Volkenrecht - pagina 113

I03

onrecht medeplichtig te worden, evenwel de leer van het faitaccompit kan verworpen worden, nochtans wijst hij er op, dat het iets anders is, zich bij eenen uit onrecht geborenen staat van zaken neder te leggen, dan wel dien te verheerlijken, alleen omdat er eene bedriegelijke stemming plaats had, en het gebeurde is geschied in naam van een denkbeeldig beginsel. ^^^) Op verraderlijke wijze heeft men zich van de volken, van den gewaanden volkswil bediend, om zich daarachter te verbergen, als men uit beginselloosheid, om zich geene moeilijkheden op den hals te halen, uit vrees voor erger, haastte eenige verandering te aanvaarden als wijziging van het recht. Men moest toch immers het recht der volken erkennen, om zich in te richten gelijk hun goed dunkt. Wat men deed was niet anders dan eerbiedig buigen voor de zelfstandigheid der natiën. Hoe men ze bedroog! Door zich te beijveren aanstonds aan het nieuwe Gouvernement hulde te betuigen, verleend men daaraan officieelen, internationalen steun; werd het volk veeleer belet zich te bezinnen en uit te spreken; maakte men het te gemakkelijker aan het bewind, dat zich meester van het gezag gemaakt had, allen tegenstand, alle reactie tegen de gepleegde geweldenarij, voor te stellen als rebellie. De Mogendheden haastten zich telkens om behulpzaam te zijn aan het smoren van eene uiting der nationale gezindheid in den officieelen doofpot. Om straks — men denke slechts aan wat von Bismarck tegen het Fransche volk bedreef— de natie verantwoordelijk te stellen voor de regeering, die zij verdragen had, en welke juist de Mogendheden haar hadden opgedrukt, in waarheid onverschillig voor, en spottende met haar recht. Op heftigen toon wordt vaak wraak geroepen over de willekeur, waarmee in vroegere eeuwen de Souvereinen beschikten over het lot der volken, aan hunnen scepter onderworpen; over ontwerpen, die staatslieden smeedden als waren de landen private bezittingen, waarbij het goedvinden der bewoners niet in rekening kwam. En waarlijk zij ook in dezen de gedachte verre om het gepleegde kwaad te ontkennen. Slechts vergete men niet, dat de verwijten, die men tegen de machthebbers van lang vervlogen tijden slingert, in niet mindere, ja, in hoogere mate nog die van latere dagen treffen. Men heeft zich van een beroep op het volk bediend om té'bedekken

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen