„Ge Samaritaansche”, door A. G. Barkey Wolf.

De ruimte, die we nog over hebben is juist voldoende, om in dit nummer van ons blad een tweede uitgave van de U. M. „Holland" aan te kondigen: het boek van Ds A. G. B, ar key Wolf over „Do S amari taansche". In een bijzonder fijne uitgave, gedrukt door de N.V. Leiter-Nijpels te Maastricht, met artistieke, roode initialen-inrood en een eigen lettertype wordt hier gebracht wat het voorwoord noemt „een practische studie over de Zielszorg van Jezus". „Hoe meer" aldus zegt de schrijver, „hoe meer" ik het verhaal van, de 3amaritaansche vrouw van uit het standpunt der zielszorg bezag, des te duidelijker werd het mij, dat hier eenvoudige, dikwijls vergeten en tóch heerlijke waarheden verborgen liggen, die van groote beteekenis zijn voor den arbeid in het Koninkrijk Gods".

In den weiverzorgden literairen stijlvorm, dien we van dezen auteur kennen, lezen we dan een practicale beschouwing van dat gedeelte van het Johannes-Evange'iie, dat de geschiedenis der Samaritaansche vertelt. Een practicale beschouwing, gericht op het doiel, dat de schrijver aldus aanwijst: „Naar Jezus heen, ook met de vraag, hoe 'wij betere leidslieden der zielen kunnen worden, " maar dan steunend op exegetische studie en in haar verklaringen getoetst aan „exegeten van naam". De hoofdmomenten, die Ds Wolf in het Evangelie-verhaal onderscheidt, behandelt hij' in korte, .afzonderlijke hoofdstukken. Op „De "ontmoeting" volgt „Het gesprek". „Jezus komt over", het derde hoofdstuk wijst de beteekenis aan van Jezus' vraag: „Geef mij te drinken", als een overkomen van den oever van Zijn heiligheid in den poel

der menschelijke zonden. „Verheerlijking van het alledaagsche", 't volgende moment, analyseert het gesprek van Jezns met de vrouw over het water, dat geput moet worden, en wat uit dat gesprek voortvloeit wordt als „Volharding en Verdieping" en „Van goedertierenheid en recht" in de hoofdstukken V en VI gekarakteriseerd. De plotselinge vraag van de vrouw (als Jezus haar spreekt over de mannen, die zij gehad heeft) omtrent het aanbidden óf te Jeruzalem óf te Samaria, wordt dan in het volgende hoofdstuk aangewezen als een .toevlucht nemen tot het onpersoonlijke om aan den persoonlijken indruk van Christus' woord te ontkomen. Maar dan doet de schrijver zien, hoe Jezus deze list tot zijn doel weet aan te wenden. („De aanbidding in Geest en Waarheid"). De komst der discipelen en hun houding, als zij' Jezus in gesprek vinden met een vrouw, wordt als „Misplaatste verwondering" besproken en daarbij sluit aan de ontleding van wat 'Christus dan tot zijn discipelen zegt in het hoofdstuk „De bekoring der bekeering". Telkens richt zich de schrijver in deze onderdeelen op de toelichting van de practijk der zielszorg, die in deze 'tactvolle les van Christus besloten ligt en "in een slot-hoofdstukje vat hij die nog eens samen.

Zoo behandelt Ds Wlolt zijn stof, frisch en met fijne opmerkingen, kleine trekjes in hun waardij naar voren brengend en de belangrijke momenten scherp accentueerend. Daarom kan dit boekje van groot nut zijn en, wat de schrijver als wensch uitspreekt in zijn voorwoord inderdaad bereiken: prikkelen tot nadenken en nakomen, het inzicht verhelderen in de moeilijke vraag, hoe wij betere zielszorgers kunnen worden, onze bewondering wekken voor Hem, „die een Zielszorger is geweest als geen ander en die ons een lichtend voorbeeld heeft nagelaten, opdat wij in Zijn voetstappen zouden wandelen".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen