PERS-SCHOUW.

De groote hamer.

Een noodige wenk inzake de kinderopvoeding geeft de „Delfshavensche Kerkbode".

De hoofdsom van de juiste methode is: behandel het kind als een kind.

Sla niet met den grooten hamer!

Hetgeen Montessori ook ons, tot beschamens toe, predikt!

In de maatschappij spreekt men van overtredingen en van misdaden. Wie na bezetten tijd een vloerkleedje klopt, zondigt' toch niet in dozelfde mate als wie met valsche maat en gewicht zijn evenmensch er tusschen neemt. En als nu ellce kleihe af vvijlcing bij het kind behandeld wordt als het grootste kwaad; als elke overtreding, vaak voortgekomen uit speelschheid, tot een kwaad van het grootste gewicht wordt opgeschroefd en de vermaning ol straf vergezeld gaat van de eene of • andere uitspraak uit Gods Woord, ja zelfs te pas en te onpas met hel en verdoemenis wordt gedreigd, dan kan het niet anders, of er ontstaat wrevel in de ziel van bet kind, dat hoe langer hoe ongevoeliger wordt voior de uitspraken van Gods Woord.

Hoe moeten we het dan aanleggen? Me drmkt, om het in 't algemeen te zeggen, we moeten trachten het kind op zoodanig© wijze en op daartoe met zorg gekozen plaats en tijden met Gods Woord en (inzettingen bekend maken, dat het gaarne luistert. De spijze moet zoodanig opgediend worden, dat het kind haar aangena, am vindt en gaarne opneemt. Het dienen van God moet als het heerlijkste worden aangeprezen. Iemand, die veel gereisd beeft, kan van verre landen zoodanig vertellen, dat er ' bij de hoorders sterk verlangen rijst • om ook dat schoome met eigen oogen te aanschouwen.' Welnu, dat heimwee zou ik bij de kinderen willen wekken naar het leven met God in Zijn Koninkrijk. Dan behoeven we er niet met den grooten hamer op te slaan en met hel en verdoemenis te dreigen. Als we het kind leeren, dat in den hemel niets komt dat onrein is, dan ondeni-indt het als vanzelf, zoodra het heimwee naar 's hemels zalen in de ziel gedaald is, dat het zondig en met schuld bevlekt is. En wijl het Eijibelsch onderwijs steeds tot middelptunt heeft den Heiland van zondaren, die juist voor in Zichzelf verlorenen zich gegeven heeft, tot in den dood des fcruises, weet het, waarheen het moet vluchten. Dian zoekt zulk een kind een eenzaam plekje en stort op kinderlijke wij'ze zijn hart uit voor God en dan vindt het in dien God zijin God, dan spreekt die God tot zijn hart van vrede. En dan alleen zal zoio'n kind staande kunnen blijden te midden van een wereld, die in het booze ligt."

Nog eens: Rome!

Een lezer zendt het volgend citaa.t uit „De Open Poort":

Uit het gedrakt „Gebed ter eere van het Heilige Haar van Onzen Heer Jezus Christus in Onze Lieve 'Vrouw-kerk te Kortrijk bewaard" nemen wij het volgende over:

„.... Godoog dan, o Jezus dat wij aan uw Heilig Haar, .... den verschuldigen eeredienst geven.

Met den geest van die Heilige (Maria Magdalena) bezield komen wij, goede Jezus, die dierbare overblijfselen van uw Heilig Haar vereeren.

O Goddelijke Meester en Goede Herder, wij groeten en vereeren godvruchtig uw Heilig Haar.

Met leedwezen in het hart, minnelijke Verlosser, vereeren wij uw Heilig Haar.

O Goede Jezas, dit Heilig Haar, welk wij om uwentwil vereeren, is de reine vacht van het vlekkelooze Lani Gods....

Heere Jezus, nu dat wij aan de kostelijke overblijfselen van uw Heilig Haar eene billijke hulde gebracht hebben...."

Die H. Haartjes worden op bepaalde dagen ter aanbidding en vereering opgesteld (waarbij dan de offeranden niet mogen vergeten worden) wat met menigvuldigen aflaat beloond wordt.

Ook worden die beroemde haartjes plechtig in de processie door de straten van de stad gedragen.

Die processie gelijkt veel op die van Bragge maai--is niet zóó lang en niet zoo talrijk en de kleedij is ook niet zoo prachtig. Ook daarin komen voorstellingen van het Oude zoowel als van het N. Testament voor, echter niet zoo verzorgd.

Vraag bewiij’s.

Wij liemerkten echter, dat de persoon, Christus | voorstellende, dragende zijn kruis op weg naar den Calvarieberg, omringd, getrokken en gesleurd door wreeduitziende Romeinsche soldaten beter zijn „rol" ] verstond en vervulde.

Hij geleek meer een joden-type en was bijzonder goed gegrimeerd. Zijn kartonnen kruis heeft meer den vorm van twee overeenliggende booimstammen. De Rom. soldaten zijn daartoe uitgekozen, groote kerels, met groote helmen, blinkende harnassen niet lansen gewapend. Zij geleiden Chiistus, met dikke koorden gebonden, terwijl Simon van Cyrene achteraan komt.

Op den doortocht is er veel volk, maar bijzonder op de Groote Markt is het rendez-vous der gegoede burgeriji, voor zoover deze niet thuis is gebleven om aan de geopende vensters een gebed te doen bij de brandende kaarsen en uitgestalde heiligenbeelden, waarbij zij dan nog eens gelegenheid hebben om hunne kristallen of zilveren kandelaar te laten bewonderen.

Juist op den hoek der Groote Markt laat de Christus zich vallen (waar halen zij toch den imoed om zoo'n rol te vervallen? ) en gaan de Rom. soldaten aan het trekken en sle'ui-en om hun slachtoffer weer op de been te brengen. Met hunne koorden van dikke knoopen voorzien, doen zij alsof • ze op hun slachtoffer slaan, maar 't is in werkelijkheid maar op het kartonnen kruis.

En die groote schare, die daarom van wijd en zijd naar Kortrijk komt en dat reeds meermalen gezien heeft, vindt dat zeer schoon, , buitenlieden pinken wel eens een traan weg, evenals bij een drama op het theater of kinema; ze worden er door bewogen, vooral als een der ruwe soldaten zijn voet op het kruis zet en slaat en trekt om den kruisdrager op te richten, waarbij dan deze laatste doet alsof hü zich uiterst inspant en achter zijn valseben baard, den blik hemelwaarts, het heiligste gezicht zet wat men zich maar kan voorstellen.-

„Och!" zucht eene boerin, „wat heeft ons Heer toch veel afgezien", zooveel zelfs, dat Ze zijn haar hebben uitgetrokken; wat verder in de processie ' wordt dit ' haar gedragen, waarvoor die gansohe menigte in het stof zal nederknielen.

Van danszalen, kenuispret, aantrekkelijkheden, veto-en andere wedstrijden spreken wij nu niet, want . daarvan zal straks genoten worden als de processie binnen is.

Wij willen nog vermelden, dat de kerk waar die " heilige Haartjes „rusten" druk bezocht wordt (bedevaarten) voor hoofd-en vooral haarziekten (kaalheid enz.) vooral voor kinderen.

Religieuse crisis in Duitschland.

Niet alleen politiek en economisdi, maar ooÜc in godsdienstig opziclit, is D'uitschland in de smeltkroes.

Ds Sciholten geeft in „De Bazuin" een duidelijk en leerzaam exposé van den Benauwden strijd, die de Evangeliseren speciaal in Saksen en 'Thüringen (waar liet socialisme oppermachtig is) doormaken.

Er zijn Staten waar men het voorbeeld van Rusland volgt, waardoor bij vernieuwing aan het licht treedt, dat socialisten en communisten door één geest geleid worden. Zoo heeft de Minister van Onderwijs in Thüringen aan alle openbare scholen opgelegd den len Mei als de geboortedag van den Thüringer eenheidsstaat als feestdag te vieren. In het ministerieel blad werd tot die viering aangespoord en gezegd, hoe dat schoolfeest ge-: vierd moet worden. Aanbevolen werd een gedicht ' van 'Max Rarthels, waarin allen, die niet tot de proletariërs gerekend worden, eenvoudig als „een stirckendaar" voorgesteld worden.

Bijbel, gezangboek en gebed zijn uit de school verbannen en daarvoor is in de plaats gesteld het „gebed tot het volk", dat aldus aanvangt: „De 'OUde goden zijn dood; wij hebben hun beelden stuk geslagen en verkondigen nu luide een nieuw i gebod: Volk, gij zijt groot en onbegrijpelijk in uw doen." Wel verzet de meerderheid der ouders er zich tegen, dat door dergelijke feesten door de Regeering voorgeschreven de godsdienst bij de jeugd verachtelijk maakt, maar de ouders staan machteloos. '

In Saksen is de toestand vrijwel gelijk. Daar heeft de Minister van Eeredienst verboden, dat de kinderen de school verzuimen op godsdienstige feestdagen. Hiertegen kwam verzet van de ouders met beroep op de Rijkswet. Onder den druk van het Rijk heeft hij dit verbod voor de Roomsche en Joodsche kinderen opgeheven en de straffen wegens schoolverzuim gestaakt. De Roomsche en Joodsche ' kinderen zijn nu vrij van schoolbezoek op de feest dagen van deze kerken.

Die vrijstelling werd aan de Evangelische kindéren niet gegeven. De leden der Christelijke oude^ renvereenigingen, ten getale van 400.000 hebben voor hun kinderen vrijstelling gevraagd op den Boetedag: . Dit werd kortweg geweigerd en eeniigp dagen voor dien feestdag .werd nog een uitdrulcfcelijk verbod van schoolverzuim jgegeven. Dit verbod kwam in den 'Rijksdag ter sprake en krachtig aangevallen door leden van verschillende politieke partijen. Dit baatte echter niet, want aan de kinderen van Evangelische ouders wordt geen verlof op den Boetedag gegeven.

Niet alleen in Saksen maar in geheel Duitschland en vooral in die landen, waar de Regeering jn handen van de redicalen en socialisten is, wil men den Boetedag van de lijst der feestdagen schrappen. De Evangelische bevolking vraagt handhaving van dien dag. Ambtenaren, ouders en kinderen hebben in weerwil van het verbod en van de strafbedreiging op dien dag de godsdienstoefeninjgen bezocht. De overgroote meerderheid van het Duitsche volk verlangt de wettelijke bescherming van dien dag. Hun verzoek is niet ingewilligd, want de Boeteda, g is van de lijst der feestdagen geschrapt.

Wat aan de Evangelischen, die de meerderheid der bevolking uitmaken, geweigerd wordt, wordt aan de Roomschen toegestaan, want de Heilige Sacramentsdag blijft onder de bescherming der wet. Dit meten met twee malen tracht men goed te praten door de bewering, dat de Evangelische kerk onder bescherming der Rijkswet den Goeden Vrijdag heeft en daaraan beantwoordt voor de Roomsche kerk de bescherming van den Heiligen Sacramentsdag.

In de „Evang. Presse Dienst" wordt gezegd, dat deze bewering de zaak in een verkeerd licht stelt. Al wordt in de Roomsche landen de Sacramentsdag boven den Goeden Vrijdag gesteld, de eerste is toch zonder de laatste niet mogelijk. Deze is gemeengoed' van de Christelijke kerken. De Sacramentsdag en Boetedag zijn inzonderheid confessioneele feestdagen, die beiden dit gemeen hebben, dat beideii door de landswetten verschillend behandeld ? ijn, en deels ddor den Staat erkend zijn en deels niet. Nu wil de Rijksregeering door een rijkswet do feestdagen voor alle Duitsche landen met gelijk recht. In het wetsontwerp voor deze aangelegenheid wordt aan het Roomsche Sacramentsfeest de bescherming der wet verleend en aan de Evangelischen den Boetedag geweigerd.

Dit ontwerp, zegt de „Ev. Pr. D." schept daardoor een dubbel recht en verstoort de Rechtseen-, head, die de Regeering wil bewerken. Nu staat het vast, dat in de Duitsche landen, waar thans reeds het recht der Evangelische bevolking met betreldsing tot den Boetedag geschonden wordt onder de bestaande wet, de Boetedag vogelvrij verklaard zal worden, als dit wetsontwerp aangenomen wordt. Valt deze feestdag door de Rijkswet buiten de erkende feestdagen, dan wordt deze dag langzamerhand aan het Evangelische volk ontnomen.

Dit plan der Regeering heeft onder de Evange-. lische bevolking groote onrust verwekt. Zij ziet in de verdwijning van den Boetedag een schending van het Evangelisch bewustzijn; voor haar is deze wet zonder bescherming van den Boetedag onaannemelijk. Zij vraagt in de wet ook in deze aangelegenheid gelijk recht voor allen.

Hoewel aan de al of, niet erkenning van dezen feestdag bij de wet geen zaak van groote beteekenis is, is het verzet bij de bevolking te verstaan en in de houding van de Regeering een bewijs, dat zij in beginsel zich stelt tegen de kerk.

Geblaf tegen de maan.

Die innige verwantscfciap' met „de Wekk'er" verpliciht ons tot getuigen wa; ar dit blad feil gaat.

Ds Scihilder, een meester in het reoht-zetten van sciheeve dingen, neemt in „De Ba, zuin" ons zusterorgaan aldus onderhianden: .

Vraag bewiij’s.

Men heefl van onze 'zijde al eens gevraagd - om aanhalingen, b.v. uit pireeken van onze predikanten, waaruit toch^eens blijken zou, dat Ds G. Wisse, en andere sprekers en schrijvers der Chr. Geref. kerk, niet ongelijk hadden, als zo beweerden, dat wij uit de veronderstelde wedergeboorte allerlei beweringen afleidden, waarbij' de noodzakelijkheid van geloof en bekeering Werd geloochend. Men bleef tot nu toe in gebreke en we zijln zoo langzamerhand al gew< end geraakt aan deze christelijk-gereformeerde dogmenhistorische falsificatie, waarvoor inzonderheid de leiders aansprakelijk ziju. Maar al is men nu aan dat eentonige las-' terliedje nóg zoo gewtend, toch gaan deze week de ooreu weer eens tuiten. Er bestaat al een vereeniging voor Chr. Geref. Scboolonderwijfe, die de splitsing en de splijtwoede ook al op schoolgebied overbrengen wil en die thans de christelijfc-gereformeerde kinderen van de andere christelijke en ook van de gereformeerde kindertjes afscheiden of tegen hun huidige paedagogen beschermen wil. Het bestuur dezer christelijk-gereformeerde vereeniging begint met de erkenning, dat de belangstelling voor het christelijk onderwijs onder de chr.-gereformeerden zeer miniem is. Letterlijk heet het:

„In plaatsen, waar men alleen door toetreding lid eener Christelijke School-vereeniging kan worden, zijn de namen van leden onzer Kerk 0; P de ledenlijsten dier vereenigingen meestal dun gezaaid. Diaar is de stem van de enkelen onzer, die zich niet onthouden, van niet de minste waarde.

De goede uitzonderin.gen daargelaten, moeten we derhalve constateeren, dat onder ons de belangstelling voor het Christelijk onderwijs opi een zeer laag peil staat, 'tis opisteller dezer zoo droevig vele malen gebleken, dat het onderwijs aan de jeugd zoo'n kleine plaats inneemt, 't Schijnt dat voor ons niet geldt: „Leer den jongen de eerste beginselen naar den eisch zijns wegs"; of er voor ons geen doupsbelofte bestaat."

Men zou zoo zeggen, dat in een kring, waar - het zo|o slecht er voor staat, de eisch was, eerst het positieve beginsel te bepleiten, en uit de doopbelofte eerst een piositieve conclusie te trekken voor op^voeding en onderwij's. Maar dit doet men niet; en onze lezers " herinneren zich misschien, dat de heer V., (wiens naam als ik me niet vergis, wel dezelfde kon zijii als van een der thans bedoelde bestuursleden), die in „de Wekker" over opvoeding en onderwijs schrijft, óók in gebreke bleef, positief te zeggen, wat men bij de o p v o e-ding heeft aan de doopbeloiften. (Zie Bazuin 17 Febr. 1923). Des te opmerkelijker is nu, dat zij', die met een positief beginsel, uit eigen opbouw verkregen, de menschen niet wakker konden krijgen, dat nu eens pirobeeren zullen met het negatieve klagen over anderen. Een klagen, dat aldus luidt:

„Wanneer onze kinderen op Christelijke scholen in strijd met onze eigen overtuiging een levensopi\-atting wordt voorgesteld, te ruim volgens het Woord Gods en onze belijdenis; wanneer hun geleerd wordt, dat ze bondskinderen zijn} die geen vernieuwing des harten noodig hebben, wijl ze op grond hunner geboorte uit geloovige ouders en hun doopi w e dergeb.aire n zijn; wanneer hen niet telkens de(n) eisch der bekeering ook op de school Wordt voorgehouden naar luid der Schriften, wijl ook zij der verdoemenis in Adam deelachtig zijii, dan komt dat misschien overeen met Wat andersdenkende o n d e r w ij z ers als hun belijdenis vaststellen en leeren, maar niet met wat wij voor onze kinderen wenschen; niet met wat wij', Christelijk Gereformeerden voor onzen God onze roeping achten."

Tot zoover dit fraais. Het is verdrietig, elke week met „de Wekker" te vechten, maar het is nog bewijs van zekeren eerbied. Daarom vraag ik bewijs, dat er scholen zijn, waar men defl kinderen wijs maalct, wat hier staat. Zoolang dat bewijs ontbreekt beschouw ik dit stuk als laster en deze actie tot chr. geref. schoolbouw gaat in dat geval uit van een eigen werk des duivels ol van armoedige spoken-zienerij', alias kerkelijfc-paedagogische hallucinatie. Ik heb met één der onderteekenaars van dit stuk meer dan eens het genoegen gehad een vergadering te houden van een schoolbond, dien ik als voorzitter dienen mocht. Ik heB hem nog nooit hooren klagen over de verdorvenheid van de onderwijizers, die de veronderstelde wedergeuoorie In de zieltjes druppelen, zeggende: mijn kind, je behoeft niet bekeerd te worden, hoor, da's maar gekheid! Nu gebeurt het ineens wel. Murmui-woude, lezers! Helaas, helaas, de veronderstellingen, de veronderstellingen, de veronderstellingen van „de Wekker" zijn groot! Maar ik hoop, zoolang ik een pen heb en nog respect voor „do Wekker", tegen zulk gedoe te protesteeren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen