De nieuwe organisatie van het Roomsche Jeugdwerk

V.

Roomsche en Gereformeerde organisaties voor Jongelingen.

Wanneer we nu de Roomsche Jongelingsbeweging met de Gereformeerde vergelijken, dan valt ons op, dat thans de methode van Rome geheel afwijkend van de onze is.

Voor de 12—17-jarigen zagen we een overbuigen naar de Bondsidee.

Hier komt Rome echter plotseling met de stands organisatie.

Alleen in kleine plaatsen, waar geen stand domineert mag één algemeene jongelingsvereeniging zijn. Echter toch weer met dien verstande, dat de leden behalve van deze vereeniging, toch ook „ambtshalve" zijn aangesloten bij een der vier genoemde bonden.

Nu hebben we hier met geworden toestanden te doen. De vier standsorganisaties zijn zonder toedoen der kerkelijke regeermacht als vanzelf ontstaan. De bisschoppen staan dus voor een „fait accompli" en we hebben zoo den indruk, dat de Kerkvoogd nu moet trachten „to make the best of it". Inderdaad is de oplossing v©muftig. De godsdienstige (verplichte) vereeniging verzorgt het religieus element in engeren zin. De andere organisaties vormen tot leden d© . sociale . grootemenschenorganisaties.

Toch kunnen we het meest voelen voor Haarlem's methode, die zoo min mogelijk splitst wat principieel bijeen behoort.

Maar bij Rome ziet men altijd het verschijnsel dat men de practijk naar de oogen ziet en zich zoo snel mogelijk aanpast bij nieuwe toestanden.

Als de A. J. C. wat in de melk te brokkelen krijgt, sticht de Aartsbisschop de K. J. C. Als de roode jeugd uniformen aantrekt, is de geheele Roomsche jeugdbeweging ook in speciale costuums. Dat geeft ons de gedachte, dat het dan tóch is een strijd tegen vleesch en bloed, een onderling opbied en en concurrent-demonstreeren langs de straat. En zoo vinden we het ook jammer dat, behalve dan in 't bisdom Haarlem, de geestelijke eenheid gebroken is. Feitelijk wordt door een zijdeur de klassenstrijd binnengehaald nu men d© organisaties in werkgevers en werknemers splitst. We vermoeden bovendien sterk, dat die „jonge werkgevers" van ruim 17 jaar, meer zoontjes van werkgevers zijn, dan werkgevers zelve. Wij hebben altijd in de Jongelingsvereeniging een prachtinstituut gezien om de standen samen te brengen en om te demon-streeren dat er bij God geen aanneming des. persoons is. Bovendien wordt door deze standsorganisati© het karakter van algemeene vorming sterk beperkt en ziet men veeleer zijn vereeniging als voorbereidende vakorganisatie.

Nu ontkennen we niet dat w© hier voor een moeilijk vraagstuk staan.

Ter conferentie van het C. N. V. te Ptutten^) is juist hierin de moeilijkheid onder de oogen gezien, dat w© naast de Knapen-en Jongelingsvereenigingen nóg een organisatie voor jeugdigen moeten creëeren, die met eigen program, eigen samenkomsten moet vullen.

Men kan zoodoende „des Guten zu viel bekommen". Naast de ontspanningsvereenigingen zal dan de jong© mensch nog lid zijn van twee ver-©©nigingen en bovendien-natuurhjk vóór alles ter catechisatie moeten gaan.

Zoodoende blijft er voor studie en voor verkeer in de gezinssfeer al heel weinig over.

Alles overziende blijven w© aan den vorm door onze jeugdbeweging gekozen de voorkeur geven.

Het landelijk karakter verdient in de eerste plaats verre de voorkeur boven het diocesaanstelsel. W© meenen dat, hoewel t©rdeg© rekenschap moet gehouden worden met volksaard, milieu of speciale streekeigenschappen, toch het onderscheid t© gering is om daarvoor in d© v©rschill©nd© diocesen d© jeugd weer anders te organiseeren. We begrijpen

dan ook niet, waarom de bisschoppen niet de handen ineengeslagen hebben om de R.-K. Jeugdbeweging een landelijk eenheidskarakter te geven, zoodat de verschillen, speciaal in het Bisdom Haarlem, opvallend zijn.

Ho© meer we de vergelijking doortrekken, hoe moer we tot de overtuiging komen, dat de gedachte door Ds Vonkenberg in 1888 gegrepen en in den Bond van Jong. Vereen, op Geref. Grondslag uitgewerkt, zoo diep en breed van visie is geweest, dat hij zijn tijd verre vooruit was en wien valt het niet op, dat juist in deze dagen nu men zijn stuur kwijt is op het gebied der vrije jeugdbeweging, zoowel de A. J. C. £ds de R.-K. Jeugdbeweging gaat vragen om de geestelijk-zedelijke vorming der jonge menschen?

Voorbereiding voor de levenstaak blijve de leus.

Is er dan niets sedert 1888 gewijzigd ? Voorzeker, heel veel, en ook in deze hebben we onzen tijd te verstaan. Veel meer dan in 1888 ligt thans de nadruk op het sociale element en de onderlinge verhoudingen hebben zich meer dan ooit toegespitst. Daarom is de splitsing bij de R.-K. naar standen begrijpelijk, want ze is bij Rome vanzelf zoo gegroeid. Had echter Rome de „bondsidee" veel eerder gegrepen, zooals de Calvinisten die aanstonds begrepen, dan was het oJ. niet zoover gekomen en was de Jongelingsvereeniging, zooals het in het Bisdom Haarlem eenigszins is, het oentral© instituut geworden zijn, waar juist het standsverschil zooveel mogelijk gereduceerd wordt. Natuurlijk blijft dat standsverschil, maar aparte organisatie zou het tot klasse onderscheid maken 2) en de Jongelingsvereeniging als zoodanig zou zijn beteekenis verloren hebhen, hoogstens nog zoo iets beduiden als de godsdienstige vereeniging bij de R.-K.

Bij het nagaan dezer dingen hebben we opnieuw den rijkdom onzer levensbeschouwing gevoeld.

Rome krijgt zijn jeugd goeddeels door kerkelijken dwang. „Ieder volge toch het voorschrift3) van zijn eigen Bisschop", zegt Mgr. Jansen in zijn decreet van Sept. '31. Maar — ook al zagen we de taak der Kerk t.o.v. de jeugd gaarne beter omschreven dan tot nu toe — toch kennen wij slechts den drang der liefde en voor onze jongelingen geldt niet de eisch van een bisschop als kerkelijk gezagsdrager, maar wel de gebondenheid aan den eisch des Woords. Dat is onze zedelijke pressie en de grond onzer pretentie: AUe jongelingen van Gereformeerden huize lid ©ener Jongelingsvereeniging.

Het is een bewijs hoe we het gerust met onze vrijheid Icunnen wagen als we zien dat we slechts weinig in procenten achterstaan bij de Roomsche jeugdbeweging.

Lit alles make ons niet hoogmoedig. „Onze pretentie" is nog lang geen werkelijk­ heid, nu de kleinste helft onzer jong© menschen nog geen lid onzer jeugdvereenigingen zijn.

We moeten ook van Rome het goede willen zien en van hen leeren. Het groote enthousiasme der geestelijkheid voor d© jongerenbeweging wordt nog al te veel bij ons gemist. Het vraagstuk der speciale jeugdverzorging vanwege de Kerk is, gezien den nood der jeugd, ook nog niet bevredigend opgelost. En ook hier zeggen w© weer: We hopen dat de a.s. Synode zich in deze booze tijden beraden zal over hetgeen de taak der (gereformeerd© Kerken is met betrekking tot de vrije jeugdbeweging en de adolescenten zelve.

Ook mogen we tenslotte niet voorbijzien, dat er in zekeren zin een gemeenschappelijke strijd is van Rome en ons tegen het brute, vemeinend© ongeloof en dat het ons past over en weer t© waardeeren wat er gedaan wordt om de jeugd uit d© klauwen van het ethieklooze marxisme en communisme te houden.

Al is er bijgeloof — nochtans wordt Christus gepredikt. En daarover zou Paulus zich ook verheugen.

J. E. KOK.

') September 1932, 2e Conf. C. N. V., inzake Jeugdarbeid.

') Zie „De Reformatie" van 2 December 1932, pag. 65. „Tijdgeest" door Mr H. Bijleveld.

') Wij spatieeren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen