PERS-SCH0UW.

Lintjes-kwesties.

Vier predikanten onzer kerken, Ds G. van Velzen van Middelharnis, Ds J. H. Landwelir van Rotterdam, Ds C. 'de Bruijn van iEamb'a, niroe en last not lea, st DB J. de Vries van Tilburg werden op den jongsten Koninginnedag geridderd.

Gaarne worden ze hierbij door ons gecomplimenteerd.

De beide redacteuren van „Noord-Hollandsch, Klerkblad" hebben omtrent deze onderscheidingen iets op hun hart.

Ds C. Lindeboom 'maakt de vo.lgende opm'erkingen:

Nu we toch'over de decoraties schrijven, kunnen 1 we een opmerking en een paar vragen niet weerho'uden. Het heeft ons namelijk bij vernieuwing getroffen, dat het aantal geridderde dienaren van Protestantsche kerken .zoo klein is. De Roomschen ! hebben niet te klagen. Hunne kerkelijke waardigheidsbekleeders ontvangen onderscheidingen, heel 't jaar door.

En ook n'u prijken er 5 op de lijst: een aartsbisschop, een bisschop, een seminarium-president, en twee pastoors. Van de Hervo.nïide predikanten echter vinden we er slechts twee vermeld, van de Doopsgezinde één, van de Gereformeerden vier. Dat is alles. Schijnbaar maken de Gereform. Kerken .. geen kwaad fig'uur. Maar vergeet niet: Ds De Vries i werd gedecoreerd om de groote verdiensten door j hem bewezen aan het leger, en Ds De Bruyn ! om wat hij .presteerde op het zen ding sv el d. . De protestantsche kerken, de Gereformeerde aoo goed als de andere, maken op de lijst maar een poover figuur.

Behalve deze opmerking hebben we ook nog enkele •• vragen. AVelke maatstaf wordt aangelegd bij de beoordeeling van iemands verdiensten? Volgt de Re-: geering hierbij haar eigen inz, icht, o.f laat zij zich voorhchten door bevoegde personen? Is er niet een , z, ekere onregehïiatigheid, om niet te zeggen willekeur in de keuze van hen, die S.an de Koningin voor een ridderslag worden voorgedragen? Waarom b.v. is het.bijna dertig jaar geleden, dat een hO'Ogleeraar der Theol. School werd gedeoo.reerd? Waarom hebben alle docenten en predikanten der Christelijke Gereformeerde Kerk een nog „maagdelijk knoopsgat? Waarom wordt een zeventig-jarige dienaar, die een kwarteeuw in het ambt sto.nd, geridderd, en twee andore predikanten, 'die in deze • dagen op een diensttijd van vijftig jaren mochten terugzien, niet.... ? Waarom werd de voorzitter der Generale Synode van 1920 benoemd tot o f f i - ' c i e r, die der Synode van 1917 tot r i d d er ? Zijn i de verdiensten van laatstgenoemde zo'Oveel min-' der? Waarom ontvingen sommigen twee O'rdet e e k e n e n, eerst een van Oranje-Nassau en daarna van den Ned. Lee'uw, terwijl naar de officieele erkennin.g der verdiensten van andere, in hun kring 'Op den voorgrond tredende personen steeds vergeefs ' wordt uitgezien ?

De vragen vermenigvuldigen .zich, gelijk men ziet. Beantwoord izlullen ze wel niet • worden. Dat be-[ hoeft ook niet. Er .zou al veel bereikt zijn, indien .ze „ter bevoegder plaatse" eens werden overwogen.

En Prof. Grosheide:

Gaan ivo de lijst na, dan zien we, dat een aartsbisschop en een bisschop de Nederlandsche Leeuw hebben ontvangen. Drie kanunniken zij'n gei worden officier in de Oirde van Oranje-Nassau. Tellen we goed, dan ontvingen .zeven predikanten het kruis van laatstgenoemde ridderorde. Dat is niet in den haak.

Bij Rome is de bisschop de eigenlijke ambts-1 drager. Hij alleen "heeft de volle ambtelijke macht. \ De pastoor mag een tweetal sacramenten, de priesterwijding en het vormsel niet bedienen. Bij ons heeft de Dienaar des Woords den vollen ambte-.' lijken dienst te verrichten.

Er is niemand, die meer heeft dan hij. Daarom staat een Dienaar des Woords gelijk met een bisschop. Dat Rome er een hierai'chie op na houdt ' en niet overal bisschoppen aanstelt, doch op de i meeste plaatsen slechts pastoo.rs en kapelaans als helpers en vervangers van den bisschop heeft, is .' iets waar de regeering .zich niet mee te bemioeien ( heeft. Wil zij de Kerken eeren, door de ambts-' dragers te ridderen, dan heeft , ze slechts te vragen, [ wie izajn naar het oordeel der Kerken' de ambtsdragers en ze heeft niet den een te stellen boven den ander.

De invloed van den minister-president is hierin o.i. duidelijk merkbaar.

Een fortuintje voor ie R.-; K. geestelijkheid!

Ds B. van Schelven jubilaris.

Natuurlijk wordt in onze pers het jubileum van Ds van Schelven niet vergeten. Ik geef hier drie nipstukjes.

Het eerste is van Prof. Grosheide in „Noordollandsch Kerkblad".

Ds Van Schelven heeft in de kerk van de hoofdstad een izeer bijzondere plaats gehad. We begeeren niet te kort te doen, doch dankbaar te gedenken, wat zijn medebroeders in de heilige bediening hebben gedaan, , zij zelf zullen de eersten izijn om .|e zeggen, dat Van Schelven onder de dienstdoende predilianten de eerste plaats innam. [

Die plaats heeft hij. alle jaren met eere gehad, straks na de plaatselijke ineensmelting met Ds Gispen.

Het geslacht, dat nu volwassen is„ en nu voor ons staat, dat mi. zelf al weer predikanten vooi grootere kerken, heeft geleverd, is te Amsterdam voor een niet gering deel door Van Schelven gevormd.

Vraagt ge, waarin dat bijzondere bestaan heeft dan .zouden we willen zeggen, dat het voo.ral Van Schelven was, die de groote gedachten van Kuyper greep, uitwerkte, doordacht en deze in prediking en catechisaties bracht.in de gemeente. Gerefo-rmeerd . was en bleef hij in merg en been. Binnen den kring der Gereformeerden toegeeflijk, altijd geneigd in te schikken en te winnen, tegenover wie niet Gere-' formeerd was, alk een held. Daarbij man van fijne ' vormen, zacht en vriendelijk in zijn optreden, be-.' mind door zieken op 't huisbezoek door talloos velen, .die altijd weer zijn raad en hulp• kwamen inwinnen.

Wij 'hebben in ons blad echter vooral te ge-' denken, wat Ds Van Schelven in Noord-Holland ' heeft gedaan.

En dat is zeer veel geweest.

Hij heeft .z.ijn jubileum gevierd, wat betreft de afvaardiging naar de Particuliere Synode. Dat was niet om niet.

Van iSichelven is altijd een m'an van buitengtewohe beteekenis geweest op de kerkelijke vergaderingen. Hoe weet hij de menschen mee te krijgen, schijnbaar •of werkelijk tegenstrijdige meeningen te vereenigen, moeite te vermijden, hoe weet hij .handig en met - wijs beleid de zaken te leiden naar het goede einde. Hierin was hij een leerling van Rutgers, ook al volgde hij nooit diens colleges. Ook daarin • als Rutgers, dat hij nooit zichzelf heeft gezocht, maar immer en steeds getracht heeft de zaak des • Heeren op 't best Ie bevorderen.

Dat is — en is dat niet de hoogste eer van een dienstknecht van Koning Jezius — in heel het leven van Van Schelven sterk naar voren gekomen. Hij heeft de zaak van Gods Koninkrijk gediend en gezocht met inspanning van alle krachten, met heel zijn persoon en met al zijn gaven. Er is niemand, die daaraan twijfelt.

Ds Van Schelven heeft dan ook onder ons geen vijanden, hij geniet aller achting. Ook dan, als men • meent van hem te moeten verschillen, o-ok als men meent .op sommige dingen een anderen kijk te_ moeten hebben, gelijk het b.v. in de latere jaren bij Evangelisatie, parochie-vorming en enkele andere dingen wel eens gebleken is, dat hij velen tegenover , zich vond, dan is toch ieder er van overtuigd, dat het hem om de zaak des Heeren gaat.

Maar Ds Van Schelven heeft niet alleen velen, . die hem achten, er is .een breede kring, die hem izeer hartelijk liefheeft om zijn persoon en oun zijn ^ werk. Een kring, die treurt, dat ook zijn krachten minderen en dat hij de rust , zal moeten zoeken, die hem hartelijk is gegund, maar die hij.toch . alleen neemt, omdat ook hijzelf weet, dat-de Heere er hem toe roept.

Voor hem , z, elf en voor ons is het moeilijk te , verstaan, dat ook voor hem die tijd gekomen is.

Ds Laman in bet „'Gereform'eerd Kterkblad voor Drente en Overijsel":

Want Van Schelven staat in onze predikanten-1 wereld onzes inziens op de eerste plaats. Een bijzonder begaafd man met een paar heldere kijkers en, die weet, wat hij .zeggen en zwijgen moet.

Als Voorzittei-is hij ecnig, kan hij zijns gelijke nog wel jcrijgen, maar heeft hij hem nog niet volstrekt.

Bovendien een beginseltrouw , man, sommigen z, ullen misschien zeggen conservatief, " van den ouden stempel, - tataar een < mian, miet wien gfe in g'erustheid des harten durft varen, omdat het roer in .zijn 1 handen zoo veilig is. Man van karakter, vermoedelijk ook met de ge'nreken iz.ijner deugden voo.rzien, ' maar dien we niet dan met leedwezen van het schouwspel onzes kerkelijken levens zien terugtreden.

Het komt ons voor, dat hij geen gunsteling is voor ( de klanten van vrouw Appeltaart; hij is daar te ', dogmatisch voor. Prof. Is. van Dijk heeft het over \ lieden, die niet het flauwste begrip hebben van het denkleven der christelijke kerk, , en die izoo ' zielig en zoo weinig .gratieus kunnen zeggen: ik moet niets hebben van dogma's _ (leerstellige waar-' heden). Zulke lieden, izegt hij, brengen mij altijd te binnen den jongen in de school, die op de vraag van den meester: uit welk land betrekken wij onze • rozijnen? zoo trouwhartig ten antwoord gaf: wij halen .ze, meester, om den hoek van onze straat bij vrouw Appeltaart. Ik gun vrouw Appeltaart, zegt Van Dijk, de klandisie van' dit volk.

Van Schelven lijkt ons, als gezegd, niet de man voor het gezelschap in het rozijnenWinkeltjè van vrouw Appeltaart. Zijn visch heeft stevige graten.

Hij presenteert geen izee-kwallen. En evenwel weet hij te spreken naar het hart van Jeruzalem, en gaat . het „troost, troost, mijn volk!" niet boven iz.ijn vermogen. Hij leefde ei) preekte niet Uit de „Christus-ervaring", maar hij heeft geleefd en gepredikt ' „Uit het 'Woord". En dat is een uitnemend ding.

OnscliriftuUrlijke, ongereformeerde, ziekelijke mystiek ; Z!Ult ge bij dezen prediker vruchteloos zoeken. We • hebben nimmer het voorrecht gehad hem te hoioren ' in de bediening des Woords, doch hebben vaak zijn woorden geleizen, en die bevielen ons goed en we • gevoelden er ons mee vereenigd, omdat het alles zuivere weerklank van Gods Woord was. Vijftig i jaren .zóó. het Woord bediend ie hebben is niet gering een. voorrecht.

Ten laatste een van Ds G. R. Kuyper in „Het Kerkblad" van Haarlem.

Wie kent Ds Van Schelven niet?

Wanneer men, .zij het al op een afstand, het leven van de Gereformeerde kerk in de hoofdstad heeft gadegeslagen, kan men zich die kerk nu eenmaal moeilijk denken .zonder aanstonds de vaderlijke figuur van de, zen „pater ecclesiae" voor zich te zien. Men behoeft op de waai'de van zijn arbeid zijner verschillende ambtgenooten nog niet het minste af te dingen '. om in te , zien, dat het Ds Van Schelven is . geweest, wiens advies en leiding gedurende tientallen van jaren aan dat kerkelijk leven richting hebben gegeven.

In zijn hai-telijke liefde voor de belijdenis en de (bielevin, g der Gerefdrmteerde' beginselen en' 'zijn vurige toewijding aan de reformatie van i Christus' kerk is Ds Van Schelven, Amsterdam, : jarenlang voorgegaan en God gaf hem het voor-, recht, te .zien, dat duizenden met hem op wilden, het pad, dat hij hun naar het Woord Gods mocht wijizen.

Meer dan één geslacht is door hem geestelijk en kerkelijk opgekweekt en met de Gereformeerde levens-en wereldbeschouwing doordrenkt. : Van alle halfheid wars, heefi: hij hartelijke be-• slistheid weten te wekken in de harten van velen, die dooi' hem catechetisch werden gevormd of z, ijn. prediking volgden.

Nog éér hij te Amsterdam midden in den kerkelijken strijd, dien we met den naam „doleantie"" • aanduiden, zijn plaats had gevonden, heeft Ds Van • Schelven te Haarlem gearbeid (12 September 1880— : 25 April 1883). Er izijn nog enkele bejaarden onder ons, die toen nog leefden in de Hervo.rmde Kerk en getuigen kunnen, hoezeer die korte periode voorhet Gereformeerde volk, dat nog niet tot kerkelijke retormaüe was gekomen, van onberekenbaren • izegen is geweest. De drang tot reformatie werd 1 gewekt. En al was Ds Van Schelven reeds eenige-! jaren naar de hoofdstad vertrokken, dat ook hier , het kerkelijk leven tot nieuwe reformatiepoging kwam, is mee aan den invloed van zijn arbeid te danken. '

Trouwens, nooit heeft zich het werk en de in­

vloed van Ds Van Schelven tot de Amsterdamsche kerk beperkt. Vele jai-en werd Ds Van Schelven onafgebroken. naar de Particuliere Synode afgevaar-, digd, die hem aoo vele malen tot voorzitter koos. Als provinciaal deputaat heeft hij in voorkomende 1 moeilijke vragen, kerken en classis met zijn bedachtzame adviezen gediend. Als voorzitter van de I oommissie van advies voor de .zendende - kerk - van ' Amsterdam, heeft hij met de depütaten der classis het zendingswerk lop Midden-Java krachtig bevorderd. In het kerkelijk leven van Nederland was en is hij . een der leidende figuren. Zijn vast karakter, zijn mstig optreden, izajn breede tegelijk diepe blik op de aanhangige vraagstulcken, brachten hem-'als van zelf telkens op den voorjglrdnd.

Nu wordt de actieve-dienst in de kerk van Amsterdam, weldra afgesloten.

Ds Van Schelven is er evenwel de man niet naar, om de rust lief te hebben, , aoolattg hem zijp God nog krachten laat. Een emeritüs-dienaar blijft ook, .zoolang hij leeft, verbondeii aan de kerk, welke hij diende, en is gerechtigd den ai-beid te verrichten, : welke die kerk hem zal willen opdragen. Blijven hem izijn laatste krachten nog wat gespaard, dan voorzie ik gelukkig, dat Ds Van Schelven den arbeid als voorzitter der oommissie van advies in zendings^ .zaken, en verschillende deputaatschappen, nog niet , zal lopgeven. Hij heeft geleerd te verstaan wat het is: „werken aoolang het dag is". En van arbeidsschuwheid heeft Ds Van Schelven op zijn toch reeds hoogen leeftijd gelukkig geen last.

Men zie voorts de rubriek KiOrkelijlc' Leven in •dit (blad.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen