Calvijns invloed op de reformatie in de Nederlanden voor zooveel die door hemzelven is uitgeoefend - pagina 106

98 die gewoonte te ijveren, waarbij hij o. a. de uitdrukking gebruikte: »que ceulx qui avoyent receupt la cene Ie iour de Noel il recepvoyent la cene de Noel et non la cene du Seigneur." Wat hij toen gezegd had, werd al spoedig aan de Berner Heeren overgebracht; waarbij de uitdrukking nog verscherpt werd, alsof hij gezegd h a d : »il recepvoyent la cene de Noel et du dyable et non la cene du Seigneur". En toen hij daarna op Zondag 7 Febr. '52 weer op Berner grondgebied zijn moest, werd hij door de plaatselijke justitie, o,p last uit Bern, gevangen genomen, zelfs met zooveel gestrengheid, dat hij een tijdlang voor niemand toegankelijk was. Natuurlijk heeft Calvijn zich toen met veel ijver voor hem in de bres gesteld, door brieven van hemzelven en van de gezamenlijke Geneefsche predikanten, door een persoonlijk bezoek in Bern, en door te zorgen dat de overheid van Geneve bij herhaling ernstige vertoogen richtte tot die van Bern. Maar toch is de gevangen predikant eerst in het hegin van Maart vrijgelaten, en werd tevens het vonnis der verbanning uit het Berner grondgebied (d. i. het verbod om aldaar terug te komen) over hem uitgesproken (hetgeen ook verklaart, waarom hij in April '52 naar de stad Geneve verplaatst is, terwijl een der stadspredikanten nu voor den dienst in Jussy en Fontenay werd aangewezen); welk vonnis echter (volgens A. Ruchat, Hisi. d. l. Réf. d. l. Suisse, Ed. 1837, Tome V, p. 494) in November van dat jaar herroepen is, toen de Geneefsche overheid, op aandrang van Calvijn, wederom een vertoog tot Bern gericht had. 85) Uit den «Thesaurus epistolicus Calvinianus" blijkt: dat J e a n C a v e n t uit de Nederlanden afkomstig was; dat hij, door de geloofsvervolging van daar verdreven, in Zwitserland eene toevlucht zocht, waarheen hij dan zijn gezin zou kunnen doen overkomen; dat hij in 't begin van 1545 goed bekend was met Christophe Fabri (of Libertetus), destijds predikant te Tonon, die hem toen heeft aanbevolen aan Calvijn, Viret (te Lausanne) en Farel (te Neuchatel); dat hij, ook aan deze bekend zijnde, door hen geholpen is om in Lausanne »diaken" te worden (nl. voor den dienst des Woords, als collega van Viret); en dat hij als zoodanig werkzaam in Juni '45 bericht kreeg van den dood zijner vrouw en zijner moeder, die misschien als slachtoffers der vervolging gestorven waren, terwijl er nog geen uitzicht was, dat zijne kinderen tot hem zouden kunnen gebracht worden. Dit alles valt af te leiden uit de drie brieven, waarin over Cavent gehandeld wordt: Fabri aan Farel, 24 Febr. '45: »Fratres nostri loannem meum [nl. Cavent] probant, ut per Lausannenses fratres eum Bernam mittant, principibusque diligenter commendent, quo Lausannae inter exspectantes bonam Domini voluntatem exspectet. Si concionibus foret exercitatus, Vireto erat animus ut Lausannae diaconus constituendus proponeretur. Calvinum de eo conveni, qui ei maxime cupit bene et mature consultum iri ob tam diutinam uxoris et liberorum absentiam, tametsi earn (ut a multis intelleximus) patientissimam crucique assuetam intel-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen