EVEN PARKEEREN.

In Benauwdbeld der Tijden.

Wij. idealiseeren den Ouden Tijd graag. Daarentegen hebben wij medelijden met onszelf, dit is een gevaarlijke levenshouding. Doch ook de vorige generatie heeft den Tempel des Heeren gebouwd in benauwdheid der tijden.

Laai ik maar eens een greep uit de historie doen; wij gaan in het jaar 1853 een avondbezoek afleggen bij den waren vaderlander en oprechten Amsterdammicr J. A. Wormser. Als Wormser opstaat om ons te verwelkomen, merken wij op, dat hij eenigszins kreupel gaat, ja, de rheumatiek heeft hem fel geplaagd zijn leven lang. Schertsend noemde hij zichzelf de meest kreupele deurwaarder van Amsterdam. Dat verhinderde hem niet om te werken, want niemand hield een drukker kantoor als Wormser. Zijn vrijen tijd besteedde hij voor den arbeid in het koninkrijk Gods. Ja, daar school heel wat in dezen burgerman. Groen van Prinsterer noemde hem zijn geheimraad! Dat kwam niet omdat hij zoo- geweldig geleerd was; Allard Pierson noemde hem den man van één boek! De Heilige Schrift had hem wijs gemaakt, niet alleen tot zahgheid, maar ook tot het bekleoden van het ambt der geloovigen. Als wiji hem dezen avond in 1853 aantreffen, verrassen wij hem in zijn correspondentie met Groen. Ditmaal letten wijl alleen op het slot van den brief: „Sinds acht dagen zijn zestien mijner buren aan de cholera overleden, drie zijn gister weggebracht... Onder deze omstandigheden heb ik weinig lust tot polemiseeren, maar ook deze soort van stgjden is een werk des Heeren, waarin wiji kunnen werkzaam gevonden worden wanneer Hij- komt." Zie, ZOO' streed Wormser in benauwdheid der tijden!

Wij herhalen ons bezoek, twee jaar later, in 1855. Weer stort de eenzame strijder zijn hart uit voor den eminenten vriend in Den Haag. Wij lezen: „Hoe donker wordt de toekomst van Europa! Het is of de Heere het verstand der machtigen verwart om Zijn oordeelen over de afvallige volkeren te brengen. Het vreeselijkste is dat bijna een algemeen© oorlog ontstaat, waarvan men de aanleiding, het motief, met een lantaren moet zoeken. Ook hier hebben wij alleen het rustpunt voor het hart in de waarheid: de Heere regeert!" Dat was dus als nu; in benauwdheid der tijden! Ik doe nóg een greep. In 1859 komt opnieuw het ooriogsspook om den hoek kijken. Wormser schrijft: „De gespannen toestand in Europa is voor den handel en de nijverheid hier zeer nadeelig. Ik reken niet (zoo schrijft hij) dat Oostenrijk ernstig bedreigd wordt." ... (hier vergiste hij zich, zooals wij ons in dezie jaren dikwijls verrekend hebben!).

Ik diep deze herinnering op', opdat het ons duidelijk worde: onder veelszins gelijke omstandigr heden als waarin wij leven, hebben de vorige generaties moeten arbeiden. Zij- hebben ons ©en exempel nagelaten van geloofsarbeid in benauwdheid der tijden. Wij zien het: tóch rezen Jeruzalems muren! Zij hebben den angst geen vrij spel gelaten, noch de zenuwen blanco mandaat gegeven, maar zij hebben zich gesterkt in den Heere hun God!

Doen wij ook alzoo! Onze evangelisatie moet in stand gehouden en vooruit... ook in benauwdheid der tijden. De bezinning op den arbeid mag niet achterwege blijven, maar wij moeten zoeken naar de zuivere lijnen, ook nu! Daar is weleens' onder belijders deze voorstelling: de tijd is somber, de afval zoo groot, dat wij naar een zoo groot mogelijke eenheid moeten streven, al zouden wij de lijnen daarvoor wat moeten verdoezelen. Populair weergegeven: er is een tijd om gereformeerd te zijn, er is een tijd om verre van gereformeerd te zijn! Als ik dat constateer is dat niet met de( bedoeling een broeder een steen naar het hoofdi te smijten, het is begrijpelijk dat men tot deze voorstelling komt. Begrijpelijk — en toch is deze opvatting verkeerd. Want zeg mij eens: wanneer heeft de profetie gebloeid ? De Bijbel geeft ons een duidelijk antwoord: de profeüe heeft gebloeid... in benauwdheid der tijden! Die profetie heeft eensdeels die tijden eerst recht benauwd gemaakt, zij heeft den zondaar tot in de betonnen schuilplaatsen op> gezocht en hem van achter zijn asperges weggesleurd. Want de profetie zegt niet; Nederlanders zijn beste menschen, de ongeloovigen meenen het ook zoo kwaad niet, het witte dasje komt weer in de mode waar men vroeger de roode fladderdas omstrikte. Neen, de profetie zegt, dat het oneindig benauwd is, dat de grimmigheid des Heeren op ons rust en dat Hij een twist heeft, , niet maar met Askelon of Moab, maar met Zijn eigen volk. Doch aan den anderen kant, als deprofetie straalt, dan is de tijd niet werkelijk benauwd meer, want ik zie" God daarin en Jezus Christus, Die het Licht der Wereld is. Dat te zien maakt gelukkig... ook in benauwdheid der tijden.

N. B'.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen