GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

De beslissende strïjd der Kerk

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De beslissende strïjd der Kerk

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

(III)

In een geheel andere wereld komen we, als we ons bezig houden met de moeilijkheden, welke de apostel Paulus in de gemeente van Korinthe moest overwinnen om haar bij het Evangelie van Jezus Christus te houden. ^^)

Wij willen daarom, behalve van de worsteling, welke nog tijdens het leven der apostelen over de besnijdenis ontstond en die in de joodsoh-christelijke kerk van Jeruzalem haar hoogtepunt bereikte en haar principiëele beslissing vond, ook één en ander memoreeren omtrent den strijd, welke de gemeente van Korinthe in beroering bracht. Deze strijd vond immers óók plaats in de eerste decenniën van het leven der nieuwtestamentische gemeente, was niet minder dan de eerste een worsteling van de kerk in de kerk, bewoog zich eveneens om de figuur van Paulus als het beheerschende middelpunt. Maar: hij barstte los in een totaal andersoortige kerk — die van een goddelooze grieksche wereldstad; concentreerde zich om geheel andere kwesties en had daarom ook een geheel ander verloop.

Wanneer wij de gegevens overwegen, welke de brieven van Paulus aan Korinthe's-kerk ons bieden voor het ontwerpen van een beeld van het leven dier kerk in de eerste jaren na haar ontstaan, dan stuiten we allereerst op een nadrukkeüjk signaleeren van bepaalde scheuringen in die gemeente. Mij is meegedeeld omtrent u, zoo schrijft Paulus, dat er twisten onder u zijn. Ik bedoel, dat ieder uwer zijn leus heeft: Ik ben van Paulus! Ik van Apollos! Ik van Cephas! Ik van Christus!")

Het is noodig op dezen misstand in de gemeente van Korinthe nauwkeurig acht te geven. Sprak uit het opheffen van de drie eerst genoemde leuzen een zekere voorkeur voor verschillend geïntoneerde predikers, of was - het de openbaring van een variatie in geestelijke ligging, of uitte zich daarin een zekere spanning tusscheri elkaar opvolgende generaties van kerkleden, dan zouden we in deze „scheuringen" een verschijnsel ontmoeten, dat zich in het leven van alle kerken altijd opnieuw voordoet en als zoodanig ook in het minst niet een kwaad of gevaar beteekent.

Maar de dingen lagen in Korinthe geheel anders! De strekking van de genoemde leuzen was bij lange na niet onschuldig! Want in deze slagzinnen manifesteerde zich een situatie, die voluit zondig en daarom doodelijk gevaarlijk was! De leuzen werden namehjk stuk voor stuk exclusief bedoeld! De één zei: Ik ben van Paulus en daarom niet van Apollos en Cephas! Een ander betoogde: Ik ben van Cephas en derhalve wil ik niets te maken hebben met Paulus en Apollos. Dit zich zóó tegen elkaar afzetten was reeds een ernstig - ding, dat een onheilspellende ontwikkeling in de gemeenteverhoudingen - beteekende. Men realiseere zich maar eens, dat deze schismatici Jezus Christus, zooals Deze in de door hen niet begeerde predikers kwam en werkte en zegende, verwierpen, en dat zij zich zoo doende tegelijk slaaf maakten van menschen, nl. van den dominé-naar-hun-smaak en, last not least, Christus' lichaam verscheurden! Maar veel erger nog werd de situatie, toen naast de leuzen, waarin de naam van menschen werd opgeheven óók het adagium: „ik ben van Christus" in Korinthe's kerk weerklonk!

Deze roep, deze confessie, kón ook weer volkomen onschuldig zijn, ja, een prachtigen inhoud omvatten en een heerlijk werk doen. Indien ze, tegenover het zich vastklampen aan, adoreeren van en zich isoleeren met bepaalde menschen in de kerk, een herinnering wilde zijn aan aller éénheid in Christus en een oproep om van alle menschen af te zien, was ze een vroom, een de, zichzelf verscheurende, kerk • tot bezinning roepend woord.

Maar ook deze leus was, evenals de andere, een openbaring van een kwaad, dat in de gemeente voortkankerde. De menschen, die haar ophieven — Paulus zegt het uitdrukkelijk — hanteerden haar eveneens exclusief.^'') Zij was zoo de vertolking van een geloof, dat zich losmaakte van de apostelen om zoogenaamd alleen uit en naar en voor Christus te leven. Speciaal wezen deze menschen Paulus met groote felheid af. Zijn kennis was immers erbarmelijk, ^jn spreken beteekende niets. ^'') Groote gaven, b.v. die van het imponeerende tongen-spreken, scheen hij niet te bezitten.^') Wie had hem dat ooit hooren doen? Als Paulus in de gemeente sprak hoorde men niets anders dan een nuchter, simpel, leerend, gansch niet schitterend, proza. ^^) Wie had hem voorts ooit in extase hooren jubelen over door hem ontvangen openbaringen en gezichten? ^^) Naar de overtuiging van deze Korinthiërs leefde Paulus nog volop vleeschelijk'^"). Het was zelfs zeer de vraag, of hij den Heiligen Geest wel ontvangen had. ^^) En daarom verwierpen ze zijn apostolische bevoegdheid en ontkenden, dat wat Paulus voorschreef, de wil van Christus was"^).

Omdat nu de roep: Ik ben, wij zijn, van Christus, dezen inhoud en strekking vertoonde, was het kwaad, dat zich daarin openbaarde, veel en veel ernstiger dan wat in de schijnbaar geheel parallelle zinnen als: Ik ben van Paulus, Apollos, Cephas, aan den dag trad.

De menschen, die haar serieus in den mond namen, leefden in de verschrikkelijke zonde, dat zij Jezus Christus, zooals Hij tot de gemeente van Korinthe gekomen was en haar had gedompeld in zijn genade; dat zij Jezus Christus zooals Hij nu ook alléén tot de gemeente vyilde komen, verwierpen! Het was nu eenmaal Christus' heilige wil, het was de door Hem ingestelde heilsorde, dat Hij zijn woord wilde spreken, zijn heil schenken, zijn gemeente bouwen, zijn macht effectief maken door den dienst der apostelen, in Korinthe speciaal door den dienst va, n den apostel Paulus. Alleen in en door Paulus was en bleef Jezus Christus in Korinthe tegenwoordig en werkzaam. Maar — en dat was een niet te loochenen, zeer ernstig, feit — wie nu in Korinthe Paulus verwierp, verwierp Jezus Christus zélf. Hij tastte het fundament, het gansche bestand, - ja, het leven der kerk zélf aan. Hij verdierf den tempel Gods, ^^) trok de gedachten der gemeente van Christus af 2*) en maakte zich tot een valschen apostel. 2=). Zonder aarzelen werpt Paulus daarom zijn anathema naar zulke lieden 2").

Zie, dat is het eerst op ons afkomende moment in den strijd, welken Paulus in de kerk van Korinthe, en mét haar en óm haar, heeft gestreden. En vsde scherp ziet, ontdekt reeds in dit onderdeel van deze worsteling de eerste aanvangen van die doodelijke ketterij, in den greep waarvan de menschen den Christus willen kennen, dienen, vasthouden, ja met Hem één vrorden, terwijl .re verachten de mannen, middelen, instellingen, ambten en diensten door middel van welke Jezus Christus tot zijn volk komt, daarin leeft, het zegent en zonder Welke Hij nooit en nimmer met menschen gemeenschap wil oefenen.


13) Vgl. voor het volgende vooral: Adolf Schlatter, Paulus der Bote Jesu.

14) I Kor. 1 : 11, 12.

15) I Kor. 1 : 12, II, 10 : 7.

16) I Kor. 2 : 1; II, 10 : 10; II, 11 : (

17) I Kor. 7:40; 14 : 18.

18) I Kor. 14 : 6, 19.

19) II Kor. 12 : 1.

20) II Kor. 1 : 12, 17; 10 : 2.

21) I Kor. 7 : 40.

22) I Kor. 9 : 2; 14 : 37; 15 : 9.

23) I Kor. 3 : 17.

24) II Kor. 11 : 3.

25) II Kor. 11 : 13.

26) I Kor. 16 : 22.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 18 februari 1950

De Reformatie | 8 Pagina's

De beslissende strïjd der Kerk

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 18 februari 1950

De Reformatie | 8 Pagina's