De tocbten der kinderen Israëls.

Israël is een profetisch volk. Schier alle dingen in zijn wonderbare historie hebben een .symbolische beteekenis. Zie slechts, om uit vele één voorbeeld te noemen, op de reis door de woestijn naar Kanaan. Een feit van blijvende beteekenis, wijl het een voorbeeldend kaï'akter heeft; een spiegel is van hoogere dingen. Alle eenwen door geldt deze tocht der Israëlieten als een schaduw der pelgrimsreis van Gods kinderen uit het Egypte der zonde, door de woestijn dezer wereld naar het hemelsch Kanaan.

Niet slechts die tocht zelf, ook de wijze waarop, de orde waarin zij volbracht werd, heeft een symboJischen zin. Er was een van God ingestelde, hfiilige orde onder de heiren Israels. Voorop ging de verbondsark, door de wolkkolom geleid. Achter het heiligste der heiligheden trad het volk, stam na stam. Tusschen den zesden en zevenden stam, dien van Gad en dien van Efraïm, bevonden zich de Kohathieten, dragende de heilige sieraden en gereedschappen van den tabernakel, terwijl de stammen van Aser en Naftali den trein sloten. Zóó toog het volk Israël heen. En mochten de vijanden van alle zijden hen ook bespieden, be-Sjpotlen, bedreigen; ze trokken door, de heiren Gods, en niets dan hun eigen zonde kon op hun weg een wezenlijken hinderpaal werpen. En dat is helaas! maar al te dikwijls geschied.

De arke des verbonds ging voorop! En de heilige dingen bevonden zich in het midden van Israël. Het had alzoo een doorbrekende, een onwederstandelijk voortdringende kracht. Deze was de Heere zelf, die tusschen de cherubim woonde. Hij, de God des hemels en der aarde, was hun Gids, hun trouwe Leidsman. Hij gaf het teeken tot het vertrek. Hij baande den weg. Hij wees den tijd aan wanneer, de richting waarin het optrekken en .^traks ook de plaats, waar het weer standhouden moest. Door den Alwetende geleid, door den Almachtige beschermd, trok het volk steeds voort. Hij voerde het uit Egypte; baande door dej Me een pad; wees een weg aan door de wildernis en l, eidde het door den Jordaan in het Beloofde Land, Omdat de Heere zelf de heiren Israels aanvoerde, zijn ze niet omgekomen op den langen en bangen weg. Want Hij, de Herder Israels, dreef met mogendheid de vijanden voor Zich uit. AI de krachten des hemels en der aarde streden vóór Israël en tégen de Heidenen, die op zijn ondergang loerden.

Israël had niet alleen een doorbrekende kracht, het bezat ook een samenbindende macht. Deze lag m de heilige dingen. De tabernakel met al zijn toebehooren vormde het middelpunt van den stoet. Israël voerde de heiligheden des Heeren met zich, den kostelijken schat, dien Jehova het had toever-|j"ouwd. Wanneer nu de macht der heiligheden trods groot was onder het volk; als het den Heere m oprechtheid diende, hoorende naar Zijn stem en wandelend in den weg Zijner geboden, dan was Israël sterk, als een niet te veroveren burcht. Maar als de eerbied voor het Heilige onder hen verminaerde, als in plaats van Gods heilige wet, eigen wil en wensch zich deden gelden; als niet de eere Gods, maar eigen eer en zucht naar eigen grootheid bij hen voorop stond, dan was Israël zwak, werd het een prooi van zijn eigen zonden en lusten. De band met den God des verbonds was gebroken. Dan murmureerde het tegen den Heere, staken twist en oproer den kop omhoog. De heiren Israels waren dan verdeeld en vaneen gescheurd. Van het voortzetten hunner tochten was dan geen sprake. Dioelloos doolden en zwierven zij jaar op jaar heen en weer. Inplaats van met 's Heeren leiding en bescherming te worden verblijd en gezegend, traden Gods straffen en oordeelen in, allerwege smart en jammer aanrichtend.

Dit alles is een duidelijk beeld van hoogere dingen. De doorbrekende kracht van Christus' Kerk ligt alleen in haar God en Koning. Hij is de Aanvoerder van het geestelijk Israël op zijn gangen door de historie. Nog steeds, gelijk onder Israël, behoort het Heilige de saambindende macht te zijn, die het volk Gods innig en blijvend verbindt. Als God niet de eerste is; als de heiligheden Gods niet het hoogst staan, kan er in de gemeente des Heeren geen betooning van levenskracht zijn. Dan is er onderlinge verdeeldheid. Allerlei twisting, dikwijls over ondergeschikte dingen, terwijl de capitate stukken der waarheid licht worden veronachtzaamd. Dan wordt den Heere smaadheid aangedaan en gaat er een gejuich op in het kamp van vijanden, die steeds loerende spionnen doen rondsluipen, en er op uit zijn onverwachts invallen te doen, of in het verborgen, door het aansteken van het twistvuur, kl grooter verwoesting te veroorzaken.

Alléén als God en de dingen, die Godes zijn in de gemeente hoog staan; wanneer de liefde tot den Heere en Zijn dienst gloeit als een heilige vonk in de harten, is er rechte eenheid en ware \Tede onder de broeders en zusters van het zelfde huis. Een eenheid, die haar duxu-zaam cement heeft in de heiligheden des Heeren, en door het er op nahouden van eigen inzichten of door persoonlijke gevoeligheden niet licht wordt verbrokkeld. Een vrede, die in gematigdheid, in onderlinge waardeering, in toewijding en zelfverloochening bewaard en bevestigd wordt. Zóó gaat er van de Kerk des Heeren kracht uit. Zóó is zij als een schijnend Ucht in deze donkere wereld. Zóó worden de vijanden door haar beschaamd en heimelijk met vrees en ontzag voor haar vervuld.

Als liefde en vrede iti de gemeente des Heeren bloeien, door de werking van den Heiligen Geest, dan weerkUnkt in Israels heiren het loflied ter eere van Hem in wien alléén al haar heil en vreugde is.

Zóó trekt het Israël Gods, langs de gebaande wegen, in goede orde en met vasten gang naar het Jeruzalem, dat boven is, om daar zijn God en Koning eeuwig te aanbidden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen