EVEN PARKEEREN.

Zomer's intocht.

Het woord zomer brengt ons bijna een weemoedig glimlachje om de lippen. Althans op het oogenblik waarop ik aan de toetsen van mijn schrijfpiano dit stuksken ontlok, is het meer een temperatuur voor gepofte kastanjes dan voor grape-fruit. Toen ik mijn werk begon, bestonden er nog van die voorhistorische zomers, waarin de zon einde-April de lokaaltjes leegscheen. Maar sedert kwam de zomertijd en week het zomerweer. Bijna zouden wij een vuurpot op straat zetten inplaats van ons kathedertje op te slaan. Toch moeten wij ons gaan instellen op den zomerdionst en is die gedeeltelijk al aangevangen. Mijn collega Schotvanger zit reeds eenige weken in de cabine van zijn auto-met-den-Bijbel en verkondigt aan Franken, Friezen en Saksers het evangelie. In gedachten zie ik hem bezig, op ©en Drentschen brink, in een Friesclie reet of op ©en Hollandschen dijk. Gaat het, collega? vraag ik en de man met den taaien wil antwoordt eenvoudig: Het moet gaan! Het moet, wat is er nog meer te zeggen? I3ominee Retel spant zijn tentdoek uit, slaat zijn koftcrorgeltje open en beweegt zich „als een platte man", d.w.z. amicaal en vertrouwelijk, onder zijn Noorderlingen. 'Dreigend Tekort! adYcrteerde hij in onze bladen, maar tekort aan werk schijnt hij niet te hebben! De boeg van de „Geos" doorklieft onze waterwegen om aan de varende gemeente d: e blijde boodschap te brengen en Het Anker praait allen, die zonder anker dobberen op 's levens zee. In honderd plaatsen halen onze evangelisatiecommissies de eenvoudige kalhedertjes voor den dag om Straatprediking te gaan houden, de zangers slaan hun Stemmen des Heils open en de muzikanten poetsen hun instrumenten. Vriend Storm, weet je nog van dien ouden tijd, toen jij en ik een soort van rariteiten waren? (Dat ben je nóg, hoor ik je al lezend opmerken! Van 's gelijken, collega!)

De kiosken van de Slrandzending krijgen een verfje voor het seizoen, ze willen aan een zanderig en landerig publiek de Goede Tijding doen hooren. Zond'agsschoolmceslers zitten te piekeren op het nieuwe spoorboekje, want zij gaan oen dagje uit met die landers uit 'de slum, als de kas het toelaat. De kas schijnt zoo iets nooit toe te laten, maar vriendelijke menschen tasten in den zak en het zal dit jaar weer gaan. Velen gaan op de bekende evangelisatieconferentie te Woudschoten het tienjarig bestaan van het Centraal Verband vieren om de broeders te zien en moed te grijpen. Onze broeders en zusters in België zullen in de bosschen van de oud© bisschopsstad Mechelen hun hagesprake houden. God zegene het land van onze 37 Arükelen, de oude stad van Vader Willem, het Antwerpen van Marnix! In onze dagen vol beklemming denk ik vaak terug aan die jaren toen de typografen des geloofs den Bijbel in hun donkere kelders drukten, dat was toen geen beschut bedrijf, waarlijk niet! Mijn gedachten zijn bij de marskramers die den Bijbel brachten, sluipend door de wachtposten aan de stadspoort. Bij de helden van de Peel en van de Oostzaner gouw! Crapaud! Crapaud! wat hebt gij van ons gemaakt! Dan hoor ik onze jongens belijden op hun gouden toogdag: Wij willen óók zoo wezen, Hun zonen, niet ontaard! Ja, lieve Heere, onze geest is gewillig, maar zwaki is ons vleesch. En Hij antwoordt in het evangeUe: Ik mèt u — al de dagen!

Ook andere arbeid zoekt zijn zomergewaad aan te trekken. Straks zullen onder het lommer der bosschen of in een ouden kasteeltuin de belangen der Zending bepleit worden. Ook de kerk des Heeren heeft haar buitenlandsch nieuws. Gode zij dank, er rollen niet alleen tanks door de wereld, er snorren niet enkel bommenwerpers door de lucht. Er zijn nog andere quaesties dan de strijd om de Pacific en de netelige zaak van de Sudeten! Misschien bezoekt de Heere ons zoo zwaar, omdat wij meestal op den verkeerden atlas turen! Ik zie de goeroes staan op de kansels van hun witte kerkje en de bijbelvrouwen uitgaan in de dessa's van Java en in de Soembaneesche kampongs! Wij houden de paarden des Konings niet bij, hier in het Moederland. God geve ons een zendings-zomer! Zoo is alles in voorbereiding. Onze jeugd organiseert haar meetings in boomgaard en duinpan, onze landelijke organisaties beleggen hun toogdagen. Het zomer-risico bezorgt menigen organisator benauwde droomen, wie weet niet mee te praten van verregende meetings of van jaarvergaderingen waarop men baadde in het zweet? Maar het zweet van den arbeider is sweet en wie voor de goede zaak geen nat pak overheeft, is geen knip voor den neus waard!

Pakt aan, pakt allen aan! Geen schooner zomer dan een actieve zomer!

En Gij, Die het gelaat des aardrijks vernieuwt, vernieuw ook de harten Uwer kinderen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen