Mr Th. Heemskerk. †

Er zal in de A.-R. partij wel niemand zijn, die het verscheiden van Mr Heemskerk niet gevoelt als een slag.

Zeker, wanneer iemands tachtigste verjaardag heel dicht bij is, weet men dat naar menschelijke berekening het einde niet zoo heel ver meer kan zijn. Maar wanneer men Heemskerk zag, de man met zijn rustige bewegelijkheid, met zijn onb^rijpelijke vitaliteit in stembuiging en gebaar, wanneer men hem hoorde spreken, telkens weer bewijs gevend van zijn stalen geheugen, van zijn schier onbegrensd meeleven op elk terrein waar de politieke belangstelling zich beweegt, dan zag en dan hoorde men in hem niet den bijlrans tachtigjarige, maar dan moest men wel in hem zien den iieid, die, ondanks het feit dat de Burgerlijke Stand hem bijkans tachtig noemde, zichzelf zag als een menscb Gods met de roeping, de volle wapenrusting in mannelijke kracht te dragen.

In Heemskerks optreden was altijd iets, dat zoO' bijzonder bekoorde door de warme spontaneïteit van zijn liefde voor de zaak des Heeren.

En wat had God hem begiftigd met een bijzonder fijnen geest! Naast een schier onvergelijkelijke scherpzinnigheid, trof in hem altijd weer de zoo groote wijsheid, waardoor hij in de practijk des levens de dingen wist te zien in betrekking tot de grondbeginselen waaruit wij leven en waardoor hij ook schouwen kon in de toekomst.

Door deze gave was hij een regentenfiguur bij uitnemendheid.

Zelf komend uit den liberalen kring, kon hij tegenstanders begrijpen. Maar juist omdat zijn geloof met zijn persoon volkomen harmonisch geworden was, bezat hij geen enkele verdringing tegen zijn vroeger milieu, en was zijn optreden tegen de politieke tegenstanders, ofschoon immer zeer belijnd en gaaf, toch ook steeds welwillend en mild.

Mannen als Mr Heemskerk zijn een geschenk van onzen God.

Wie onder ons eenvoudige volk had kunnen denken, dat in de dagen waarin de oudere Heemskerk, de vader van den thans ontslapene als liberaal Minister regeerde. God bezig was den zoon van dezen tegenstander voor te bereiden voor het groote werk, dat hij eens zou doen in dienst van zijn volk, maar dan vanuit de beginselen van diezelfde eenvoudigen, die voor hun school en voor hun levensbeschouwing bij den vader geen gehoor vonden ?

Zoo is Heemskerk voor ons geweest, in dubbelen zin, een gave Gods.

Wij kunnen slechts dankbaar zijn voor wat hij geweest is al zullen we hem missen, heel sterk.

Zie ik het wel, dan zal, behalve in den kring van zijn familie, zijn heengaan het zwaarst worden gevoeld in den kring van de A.-R. Kamerclub en in den kring van de curatoren der Vrije Universiteit.

Geve onze God voor Zijn zaak mannen, die de ledige plaatsen weer bezetten.

Maar een Heemskerk is „einmalig".

Des te meer reden om te danken voor wat wij bezaten en om te beseffen, wat wij verloren hebben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen