UIT DE SCHRIFT

De boetgezant — Gods laatste geschenk.

De werkelijkheid', die de Openbaring aan Johannes ons voorhoudt iSj dat de wereld zich niet bekeert op de prediking van Jezus Christus. Zij verwerpt in ongeloof de heilsfeiten, 'die God haar doet verkondigen. Ja, haar verzet tegen God en Zijix Gezalfde groeit en openbaart ^ich in haar anti-christelijk cultuurstreven. En om deze verwerping van Jezus Christus en haar verharcMng in de zonde komen de gericliten Gods over de wereld Maar ook op deze oordeelen verootmoedigt de wereld zich niet. Zij verhardt zich telkens, gelijk ook Farao deed. In Openb. 9 lezen wij dan ook', dat de overigen der menschen, die niet gedood waren door de plagen Gods, zich met bekeerden. En dat zich niet bekeeren is het angstwekkende in dit laatste bijbelboek.

Maar de Heere laat deze zich niet bekeerende wereld niet ongewaarschuwd. Hij' geeft haar Zijn „'twee getuigen". En deze getvdgen hebben hun eigen beteekenis voor deze wereld. God heeft aan hun woord en hun gebed verbonden de gerichten over de wereld. Zij profeteeren van deze gerichten en zij ontbinden deze gerichten.

Wie zijn deze „twee getuigen"? Hun wijze van optreden doet denken aan Mozes 'en Elia^ (vs. 6). iMozes heeft voor Farao „getuigd" van de gerichten Gods, en hij' heeft gebeden of God Zijn Naam aan Farao heihgen wilde. Door het optreden van Mozes bleef Farao tot het einde toe gewaarschuwd. Zijn verschijning aan het hof was ook nog genade. Mozes was als getuige van God tevens bewij's van de ontferming Gods. Na élk gericht kwam de oproep tot geloof en bekech ring. Elia heeft van de oordeelen Gods „getuigd" voor Achab, en door zijn gebed de gerichten over Israël doen komen., (Jac. ., 5:17). Door het optreden van Elia bleef Achab gewaarschuwd, en •werd bijl opgeroepen tot boete en berouw. Zoo was hij nog Gods schoone gave aan het afvallig bondsvolk.

Wanneer wij deze grondtrekken van de Oud-Testamentische getuigen terugvinden tn de „twee ge- 'tuigen", op •wie het einde der 'eeuwen gekomen is, kunnen wij ons een beeld vormen van hun wijze van optreden. De „twee getuigen" zijki zij, die voor het front der wöreld getuigen van de waarachüg- 'heid Gods in Zijti toom 'Over de zonde en in Zijn liefde over wie zicli bekeert. Zij stellen de wereld! schuldig om haar verwerpen van den Chris: tus, en profeteeren van de gericliten Gods. En zi| bidden of de Heere Zijn Naam heiligen .wil, of Hij! nu ook doen wil wat Hij gesproken heeft. Zoo geven deze „twee getuigen" aan de woorden der profetie hun doorwe'rkhig in deze wereld, dat er genade is voor wie zich bc'keert en eeuwig verderf voor wie in zijn zonde blijft. Johannes ziet deze „twee getuigen" met zakken biekleed. In ti-eurgewaden als één permanent protest tegen de zonde', de ongerechtigheid, en als één door"gaand leeddragen over een W'ereld, die haar veridorf tegemoet gaat, die steeds gaat bloieden aan duizend wonden en straks geheel ten O'Uder gaat. Deze „twee getuigen" zijn niet opgeitreden in C'igen kracht, maar in hen werkt de kradht van den Geest, , Pie thans alle zonde en ongerechtigheid gaat wegbranden uit de wereld naaii- het recht van Christus' kruis. In het woord dezer „getuigen" treedt dan ook de wereld tegemO'Ct de zuiverende, reinigende en heiligende gloed van den Geest des Hceren, zoodat hun woorden ook 'Cen \aiur is, dat de menschen, die zich niet bekeeren, verteert. En zij! profeteeren voor het front der wereld 1260 dagen. Dat is heel 'den tijjd van Christus' hemelvaart tot aan Christus' wederkomst. Zij! gaan dus uit d'O wereld niet meer weg. Zijl blijven tot het einde. Zij' voleindigen hun getul'genis.

Zoo komt er spannhig in het opLr'eden van deze getuigen, oneindig veel grooter dan in het optreden van Mozes en Elia. Want Johannes ziet de gerichten zwaarder worden. De wereld wordt al meer verdorven. Zij schrompelt al meer weg onder de gerichten Gods. En na elk oordeel bekeert de wereld zich niet, maar groeit zij' in haar verzet om zich Gode te onderwerpen. En na elk gericht treden de getuigen weer op en blij'ven protesteeren en profeteeren. Zij' mogen en kunnen niet meer weg, hoe groot de haat dör wereld ook wordt vanwege hmi getuigenis. Deze „twee getuigen" zijn dus Gods laatste geschenk aan de wereld. Nu blijft zij tot het laatste toe opgeroeipen tot geloof en bekeering. En dit laatste geschenk vertolkt al Gods lankmoedigheid. Deze is zóó groot, dat Hij Zijn getuigen er om laat doodslaan op de breede straat der groote stad, (vs. 8).

Wie heeft nu waarachtig lief? Hij', die uit den Geest leert „getuigen" tot de wereld en leert bidden voor de wereld. Wie heeft nu waarachtig lief? Hij', 'die uit den Geest zijn plaats vindt aan het front der wereld en 'daar door den Geest en uit het Woord profeteert en bidt. Er wordt zooveel over de kerk geklaagd, 'dat zij' haar roeping in deze wereld niet verstaat, 'di'e bezig is dood te bloeden aan haar wonden. Maar hebben deze klagers dan wel op 'de getuigen gelet op deze boetgezanten, verwekt uit den Geest en profeteeirend door 'den Geest? Zij zijn Gods schoonste, maar ook Gods laatste geschenk aan deze wereld. Deze getuigen hebben waarachtig lief Zij' protes- 'teeren tegen de zonde. Zij blijven „getuigen" van Jezus Clu-istus. Zij roepen' op tot geloof en belkeering. Zij hebben zóó lief, dat zij blij'ven aan het front, totdat zij er doodgesla, gen worden. En zij 'doen hun getuigenis, geleid 'door den Geest, zóó schoon en zóó zuiver, dat door de oordeelen, die 'komen op hun woord en hun gebed, de kerk uit de wereld (Mozes) en de wereld uit de kerk (Elia) getrokken wordt. Zij beschadigen het work Gods niet, gelijk de discipelen het deden in Lucas 9, maar zij' spreken en bidden leonfo'rm het woord der profetie.

Zoo moeten wij de liefde voor de wereld, die haar verderf tegemoet gaat, niet leeren uit onszelf, maar uit de profetie. Dan doorzien wij' de lankmoedigheid Gods. Wij zijn Zijn laatste geschenk aan deze zich verhardende wereld. Hijl 'heeft nog zóó lief, dat Hij ons er om dood laat slaan, •en onze stem laat verstikken in bloed en vuur en rookdamp. Dan zullen wij ons oolc ver're houden van alle sentimentahteit, maar eerst zélf de •woorden der profetie „eten", die zoet zijln in den mond, 'en bitter In den buik. En zelf de profeLi, e „gegeten" hebbende', zullen wij' tot het ein'de toe „getingen".

Wie dat doet, heeft waarachtig lief.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen