 18. lunii Geneva ad me scriptae, clarissime vir et praeceptor in Christo colendissime, modis omnibus fuerunt gratissimae: quibus mihi abunde factum esse satis vere et sentio et fateor. Alterutrum enim faciendum esse omnino doces: nimirum aut sedem exsilii mutandam, aut in perceptione baptismi de fide contraria in articulo coenae et coniunctione cum omnibus ecclesiis idem sentientibus testandum esse. Utrique consilii tui parti acquiescimus. Tentatis enim frustra mediis omnibus nos bona ex parte in Palatinatum transivimus, ubi pristino nostro ministerie Dei et Principis Electoris beneficio fruimur, et Francofurti quondam haerentes, quid de coena et baptismo sentiremus, aperte semper coram senatu et concionatoribus testati sumus, et corruptelas improbavimus quemadmodum acta ipsa et testantur iam et fusius adhuc testabuntur. Quis enim vere pius ibi fidem suam serviliter dissimulet, ubi sine omni vitae et fortunarum discrimine et verum fateri et falsum reprobare et publice et privatim licet? Heidelbergenses theologi factum nostrum probarunt. Hoc ipsum etiam fecit. D. Holbrachius, imo et eruditissimae literae tuae nos abunde purgant. Nam conditionem illam semper obtinuimus, quam tu illos nobis non concessuros putabas, nimirum de fide nostra et coniunctione cum aliis nostris ecclesiis semper testati sumus. Testem cito D. Arnoldum Bancum, virum integerrimum tibique et carum et notum. Is enim huius tragoediae pars una fuit et suis diligenter suasit, ne lutheranae ecclesiae baptismum contemnerent, quum iam peregrini de fide sua et corruptelarum improbatione coram senatu et concionatoribus satis testati essent. At his non contenti aliquot, quorum inconsideratus zelus scientia et iudicio quo pollent maior est, asserere non verentur, ipsos Lutheranos non pertinere ad ecclesiam Christi: item hominem pium illorum ministerio contaminari. Non obstantibus protestationibus omnibus ad separationem progrediuntur e t c , quemadmodum ex duobus scriptis quae hac de re accepturus es abunde intelliges. Liceret certe istis alio commigrare ac suae conscientiae satisfacere: iam vero et alios damnant ac turbant, et ipsi locum non mutant. Quare, ut paulisper compescatur horum temeritas, te per Christum serio obtestor quid de propositis quaestionibus sentiendum sit, nobis primo quoque tempore significare ne graveris. Exaggerant alii concionatorum vitia, non in alium finem quam ut evincant eos peccare qui talium ministrorum opera in baptizandis infantibus utuntur. An non idem prorsus Donatus asseruit? Fratres gallici idiomatis hac de re nihil omnino ambigunt: soli nostrates aliquot turbas has movent:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen