UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN.

Ook in Zwitserland wordt nog, wordt wederom gevraagd naar de gereformeerde waarheid. D'aar zijn onze mannen in aanraking gekomen met een kleine groep-, die de levendigste belangstelling toonde, door haar navraag, in ons gereformeerd kerkelijk leven. Ik wil er hier iets van xnededeelen. Laat ik nu nog namen mogen verzwijgen. De zaak kan wel onderzoek lijden, echter het intieme van wat nu volgt, doet het mij wenschelijk voorkomen, dat ik geen namen noem. In Zurich kwam een mail, die thans groeten invloed uitoefent, tof de belijdenis der gereformeerde waarheid, tot de erkenning van haiar voortreffelijkheid; hij was 'tot bekeering gekomen en vond daarna in haar de meest zuivere weergave van wat hij als waarheid had leeren erkennen, in verband met eigen ervaring. Doch toen meende hij welhaast alleen te zijn overgebleven. Hij wist niet, dat die oude gereformeerde waarheid nog vele belijders bezat en nog minder zelfs onder godgeleerden. 'Hongaren, die afgevaardigd waren naar de vergadering der Presbyterian Alliance in het Synodejaar van Utrecht, maakten hem attent op ons land, - onze Kericen en onze mannen. Toen hij verder hoorde van DT Kolfhaus van 'Vletho, wat deze beminnelijke geleerde van onze kerkelijke beweging wist te vertellen, " was het hem alsof hij droomde. Met dezen ma.n nu en met zijn kring hebben onze atgevaardigden naar Hongarije en omliggende landen eene conferentie gehouden. We zullen daarvan misschien in „De Bazuin" nog wel verder vernemen. De door mij bedoelde man oefent veel invloed uit in Zurich. Reeds vroeger deed ik hier de vraag: zal Zuricli de plaats innemen van Geneve?

Nu moet mij weer iQts van het hart. Te Zurich vroeg men aan Prof. Dir van Nes wie of wij eigenlijk wel zijn. Hoewel die ondervragers bij een Prof. Dr van Nes aan een heter adres waren dan bij een Prof. Cramer van Utrecht, meer gewenscht ware het geweest indien deze menschen terecht waren gekomen' bij Dr Beets of Dr K'olfhaus, ook te Zurich tegenwoordig, echter nog liever was het mij geweest, dat ook uit onze kringen mannen te Zurich de beteekenisvolle eerste vastelandssamenkomst der Alliantie hadden bijgewoond en indien men het niet dienstig achtte zich als 'Kerken bij' haax aan te sluiten, dan hadden toch meer leden onzer kerkgemeenschap' O' p of o m de vergadering zich moeten bewegen, opdat men ons had kunnen leeren kennen. Of zou men meenen, dat er genoegzame bekendheid met ons leven en streven is? Bovenomschreveii treffend geval bewijst het anders. Of is men van meening, dat zooiets heerlijks nergens elders voor kan vallen? Dat we toch niet zoo ongeloovig zijn! Overal ontwaakt weer hieuw leven en daarmede de vraag naar „de Oude beproefde waarheid". Dan moet men daar, waar dit leven ontwaakt, ook kunnen weten alwaar de leermeesters te vinden zijn, die hen daaromtrent kunnen onderwijzen. Genoeg daarvan; ik zal hierop bij welzijn wel eens terugkomen.

Het moge ons tot blijdschap, strekken, dat er dezer dagen weer een Engelschman bij' velen onzer vooraanstaande mannen is geweest, die begreep, dat in eene actie, waarvoor o.a. Prof. Cramer zich nog al interesseert, door de vertegenwoordiging van en'kele niet-gereformeerde godgeleerden, onze kerkelijke wereld toch bij lange na niet genoegzaam gerepresenteerd wordt en die daarom juist er - bijeenigen, neen zelfs bij 'zieer velen van de onzen op aandrong, om zich toch niet afzijdig te honden. Met het oog op-wat enkelen" omtrent ons trachten ingang te doen vinden in kringen, waarin , wij worden gezocht, trooste men zich met het ware wat er schuilt in het woord: al is de leugen nog zoo snel, de waarheid achterhaalt haar wel.

Woensdag negen Juli en de beide volgende dagen vergaderde de Synode van de Belgische Zendingskerk te Ju met, een weinig ten Noo-rden van Charleroi, onder presidium van D's Marcel Peter, een zwager van Prof. D'r A. Noordtzij' van Driebergen. Terwijl ik dit artikel schrijf, hebben twee onzer afgevaardigden zich al reisvaardig gemaakt om Woensdagmorgen naar genoemde stad te reizen. J u m e t herinnert ons aan een treffende geschiedenis. In de tachtiger'jaren werd de Belgische Zendingskerk beroerd door afwijkende leeringen, omtrent de leer der laatste dingen, voorgestaan door een invloedrijk predikant in het midden dier kerk. Toen vroeg men van die zijde de hulp. vaa de in de Christelijke Gereformeerde Kerk nog Ijesta.ande Synodale Commissie en zij zond naar België Vader van Velzen, die een paar jaar te voren met Vader Brummelkampt onze. Kerken 'had vertegenwoordigd op de Synode te Nessonvaux. De bekende Presseuse raadde de vergadering aan om toch voorzichtig te handelen enzl., enz., doch naar het getuigenis van latere afgevaardigden van genoemde zusterkerk naar onze Synodes, was het te danken aan het krachtig woord van Prof. Van Velzen, , dat de bewuste Zwitsersche predikant B y s e toen werd afgezet. Als student heb ik dezen' man meer dan eens gezien en ben met hem ook in eenzelfde samenkomst geweest. Ik wist toen wel, dat hij was gedemissioneerd. Ik wist toen niet, dat daartoe zooveel had bijgedragen het machtig woord van Prof. S. van' Velzen. Nu echter herinner ik mij heel goed dat Ds Byse weinig belangstelde in een paar studenten van de (Kamper Hoogeschool. Onze afgevaardigden hebben dus een schoone traditie te ha.n!dhaven gehad^.OR-.dezè^^ynode in hetzelfde Jumet.

Omtrent Weenen ontving ik berichten, die mij wederom aanleiding geven er eventueele afgevaardigden naar Midden-Europa aan te herinneren, dat ook in Weenen een hoogst belangrijke groep Gereformeerden leeft, die voor drie jaar bij monde van Mevrouw Minni Haberl klaagde: waarom altijd aan Weenen voorbijgereisd naar Boeda-.Pesl: ? Waarop baar. vrome man antwoordde: het is goed, want zij dragen een zegen met zich voor de Hongaren.. Zulke menschen verdienen, dat onze afgevaardigden, wanneer zij wederom^ voor < ie zOoveelste maal naar Hongarije enz.' zullen reizen, gelegenheid zoeken om dezte groep, te ontmoeten in de schoone stad Weenen. Zij strijden daar een harden strijd, maar versagen niet. In hen leeft na de moed om te kampen, waarmede hun voorgeslachten eeuwen gekampt hebben tegen het schrikkelijke fanatisme van het zoo Roomsche Oostenrijk. Doch een ergere vijand heeft zich in de latero jaren tegenover hen gesteld: het brutale ongeloof van het socialisme en c.ommunisme. 'Doch al heeft Weenen geen officiëele vertegenwoordigers uit onze Kerken in zijn kring ontvangen, meer dan één gereformeerde heeft gedurende zijn korter of langer verblijf met hun leven en werken kennis gemaakt en daarvoor liefde en sympathie gekregen. Mede het middelpunt van dien ijve-fig werkzamen kring is Prof. Haberl, in welks familiekring van 'tijd tot tijd ook gereformeerde Hollanders verkeeren en waaruit zjj de beste herinneringen mede terugbrengen.

Ik wil eindigen met een paar blaadjes te noemen. In het eerste schrijft de „Zuricher Direktor", over wien ik het boven had, stukken waarvoor hij zelf alleen verantwoordelijk is, geteekend met een G. i „Die Reformierte 'Schweizer Zeitung", Basel, Aeschenvorstadt 20. Zij ging haar derden jaargang in. Het ander is veel ouder en wel reeds achten-twintig jaar^ oud; „Monatlicher Anzeiger des Christlichen Vereins junger Manner, Wien Vil, Kenyongasse 15.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen