OPVOEDING EN ONDERWIJS

Ons Leerplan.

Er is heel wat roering in den paedagogischen brouwketel in onze dagen. En dal is ©en gelukkig, gezegend verschijnsel. In zoo'n stilstaanden ketel kan heel wat verzuren en ook, als men er vuur onder brengt, kan het leelijk overkoken. Daarom moet er nu en dan geroerd worden. Als we nu maar niet meenen, dal de gewenschte verbetering van opvoeding en onderwijs zooi maalr op stel en sprong lot stand te brengen is.

Eén van de goede levensteekenen van onze dagen is de verschijning van een werk van de heeren P. Lankamp en L. van der Zweep: „Algc»mene Inleiding op ©en Leerpian voor de Scholen met de Bijbel" bij Noordhoff, Groningen. Eerstgenoemde is een zoon van den onder ons zoo goed bekenden H. Lankamp, die ons verschillende belangrijke werken gaf op het terrein van de methodiek. De nu bovengenoeinde Inleiding bedoelt aan te sluiten bij het werk van den heer H. Uankamp en zal, hopen we, voltooien, wat deze moest laten rusten. Meermalen is de teleurstelling uilgesproken over hel feit, dat het uitnemende werk van H. Lankamp slechts tot de helft kwam; het uitzicht wordt ons nu geopend, dat we voor alle vakken de uilwerldng krijgen der methodiek naar onze beginselen.

't Is zeer te prijzen, dal de heeren eerst een Aspect van den tijd geven (H. 1) en de Geestelijke stroomingen en Paodagogische richtingen (H. 2) bespreken en de noodige aandacht geven aan Psychologie en Didactiek (H. 3). Het uitvoerigste 4e hoofdstuk komt dan op ons Christelijk Schoolwezen. Hier zijn de heeren mij in bepaalde onderdoelen te uitvoerig. Het is altijd als een bezwaar ingebracht tegen de werken van H. Lankamp, dat ze wel wal breedvoerig waren. In menige school hebben ze het lot gedeeld van bijna alle breed uitgewerkte handleidingen: ze werden niet gelezen. Ze stonden wel in de kast, men roemde algemeen het plan, maar men gebruikte ze niet van stukje tot beetje. Men kan dit jammer vinden, en mag het, wat mij betreft, ook wel sterk afkeuren, maar het is ©en ervaring uil de praktijk. Men mag bij het opmaken van een plan gerust aan de eigen activiteit van den gebruiker wel wal verlaten. Daarom hoop ik, dat de schrijvers in un tweede deel zich zullen wachten voor de fout, waaraan ze m.i. in dit eerste deel niet heeler maal zijn ontkomen.

Ik heb hierbij voornamelijk hel oog op wat gezegd wordt van de beschouwingen van Dr F. J. J. Buytendijk, van de meening van Mr P. S. Gerbrandy en van de gedachten over Onderwijshervorming van Dr J. Waterink.

'lis natuurlijk prachtig, dat de geciteerde schrijvers zelf aan het woord komen, maar mij dunkt, de gescliiedenis van schoolwezen, methodiek en didactiek heeft reeds voldoende vonnis geveld over de afwijkende gevoelens, die hier worden aangeaald. De brochure van Prof Buytendijk werd op een vergadering van de Vereeniging voor Chr. Paedagogiek vinnig bestreden en in hel debat met den heer Jonkman werd het woord „deemoed" als minder juist gewijzigd. Ook herinneireai we ons, welk ©en tegenspraak de rede van Prof. Gerbrandy op de Schoolraadvergadering uitlokte. Jammer is dan, dat zulke redevoerhigen gedrukt in hel Scboolraadverslag slaan en als bron worden ebruikt, terwijl van de bespreldng uiteraard maai' ©en kort résumé wordt gegeven, 't Is zeer duidelijk, at wanneer men gaat generaliseeiren, zeer gemakkelijk heel wal kwaad van het Christelijk

Onderwijs kan worden gezegd. Om een voorbeeld te noemen. De Bijbelsche vakken komen op menige U.L.O.-school niet tot hun recht. Maar- dit verwijt kan zeker niet gericht wordten aan het adres van onze gewone Lagere Scholen. Graag zou ik aan ieder, die wat ovör het onderwijs wil zeggen, den eisch gesteld' zien, dat hij vooraf ©en vijftigtal scholen bezoekt. 'kBen overtuigd, dat meniiig oordeel dan anders zou zijn uitgevallen.

Tegen Prof. Wat^rink vind ik de schrijvers niet billijk, 'k Vermoed, dat onze Hoogleöraar in de Paedagogiek het gewraakte stuk nu niet meer zou schrijven. Waarom heeft men hem niet even gevraagd, of hij ook in deze dagen meent, dat ons onderwijs op de beschreven manier kan worden ingericht? Ik weet, dat dit niet gebeurd is.

Wij lijden bij het onderwijs aan de medicijnmeesters en moeten allemaal met elkaar oppassen, dat we de krachten zoo goed mogelijk mobdliseeren. Daarom moeten boeken als het hier besprokene niet polemiseeren, maar thetisch en praktisch de zaken geven, dan komen we verder.

Mijn hooge waardeering voor dit werk geeft mij dezen raad in de pen en doet mij de beste wenschen voor het volgeiide deel uitspreken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen