PERS-SCHOUW.

Een van' de meest nadrukkelijke grieven der „jongeren" betreft, het. feit, dat de kerk in hare openbare diensten te weinig met de jeugdziel rekening houdt.

Sommigen zoeken de oplossing in een afzonderlijke jeugdkerk.

Gelijk uit Ihet hier, aan de „N. H. Courant" ontleende, verslag van de eerste jeugdkerk-conferentie blijkt, is men, 'langs dezen weg, nog nauwelijks toegekomen aan een hegin van oplossing.

Wij, voor , ons, zouden het reeds als winst boeken, wanneer het probleem ze1f in de Gereformeerde .'Kerk Imeer igevoeld werd.

Er wacht, óók hier, iets op reformatie. In onze prediking komen de jongeren veelszins tekort.

Eerste Jeugdkerk-conferentie.

Een jaar, nadat het initiatief er toe op een vergadering der godsdienstig-paedagogische vereeniging Westhill—Neotès genomen was, heeft eindelijk do eerste jeugdkerk-conferentie van 30 Sept.— 2 dezer te Loosdrecht in Böschkamp plaats gehad.

Hoe noodig, het was dat deze jonge beweging eens een onderlinge bespreking had van jeugdkerkleiders en daarin belangstellende paedagogen, bleek het sterkst uit het volslagen gebrek aan eenige vaste lijn op deze conferentie, die door een. 40-tal bezoekers werd bijigewoond. Het was een aarzelend zoeken en .tasten naar eenige overeenstemmende woorden G.n begrippen, waarbij het al duidelijker werd, dat mfen het over 'de eerste beginselen telkens ten eenenmale on-ééns was. En wanneer deze conferentie toch volkomen geslaagd mag heeten, is het alleen doordat zij zoo zuiver weergaf, hoe de jeugdkerkheweging nog in haar eerste wankelende kinderschoenen staat. Het zegt immers volstrekt niets, wanneer een of andere stad waar het nieuw-modische steeds in den smaak valt, oen floreerende jeugdkerfc heeft. Het jeugdkerkbeginsel ligt gelukkig dieper-dan - religieus-aesthetische neigingen" en vraagt om klaarheid, psycholochisch inzicht, waarachtig godsdienstig begrip.

Reeds dadelijk nadat de bijeenkomst door den voorzitter dr j. H. Gunning met een welkomstwoord geopend werd en dr S. Berkelbach van don Sprenkel het woord verkreeg over „De Jeugdkerk en de kerk als instituut" begon da, laatste met te zeggen dat hij weinig hoopte te ^preken maar veel te overleggen, tn zoo den weg al zoekende te vinden.; daar de vraagstukken, de Jeugdkerk hcireffende, pionierswerk uitmaken.

Bij de punten lo. Hoe worden Jeugdkerken georganiseerd; 2o. hoe recruteert de Jcu^gdkerk haar gehoor en 3o. hoe hangt ze samen.met de kerk als instituut, werd stilgestaan, maar tot een bepaalde algemeene cohstusie kwam' het niet. Sp'r. achtte een zelfstandig jeugdkerk-bestuur noodzakelijk, (lus ni«t afhankelijk van kerkeraad. En wat het gehoor betreft: de deuren moeten wijd opengezet worden, terwijl men zorgt voor geschikte sprekers, die maar zeer schaars vertegenwoordigd zijn. En wat het derde punt betreft: de samenhang met de kerk moet onder meer hierin bestaan, dat de overgang van de jeugdkerk naar do grooto kerk mogelijk wordt gemaakt door de laatste.

Nadat des morgens door ds B. ter Haar Romeny uit Ginneken, godsdienstoefening was gehouden, sprak mej. M..v. Woensel Kooy van Bussum over: De beteekenis der liturgie voor de jeugdkerk. Zij begon een uiteenzetting te geven van wat liturgie feitelijk bedoelde. Bij de Grieken beteekent het Avoord: vrije diensten van burgers bij een volksfeest terwijl in de Hand. der Ap. het woord voorkomt als het godsdienstig handelen der gemeente. In de Prot. kerk nu wordt onderwezen, vermaand, geboeid en vertroost, maar.er heerscht geen onbewuste vroomheid, geen aanbidding. Reeds Kuyper heeft het woord godsdientui'toetening • gebruikt voor den wai'en «eredienst. Bij het tegenwoordige jeugdige geslacht bemerkt men een behoefte naar gemoedsbevrediging, meer dan naar verstandsbevrediging, waaruit volgens de spreekster later een behoefte naar wilsbev.redi.ging zal voortkomen. Welnu, in de groote kerken wordt die gemoedsbevrediging voor de jeugd niet gegeven, vandaar, de jeugdkerk, die dan ook in de.; eerste plaats noodig schijnt - voor de cultuurjeug^. die bpitpiij. ; de; ; ïkerfc • opgegroeid is.

Bij de.gedachtenwJsseling bleek ook hier. groote vaagheid en verschil van inzicht te bestaan, in de eerste plaats omtrent het wezen der liturgie. De 'heer Van.de Laar. Krafft gaf te kennen, , dat voor den' Protestantii; die .in geest on waarheid God wil. aanbidden, de: liturgie een gansch anderen vorm. zal - aannemen, ' dan voor den Roomsch-Kathoüek. Er zal veel 'meer ruimte gelaten nroèten worden voor . de spontane'iteit, terwijl de liturr , gie meer gezocht moet worden in den psychologischen gang van den eeredienst dan in bepaalda vormen. Liturgie wordt geboren uit het. bestaande godsdienstige leven d^r gemeente.

Dr. J.. B-' Gunningalegde met klem den nadruk er op, aan de hand : .tvan. voorbeelden, dat, waar ei' een jjgemeente'' is-, i: vanzelf liturgie groeit, terwijl dikwijls zoogenaamde „liturgie" de gemeente wegdrijft. Of er echter biji een jeugdkerk ook van een gemeente gesproken kan worden? Uit verdere discussie blleek duidelijk, dat wel iedereen litm'gie een onontbeerlijk bestanddeel van den eeredienst achtte, doch o£ aanvangsdiensten in jeugdkerk en een bepaalde wijze van eeredienst houden, als in Duipoordkerk en Zendingskapel te Amsterdam, maatgevend wareii voor de ware liturgie, werd betwijfeld. Terwijl velen het met, zichzelf oneens waren wat zij onder liturgie tenslotte moesten • verstaan.

Des avonds sprak dr De Vrijer over: Dfc religie'use opvoeding van de rijpere jeugd. Hij staat uitvoerig stil bij do critieke periode van den adolescenten (jé!iigd-)leeftijd, die juist voor de godsdienstige op-^^eding grooten lact en diep vertrouwen eischt. De-indirecte methode, op het betere en hoogere te wijzen, acht hij feitelijk de eenig.. mogelijke. Geen „gepreek", maar het voorbeeld en de daad. Mon bedeiie goed, dat niet de adolescent zelf, 'maar de man en de vrouw, die er ..van worden moot, het doel der opvoeding is. Vandaar een steeds hooger op-' trekken, mede door hem pp nog komende en verborgen heerlijkheden te wijzen. Dit geldt ook voor het sexueele.. Wat nu, _ de wijze van religieuze opvoeding betreft — deze kan plaats hebben thuis en daarbuiten. In de eerste plaats thuis, ook door schijnbare onbelangrijkheden, als on^.e gesprekken aan tafel, onze meeningsuitingen over anderen, enz., en daarbuiten b.v. bij de catechese. Deze acht spreker van het grootste belang, mits goed en met toewijding gedaan.

De heer Van de Laar Krafft merkt op', dat in verband met de jeugdkerk, v/einig door den spreker is aangeduid. Hij blijft het een groote moeilijkheid vinden iedere keer weer voor de jongens en meisjes te „preeken". Daar moet nu eenmaal in een jeugddienst een toespraak worden gehouden. Hoe zal men nu het hest spreken zonder te „preeken"? Dat is een probleem, vooral ten op'zichte van jongens en meisjes, die al heel spoedig de beste toespraak toch met of zonder depreciatie een „preek" noemen. Dr de Vrijer wijst er terecht op dat zijn toespraak feitelijk aan het begin der conferentie gehouden had moeten worden; daar het meer in het algemeen door hem opgevat was. Op een volgende conferentie zou stell'g de quaestie be& j); roken moeten worden: Hoe maak ik een geugd-preek? '

De heer Schreuder van Klein-Warnsborn maakt de opmerking dat inderdaad de leeftij l der adolescenten (je'ngdigen) aangewezen is voor religieuse opvoeding in den diepsten zin. De adolescent stri eft naar bevrijding, naar verbreking van de boeien die "hem knellen. Welnu, , in deze jaren moet hem (haar) de bevrijdende Christus worden voorgehouden.

Nadat Dr Grmning woorden van dank en Avaardeering tot de commissie, die deze conferentie voorbereidde, geuit heeft, en de aanwezigen hun adhaesie betuigd hebben voor een volgende, sluit hij deze conferentie, die voor velen deze groole beteekenis gehad heeft, dat men de moeilijkhedender jonge jeugdkerk-beweging, is gaan inzien en naar waarde heeft leeren schatten.

Als proeve van een „Haagscbe geven we het volgende. Püst"-meditatie

Het opschrift zou .ook kunnen zijn: B 1 e e k e levens..

Als ik Oud zal zijn....

In onze jeugd denken we niet aan den tijd dat we oud zullen zijn; we kunnen ons nauwelijks voorstellen, dat die tijd eenmaal komen zal, en Ave zijn er verre vandaan het voor ons zelven waar te maken, dat, evenals in den bloesem de vrucht, de kiem van onzon ouderdom in onze jeugd ligt verborgen. Helaas, niet elke bloesem rijpt tot vrucht; niet aaii elk menschonleven is het vergund zijn ontwikkelingsgang hier op aarde te voleinden. Maar het is niet die gedachte, die de jeugd Aveèrhoudt O'm aan den ouderdom te denken; het is de 'uilbuniitigo levenslust, het trotsche besef van ontwakende kracht, die elke andere voorstelling dan die van deelnemen aan het leven verre honden, als een nevelachtig verschiet waarnaar ..het niet goed is den blik te wenden.

Maar er komt een tijd, dat we. wèfr-vislöMIW kiijgen van den onderdom, die eenmaal komen , zal. Het is dan, als de rozen langs ons pad beginnen te verbleekeh, als velen onzer metgezellen ons reeds hebben verlaten, als we onze krachten voelen minder worden en onzen weerstand verslappem Dan kan ons im on dan de vraag beangstigen: zal onze ouderdom, getrouw aan zijn traditie, komen met lastige gebreken? Zal hij ons eenzaam .vinden, weerloos, afhankelijk van anderen? Ach, we zien helaas zelden een ouderdom, dien • We in stilte mogen benijden. Het is veelal pijnlijk het laatste stadium te aanschouwen van een vo6lbewoge^i, .vaak arbeidzaam en belangrijk leven; als de oude van dagen .zich, gebogen door lichaamssmart; ontdaan van. al wat glans en glorje gaf aan zijn bestaan, • in droevige gelatenheid-voortsleept naai' het einde, Het is maar goed, dat de geschiedenis den sluier . laat vallen over de lichamelijke en geestelijke ellende, die het slottafreel van menig schitterend bestaan heeft verduisterd en dat het slechts aan biografen • .. ten deel valt dien sluier op te lichten.

Maar — naast die neerdrukkende waarnemingen staat, toch ook het getuigenis van niet weinigen, die het zelven hebben 'uitgesproken, dat hun O'ude''-, dom de beste , tijd was van hun . leven. Wellicht waren omgeving en omstandigheden hun buitengewoon gunstig; -jnaar waarschijnlijk hadden zij toc.h. : zelven het geheim ontdekt om dat heerlijk resultaat . mogelijk te maken. Zij hadden op den ouderdom gerekend; hij was hen niet komen overvallen als iets dat onverho-opt en onverwacht tot hen kwam. Zij hadden een oogst van geestelijke .scbair ten ge.zameld en overvloedig was thans de aanleiding om dien te realiseeren en te overdenken. Dierbare herinneringen bleven hun levensavond ver^ warmen nog nadat de dagvorstin was ter kimme gedaald, want zij hadden ook met ban hart geleefd.

Zóó kan ook onze ouderdom schoon zijn. In liet vredig avonduur kan veel ons duidelijk worden wat we in de hitte des daags niet konden onderscheiden; wellicht vermogen we dan saam te voe-. gen en te begrijpen wkt eertijds verward en onsamei|hangend scheen. We behoeven dan niet de jeugdigen van dagen te benijden; want, wij gevoelen hel, wij bezitten meer dan zij. Niet zonder weemoed zullen wij scheiden van een aarde, die we hebben liefgckregen; maar wellicht vervult ons de blijde hoop, dat mogelijkheden, waarvan wij een eerste flikkering hebben mogen aanschonwen, haar genezing zullen brengen van haar smartelijke wonden.

Zóó, zwevende tusschen twee werelden, zullen we ons zachtkens losmaken van de eene en mot rustigen moed en hoopvol vertrouwen de andere tegemoet gaan.

HELIOTROPE.

B. W.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen