De Friesche kerken en Wonosobo.

De Friesche zendingssynode van 21 Mei nam een hoogst gewichtig besluit: Wonosobo wordt als zendingsterrein bij Keboemen ingelijfd!

Van het gewicht van 'dit besluit zullen niet alleen de Priesche kerken doordrongen wezen. Er zal dankbaarheid zijn in het hart van „Delft", groote voldoening bij de deputaten van de Generale Synode voor de zending, en blijdschap bij al onze kerken, dat aan deze moeilijkheid een einde is gekomen.

Ja, moeilijkheid I

Het werd langzamerhand een lijdenshistorie. Sinds Delft een terrein koos en kreeg in Solo, werd Wonosobo als stiefkind behandeld, nog erger zelfs.

Wel keek Delft in de richting van Wonosobo; en vooral heeft ds Merkelijn, miss. dienaar van Zeeland op Magelang, gedaan voor Wonosobo wat hij kon. Doch verzorgd, bearbeid, in den wezenlijken zin van het woord, werd dit terrein niet.

Och, het was ook onvruchtbaar!

Er werd jarenlang op rotsen geploegd.

Waar op aadere terreinen op Midden-Java overal deuren werden geopend, vond men op Wonosobo bijna nergens ingang.

Delft liet het los.

Niet daarom: het werken baat er toch niet! maar omdat Gods voorzienig bestel Delft naar Solo leidde. Wij kennen de historie.

Wie zou nu daar in het bergland den arbeid op zich nemen? Delft kon het niet langer doen; Solo, een terrein van onbegrensde mogelijkheden, vereischt alle krachtsinspanning; ook liggen Solo en Wonosobo te ver van elkander verwijderd.

Was er een andere zendende kerk, die aan haar terrein Wonosobo kon en wilde toevoegen?

De acta der Generale synodes en de daarin opgenomen rapporten der dusgenaamde generale deputaten, spreken van de vele en groote bemoeienissen dier deputaten, maar ook van hun mislukten arbeid, 'telkens weer.

In 1927 scheen het te lukken: Friesland was bereid, onder bepaalde voorwaarden. Doch de Synode van Groningen aanvaardde deze voorwaarden niet. En wederom begon het zoeken naar een „liefhebber".

Dat kon en mocht op deze wijze niet langer.

Onze eere als kerken was er mede gemoeid; ging het aan, daar niemand bereid scheen te zijn Wonosobo te nemen, dit terrein, dat toch door God eenmaal op den weg onzer kerken was getbracht, los te laten, en misschien in de handen van Rome te spelen?

Een klagen over de onvruchtbaarheid van dit zendingsveld ging niet langer op; er kwamen juist berichten binnen van geestelijke ontwaking. De schijnbaar hopelooze arbeid van ds Netelenbos heeft toch in alle stilte zijn werking uitgeoefend. Er komt beweging, toenadering. God werkt er, en door dit Zijn werk roept Hij om arbeiders.

Zeker, elke zendende kerk heeft de' handen vol, ook finantiëel. Doch die kerk, welke Wonosobo er bij nam, mocht zich verzekerd houden van den steun van alle kerken in ons land gezamenlijk.

Bovendien zou er een zendingshospitaal kunnen worden gesticht, geheel naar de eischen van'den tijd en de behoeften van Wonosobo, met subsidie der regeering en met steun uit de generale kas; daarvoor zou dan die kerk geen uitgaven hebben.

Ach, wie wilde en kon zich over Wonosobo ontfermen ?

De vraag werd gesteld: „daar Delft er niet langer werken kan, en al onze kerken erbij betrokken zijn, zou niet het college van de synodale deputaten voor de zending het terrein kunnen verzorgen, gelijk het ook de zorg voor de Keucheniusschool heeft, en onze Opleidingsscholen op Midden-Java en Soemba? "

Maar deze vraag moest ontkennend beantwoord worden. Dan kregen wij naast de kerkelijke zending op Midden-Java, en de halfslachtige kerkelijke zending op Soemba, een duidelijk uitgesproken deputaten-zending op "Wonosobo, en daarmee verlieten wij het kerkelijke spoor, door Middelburg in 1896 gebaand.

Neen, een kerk moest Wonosobo nemen.

En ziet, de deputaten komen, nu zij na de afwijzing van Friesland te Groningen, elders hun heil te vergeefs hebben gezocht, toch weer naar Friesland terug.

De broeders ds Bol, ds Breukelaar en ds Ploos van Amstel, die op de zendingssynode te Sneek aanwezig waren, zullen wel de Friesche broeders dankbaar zijn geweest, dat zij over dezen terugkeer naar Friesland zoo weinig hebben te hooren gekregen, en met alle egards zijn behandeld.

Bij de Friesche zendingsdeputaten en de zendende kerk van Heeg, was het voorstel, om Wonosobo te nemen onder bepaalde voorwaarden, reeds ingekomen en met één stem meerderheid aangenomen.

Ds K. van Dijk, miss. dienaar van Friesland, had in het September-nummer van het blaa; dje „Uit Keboemen", zeer krachtig ervoor gepleit.

En de drie afgevaardigde generaile deputaten deden ook hun best de synode te bewegen, om hun verzoek in Ie willigen.

Na het vertrek der drie broeders werd nogmaals het voor en tegen overwogen, en daarna het voorstel met staking van stemmen verworpen, terwijl drie afgevaardigden hun stem blanco uitbrachten.

Toen deed de voorzitter een nieuw voorstel, waarin aan bezwaren van sommige broeders werd tegemoetgekomen; en dit werd toen met een tamelijk bevredigende meerderheid aangenomen.

De generale deputaten hadden voorgesteld, dat de generale kas 90 pCt. van de onkosten ter bearbeiding van Wonosobo zouden betalen, en Friesland zelf dus 10 pCt. Wanneer echter de som van f20.000 zou worden overschreden, kwam al het meerdere voor rekening van "Friesland. Tijdens de synode werd deze grens evenwel reeds losgelaten.

Het nu aangenomen voorstel heeft het volgende bepaald:

1. dat de kerk van Heeg en de met haar samenwerkende kerken in Friesland worden gesteund met een bedrag uit de Generale zendingskas, gelijkstaande aan 90 p'Ct. van de daarvoor op de begrooting vastgestelde bedragen;

2. dat het percentage van den steun uit de Generale zendingskas moet worden verhoogd, indien de begrooting hooger wordt dan f20.000 per jaar, opdat de Friesche kerken hoogstens voor f2000 aansprakelijk zijn in het dragen van de kosten der geregelde verzorging.

Het zal nog moeten blijken, of de generale deputaten met deze wijziging instemmen, en of de generale synode van Arnhem het aanvaardt. Doch wij hebben goede hoop.

Nu de zaak in zooverre beslist is, heeft het niet veel zin nieer over de bezwaren uit te weiden. Trouwens, dat gaat ook alleen Friesland aan.

Op de zendingssynode werden behalve het finantiëele punt, vooral twee bezwaren genoemd.

Allereerst, de kerken waren niet gehoord. Zelfs stemden om deze reden drie afgevaardigden eerst lanco.

In de tweede plaats, pas kort geleden was de weede zendeling, ds Bergema, naar Keboemen ge-San vanwege den velen arbeid, die daar te errichten viel. En zou hij mi naar W; Onosob'o oeten, en dus ds van Dijk toch weer alleen voor eboemen blijven staan? En zou straks dan niet e uitzending van een derden zendeling noodig orden?

Trots deze ernstige bedenkingen ging de meerdereid naar Wonosobo uit. In de Friesche kerken s de zendingsliefde groot; ook tellen deze kerken ele mannen, die 'bekwaam zijn hun schouders nder dit nieuwe werk te zetten. De tijden zijn voor riesland, finantiëel gesproken, zeer slecht; doch ij vertrouwen, dat, met den steun der andere erken in ons land, de last niet te zwaar zal zijn.

Zoo heeft dan Wonosobo weer zijn bestemming ereikt.

En Friesland ziet door de gunste 'Gods zijn areidsveld bijna verdubbeld.

Werke de Geest van Christus krachtig daar en llerwege.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen