Voor God.

Als de ziel in de eenzaamheid zich voor God plaatst, heerscht er vaak benauwende stilte.

Zij spreekt wel, maar het is alsof haar gesprek met God niet vlotten wil.

Haar woorden schijlnen haar zoo leeg, zloo alge»meen, zoo weinig persoonlijk toe.

En als zij' dan weer in het drukke leven terugkeert, gevoelt zij' zich door het gebed niet of bijna niet gesterkt.

Dat gebeurt niet een enkelen keer, maar schier geregeld.

Zijl wil niet vormelijk met God omgaan.

Zij strijdt er tegen om niet uit louter gewoonte voor haar God te verschijnen.

Zij heeft er behoefte aan om werkelijk gemeenschap met God t© oefenen.

En toch ontbreekt het geanimeerde, het levende kontakt.

Weet gij, wat daarvan heel Vaak de oorzaak is, o mijh ziel.

Ze is deze, dat gij; Gods alwetendheid al te zeer misbruikt.

Gij overlegt. God weet al wat mij deert, in wat nood ik verkeer, wat mijta. begeerten zijn. Hij' kent van ver mijn gedachten. Waarom zou ik daarover dan uitwijden?

Zeker, God weet dat alles.

Maar meent gij' dan heusch, dat gij Hem ooit iets nieuws meedeel en kunt?

Als ge zóó Gods alwetendheid' opvat, kunt gijl alle bidden wel nalaten.

Dan komt er van een levendig gesprek tusschen u en den Heer© niets.

In de gewone konversatie met menschen handelt gijl heel anders.

Juist over dingen, die uw vertrouwden vriend of vriendin zoo goed bekend zijln als u, stort gij uw hart uit, alsof zij' er nog niets van wisten.

Dat uitstorten brengt u verlichting.

Is het dan geen gebrek , aan vertrouwen, dat gij! voor 'God zoo geheel anders staat?

Heeft Hij-u ooit op grond Van Zijn alwetendheid verboden Hem te spreken over wat Hem reeds bekend is, bekend Van vóór de grondlegging der wereld ?

Neem een voorbeeld aan Hizkia.

Toen de rabsake, de legeroverste van Sanherib, zijn smaadbrief schreef, wist de Heere er alles van eer nog één letter uit zijh pen vloeide.

En toch gaat Hizkia met dien brief naar den tempel en vouwde dien voor zijin God open.

Hij noodigd© als het war© den Alwetende uit: Heere, lees hem.

Hij stelde zich zijn God voor als ©en vriend, die van den brief kennis neemt.

Hij ziet om zoo te zeggen den Heere met dat schrijven voor Zich.

Hoe konkreet is hier zijn Godsvoorst©lling.

Hoe diep voelt hij, dat hij in zijh God met een oneindig van alle menschelijke persoonlijkheid verschillende Persoonlijkheid t© doen heeft.

En wordt hierdoor niet uw zwakke plek aangewezen, o ziel.

Als gij u voor God stelt, is Hij u niet konkreet, niet Persoonlijk genoeg.

God blijft voor u te veel een abstraktie, een afgetrokkenheid.

Gij moet meer als Hizkia handelen.

Uw brieven voor Hem openleggen.

Een zaak, die u deert van het begin tot het eind, uw God mededeel©n en dan besluiten: Heer©, hier ligt ze; wil Gij haar voor mij afwikkelen; ze is vannuafaan voor Uw rekening; z© is van mij ai. Uw genadige Middelaar gaf U het recht om zóó tot den Vader te komen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen