Stil, broers ....!

OP EN OM 'T KEKKPLEIN

Daar is onder ons een grote leegte gekomen.

En een diepe stilte.

Nog midden in het werk is Professor Schilder weggenomen.

Hoe heeft hij gewerkt!

Hij heeft zijn krachten verteerd.

In de laatste Reformatie, door hem verzorgd, waarin hij het uitvallen van het artikel „kerkelijk leven" verontschuldigde, schreef hij: „'t Was geen luiheid". Dat is. misschien het laatste geweest, dat hij voor De Reformatie geschreven heeft.

„'t Was geen luiheid".

Alsof iemand lièm daarvan verdenken kon!

Hoe heeft hij liefgehad!

De Gereformeerde Kerken in Nederland.

En haar Theologische Hogeschool.

En ons Gereformeerde volk, waarmee hij zich volkomen één wist.

Een dankbaar mens.

Ge moest hem eens horen over zijn oud-leraren uit zijn gymnasiumtijd. Een van die oud-leermeesters was de thans nog te Kampen woonachtige Dr W. Nawijn. Indien iemand, dan heeft deze niet tevergeefs aan hem gearbeid. Schilders kennis van de oude talen was phaenomenaal. En in een gesprek over een plaats bij Calvijn en de betekenis van het daar gebruikte Latijn, zei hij eens bijna kinderlijk: „Ja, zó is het; dat heb ik nog bij Nawijn geleerd".

Hoe dankbaar hij aan de colleges van L. Lindeboom, H. Bouwman, A. G. Honig en T. Hoekstra terugdacht, leermeesters, die hij stuk voor stuk over het hoofd was gegroeid, bleek overvloedig uit hetgeen hij sprak en scnreef na hun verscheiden.

Maar nooit bleek zijn dankbaarheid schoner dan toen op datzelfde kerkhof, waar zijn oud-hoogleraren de dag der opstanding beiden, een oud man begraven werd. Een oud-Zondagsëchoohneester, bij wie ook eens het jongetje Klaas Schilder in de leer was geweest. Van honderden Kamper kinderen, die in de loop der jaren door het Zondagsschoolklasje van die meester waren gegaan, was niemand op het kerkhof. Het was een zéér stille begrafenis.

Toch — één van de oud-Zondagsscholieren was er: Professor Dr K. Schilder. En toen de famihe thuis kwam van het kerkhof lag er een briefje, zoals alleen Schilder dat schrijven kon. Een briefje, waarin het jongetje van toen, teer en fijn, schreef over de man, die hem eens verteld had van onze Here Jezus.

Zo gedacht hij hen, die ook zijn voorgangeren geweest waren en die hem gesproken hadden het goede Woord Gods.

Voor dat goede Woord Gods mocht hij strijden de goede strijd. De uitkomst overgevend aan God de HERE. Nóg hoor ik hem op de bekende vergadering van de lie Augustus 1944, toen hem een vraag gesteld werd met het oog op de toekomst, aan het einde van de beantwoording zeggen: „En we hebben tenslotte nog een vader, die Abraham heet, die uitgegaan is door het geloof, niet wetende waar hij komen zou..."

En sedert de vrijmaking der kerken heeft men de Gereformeerde kerken Schilderkerken genoemd. Zoals men enkele jaren tevoren van dg Kuyperkerken sprak. Een verwijt waartegen de oude Sikkel lang geleden in een Catechismuspreek toornde: Er zijn er, die zeggen, dat we van die zijn Maar we zijn van geen mens. We zijn van niemand! We zijn van Christus!

O, als we Schilderkerken waren ! Dan was nu onze Raadsman vergaan. Dan vielen we strEuks uiteen. Maar we zijn van niemand. We zijn van Christus.

Als het aan ons lag, dan zag het er bang uit. Want wij dwaalden allen. Als schapen. Wij keerden ons een iegelijk naar zijn weg. Maar de HERE heeft ons aller ongerechtigheid op Hem doen aanlopen. En hij heeft de Grote Herder der schapen door het bloed des eeuwigen testaments uit de doden wedergebracht. Namelijk onze Here Jezus Christus.

Op Hem is onze hoop.

En om Hem zullen we ook gedenken onze voorganger, K. Schilder, die ons het goede Woord Gods gesproken heeft.

Er is onder ons een grote stilte gevallen.

En er kwam een grote leegte.

Stil, broers!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen