Volkenrecht - pagina 109

99 Natuurlijk niet in alle gevallen; dat behoeft nauwelijks gezegd te worden; het recht is begrensd door het beginsel, waaruit het ontspruit. Wellicht ware zelfs iets verder te gaan dan Strauch wil, die van geene interventie weten wil, ook als de regering van eeneu Staat zich aan menschonteerende gruwelen schuldig maakt, zoolang niet de orde in volledige willekeur is ondergegaan ^'^). Voorts zijn — ook von Gerlach erkent dit ^^*) — tot interventie niet alle Mogendheden geroepen. Bepaaldelijk ligt in dezen op de grootere Staten eene verplichting. Hopelooze verwarring is door het voorop stellen van non-interventie aangericht. Eene verwarring, zoo groot, dat zelfs zij, welke in die richting medegaan, haar niet meer verbloemen, maar openlijk erkennen, en reeds dit resultaat — voorwaar geen vooruitgang van het volkenrecht — de verkeerdheid van het beginsel schier noodzakelijk moet doen gevoelen. § 4 Er is geen volkenrecht meer, als steeds voor het fait accompli gebogen, alle toetssteen om de gebeurtenissen te beoordeelen, uit de hand geworpen; elke wijziging in den feitelijken toestand aanstonds als nieuw recht wordt erkend en geëerd ^i^). Kan echter eene weigering om eene verandering, die plaats greep, te huldigen, niet tot moeielijkheden leiden? Had het niet-erkennen van Lodewijk Philips geene gevaren meegebracht, niet de oorzaak van krijg kunnen zijn.? Welke vraag Groen van Prinsterer aldus beantwoordt: „Het voorwendsel misschien. Geeft men uit zwakheid, uit gevoel van onvermogen toe, omdat schande beter is dan gevaar, zoo zal dezelfde grond telkens voor gelijke toegeeflijkheid bestaan. En ook die toegeeflijkheid mist haar doel. Niet de handelwijs, maar het aanwezen van een wettig Gouvernement is voor een revolutionairen Staat het ondragelijkste grief. Uitstel van den krijg totdat het oogenblik voor den vijand nog gunstiger zij, dit is alles wat de vredelievende gezindheid der Mogendheden vermag." ^i^) Ja, in 1S52 is juist aan het licht gekomen welke bezwaren uit het aanstonds erkennen van Napoleon III konden volgen. In De Nederlander van 15 November 1852 leest men: ,,De wet op de drukpers is in 5^i^2> ter tafel gebragt. „Het volkenregt eischt het."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen