PERS-SCHOUW.

Verstandige raad.

In een groote-stadskerkeraad, waar men gewoon was de vergadering te beginnen alléén met het formuliergebed, werd onlangs het voorstel gedaan voortaan óók Gods Woord te lezen in den aanvang van. het samenzijn. De discussie verliep in een vraag, waarop Prof. Bouwman, tdepiathisch, dit antwoord geeft in „De Bazuiii'& ; 5: ; : -5ïxj..': .; .? j, : ^^^^^

Het lezen van een deel van Gods Wootrd bij de opening der. kerkohjke vergaderingen was in de oude Gereformeerde kerken geen gewoonte. Het schijnt dat deze gewoonte eerst later, mede onder Methodistische invloeden, is oipigekomen. Noodig is de lezing van een deel van Gods .W'ooird opi de kerkelijke vergadering niet, O'mdat deze niet is stichtelijke bijeenkomst. Ook is het niet gewenscht , om een lang stuk van Gods W.oiord te lezen vóór de vergadering haren arbeid aanvangt. Evenwel is de lezing van enkele verzen van Gods Wo'Ord bij den aanvang der werkzaamheden niet verkeerd., Het .kan in sommige gevallen zelfs wonschelijfc zijn, om in dagen van rouw, in moieilijke en donkere tijden het hart te sterken dooir de lezing van Gods "Wiooird, voor men, aan den arbeid "gaat.

Daarom mag men ooik een gebruik in zware tijden opgekomen niet als methodistisch of ongerefoi'meerd verocrdeelen. Men zou dan ook het Psalmgezang bij' het begin eener kerkelijke vergadering als verkeerd mo'eten afkeuren. Om die reden zouden wij adviseéren dat men in 'kerkeraden waar dit gebruik leeft, dit handhave en dat men in kerkeraden waar het lezen van Gods W'oord geen (gewoonte is niet verandere van gedrag'slijn, tenzij' er bijzondere redenen voor ziij'n.

Idenburg spreekt.

Er is wellicht niemand onder onze leiders, die zoozeer, niet alleen het oor, maar ook het hart, van ons volk heeft, als Idenburg.

Er zijn haast geen menschen, wien het moeilijker valt om te luisteren, 'dan studenten, en jongelingen. Van Idenburg eóhter willen ze gaarne aannemen, wat hij in „Fraternitas" schrijft:

Wat mij het moest treft als ik ©enigszins vertrouwelijk in aanraking kom, met jonge mannen is; zekere slapheid. Slapheid van overtuiging: dientengevolge 'Ooik slapheid in het beleven.

Slapheid van overtuiging kenmerkt niet alleen . onze kringen. Onze kriag'en Zislfs niet hefmeost. Het is een vrij algemeen verschijnsel van dezen tijd. Gevolg van hot relativisme of proibabilisme op wijsgeerig, en helaas oofc op godsdienstig gebied. Het kan zóó zijn, maar het kan ook wel anders wezen. Wij kennen allen slechts ton deele (wat natuurlijk waar is); het is best mogelijk, dat een ander, die de hoofdlijnen juist tegengesteld ziel loop'en aan d.e richting, waarin wiji ze zien, ook gelijk heeft (wat niet waar kan zijn).

Ik schrijf daaraan het feit toe, dat onder onze jonge menschen zoo weinig wezenlij'ke kennis is van onze beginselen. Men heeft critiek op alles •en nog wat; men weet de ware of vermeende tekörlkomingen van anderen en oraderen breed uit te meten; maar doge studie der beginselen ontbree'kt. Het i s also'f men die de moeite niet waard acht. Misschien zou ik nog verder kunnen gaan en zeggen dat bij zeer velen degelijke p'arate kennis in het algemeen ontbreekt en niet alleen op het punt der beginselen. Van een hoogleeraar in de theologie aan een der openbare Universiteiten hoorde ik onlangs de verzuchting, 'dat men van de sludenlen bij de examina toch ook wel parate kennis moest eischen en niet alleen met indnikken en beseften en piroblemen kón volstaan.

Hoe dit zij', degelijke en grondige kennis cmzer beginselen ontbreekt bij zeer velen. Men praat er over, maar men studeert er niet in. 'En dit gebrek aan kennis wreekt zich op schier elk terrein; op religieus en op kerkelijk gebied; op het terrein der wetenschap' en in de levenspraktijk.

Ik vernam nog al '& ens de klacht (o! de verontschuldiging; dat men dooidgepreekt was of de kerk uitgepreekt was. door al de d.ogmatiek, die Zondag na Zondag van den preekstoel wordt voor-: gedra.gen. Ik ben echter zoo-vrij! QJ-Q te gelooven, dat in den regel die bewering er naast is. Men vergist zich': er wordt niet zo'Oiveel dogmatiek van den preekstoel vooi-gedragen ; — in den zin, zooals men dat bedoelt; öiaar men nó'emt - dogmatiek wat niet anders is dan de uitdrukkin'^ in mensche-. .lijke taal van d J waarheid, door God ons geopen-'

baard, en die wij' hebben te gelooven en te beleven. Men beroept zich echter op' die doiodende dogmatiek, otndat men geen lust heeft in een tweeden kerkgang op Zondag — er geestelijk traag en te slap voor is — en zich ook niet zoo zelden aan den eersten wel wil onttrekken, als men zich te dien opizichte tegenover zïjln oimgeving' geheel vrij acht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen