De zonde tegen den Heiligen Geest.

I.

Een onzer lezeressen deed me een serie vragen over het zondigen tegen den Heiligen Geest: waarin het bestaat; waarom het onvergeeflijk is; waaruit men weten kan, of men er aan schuldig is; of, te weten, dat hij er aan schuldig werd, een zondaar in dit leven niet hopeloos rampzalig moet waken; en nog enkele andere, die met deze verband houden.

De vraagsfer sprak daarbij de \Tees uit, dat haar .vraag, als v; an exegetischen aard, misschien niet vatbaar was voor beantwoording onder de rubriek „Geestelijke Adviezen".

Die vrees was inderdaad niet ongegrond. Formeel zou ik haar misschien ter zijde moeten leggen. Toch doe ik het niet.

Daarvoor weet ik te goed, wat achtergrond van geestelijke benauwing de vraag naar de zonde tegen den Heiligen Geest vaak heeft. En al bleek me daarvan niets in den brief der inzendster, meen, ik om die reden toch goed te doen met haar te beantwoorden.

Misschien kan.het anderen, die in deze aanvechting zijn, van dienst wezen, en — er is'óók een spreekwoord, dat voorkomen beter is dan genezen.

Laat ik dan beginnen met wat ook de hoofdvraag was in 't schrijven dat ik'ontving: wat we onder de zonde tegen - den Heiligen Geest hebben te verstaan.

DE zonde tegen den Heiligen "Geest. Ik druk me opzetljglijk zoo beperkend uit. Niet om daarmee te zeggen, dat er slechts één bepjaalde vorm is van deze onvergeeflijke zonde, maar om te verstaan te geven, dat niet elke zonde tegen den Heiligen Geest onder het vonnis van onvergeefJijkheid valt, en dat de zonde, die op geen vergeving hope laat, mag ze ook al in verschillende vormen kunnen opitreden, toch altoos en overal één en hetzelfde karakter vertoont.

In dat karakter' wordt ze ons het scherpst geteekend door het woord van onzen Heere Jezus Christus, in Matth. 12:31 en 32, Marcus 3:28— 30, en Lukas 12:10, dat alleen met' zooveel woorden spreekt van „zondigen tegen den H. Geest", en .waaraan we daarom bij deze zionde steeds het allereerst denken.

Wie nu deze schriftuurplaatsen in zijn Bijbel opslaat, ontdekt, dat de Heere Jezus Christus daar onvergeeflijk noemt-niet élke zonde, niet elk weerstaan en elk bedroeven van den Geest Gods, maar d, a, t Hij dit vonnis uitsluitend spreekt over de zond© van lastering van den H. Geest. En wie daarbij^ dan let , op het verband, bemerkt, dat Jezus bij' dit lasteren 'denkt aan die uiterste blasphemie, waarmee men, uit onwil om den H. Geest te geven de eere van zijn werk, waar het zich toch kennelijk en overtuigend aandient, tegen alle licht en beterweten-in, en uit pure lust om den Geest te smaden, aan Satan toeschrijft wat de Geest des Heeren wrocht.

Wat Jezus aanleiding gaf dit ontzaglijke woord te sp'reken, was, naar Mattheus en Marcus ons omstandig verhalen — Marcus legt er aan 't slot van Jezus' woord nóg éénmaal hoorbaren nadruk op; — der Joden lastering tegen Jezus, dat Hij de duivelen uitwierp door Beëlzebul, den overste der duivelen.

Dat Jezus metterdaad duivelen uitbande, konden ze niet loochenen. Pas nog waren ze, in de verlossing van een bezetene, er getuige van geweest. Doch liever dan te erkennen, dat Jezus daarin openbaar werd als een knecht des Heeren, als de Gezalfde Gods, die in de kraclit des Geestes het Rijk des duivels kwam verbreken, schreven ze deze heerlijke openbaring van het koninkrijk Gods aan een wérking van Satan toe.

Zoo deden ze niet uit onkunde, zoo spraken ze niet in dwaling, maar zoo gaven ze vóór te oordeelen, enkel en alleen uit vijandschap tegen Jezus, puur uit onwil om Hem als den Christus Gods te erkennen.

Jezus zelf toont hun onwil te doorzien, door de grove onredelijkheid van hun beweren in't licht te stellen.

En het is tegenover dit, alle tastbare waarheid met voëteh tredend, booze opizet, dat Jezus dan de bekende wa.arschuwing voor de zonde tegen den Heiligen Geest laat hooren.

Hij zegt niet, dat de Joden haai" reeds bedreven. Hij laat gelden, dat ze met hün lastering alleen Hem-zèlf bedoelen te treffen. Maar Hij toont hun, hoe ze, Hem aldus lasterend, er aan toe zijn, in boozen moedwil te smaden den Heiligen Geest Gods door wiens kracht Hij zijn wonderen deed.

En, — zoo betuigt Hij hun, — zoo ze, in uiterste verharding des harten, daartoe kwamen, zou er voor hen in der eeuwigheid geen uitzicht meer zijn op vergeving. ,

Duidelijk is derhalve, dat Jezus zijn ontzaglijk' vonnis van onvergeeflijkheid niet spreekt over élke zonde tegen den Heiligen Geest, maar uitsluitend over die opzettelijke en boosaardige lastering, waarbij men welbewust en tegen alle beter-weten in, den persoon en het werk des Geestes het brandmerk van „Satanisch" opdrukt.

We verdiepen ons nu niet in 'de vraag, of en in hoever ook de „zonde tot'den dood" waarvan Johannes spreekt in 1 Joh. 5:16, en het weerstaan van den Heiligen Geest, waarwan Hebreen 6 gewaagt, moet gehouden worden voor een bizonderen vorm van de zonde, waaraan Jezus da.cht. Zulk een onderzoek zou ons te ver voeren.

Doch wat men daarvan ook oordeele — zooveel is uit Jezus' Woord toch duidelijk, • dat de jzionde tegen den Heiligen Geest steeds is een tegen beterweten-in, tot het uiterste smaden van den Geest, waarbij alle grens tusschen God en Satan, tusschen den Heiljge en den onheilige wordt , uitgewischt.

In een volgend nummer zal ik pogen duidelijk te maken, waarom juist déze zonde onvergeeflijk is, en ook de overige vragen beantwoorden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen