PERSSCHOUW

OVER GEBEDSSAMENKOIViSTEN MET HET OOG OP DE „HERENIGING".

Er heeft zich onlangs een landelijk comité gevormd tot het houden van gebedssamenkomsten om te komen tot „hereniging" van de Gereformeerde Kerken.

Uit de kring van hen die dit comité vormden was een tijd geleden een poging gedaan om een kerkeraad van een grote synodale kerk te bevsregen een bidstond met het oog op die „hereniging" uit te schrijven. Maar deze kerkeraad wees dat verzoek van de hand.

Daarna heeft men zich tot de deputaten-voor-hereniging van de synodale kerken gewend met het verzoek de gebonden kerken op te wekken zulke bidstonden te organiseren. Maar ook deze deputaten gaven nul op het request.

Nu tracht men overal comité's in het leven te roepen, welke „buiten-kerkelijk" zullen gaan doen wat men „kerkelijk" niet klaar kan krijgen.

In „Trouw" d.d. 15 Juli verscheen daaromtrent het volgende bericht:

Het landelijk comité tot het houden van gebedssamenkomsten (en opwelLklng daartoe) om te komen tot hereniging van de Geref. Kerken in Nederland is Zaterdag te Utrecht in spoedvergadering bijeen geweest, onder leiding van de heer R. van der Wal uit Groningen.

Uit de zeer vele bij het comité ingekomen brieven bleek een hartelijke sympathie voor het begonnen werk, hetgeen tot grote voldoening stemde.

Besloten werd te trachten via pers en radio de leden der kerken zoveel mogelijk op de hoogte te houden van de gang van zaken. Aan alle Geref. Kerken in ons land zal acte de presence worden gezonden. Het comité hoopt, dat in dorpen en steden samenwerking zal worden gezocht tussen de leden der gescheiden Geref. Kerken met het doel gebedssamenkomsten te beleggen in de erkenning van gemeenschappelijke schuld. Met dankbaarheid werd kennis genomen van het feit, dat in enkele plaatsen reeds kleine groepen op regelmatige tijden bijeenkomen.

Het comité constateerde met bijzondere erkentelijkheid, dat zowel van Ned. Herv., Chr. Geref., als Oud- Geref. zijde in woord en daad belangstelling voor het streven van het comité wordt ondervonden.

Als datum voor de eerste gebedssamenkomst in 't gehele land werd vastgehouden aan Donderdag 24 Juli. Dit zal dan plaatselijk verder moeten worden geregeld.

Tijdens een reis naar Zwitserland mediteerde Ds H. J. Schilder over dit bericht als volgt. Hij citeerde het bovenstaande krantenbericht en schreef daarna:

Tot zover het citaat dat meespoorde op deze vijflandenreis, en mij noopte in den vreemde eigen land en kerkhistorie niet te vergeten. Het wil immers beweren, dat er in deze dagen in Nederland weer eens iets groots verricht staat te worden. Als v^^e op het bericht mogen afgaan — in deze richting heeft „Trouw" nogal be-trouw-bare relaties, meer dan in andere — staan we hier voor een nieuwe actie in een reeds bekende lijn. We hebben gehad de actie voor , , samenspreking"; we hebben gehad de methode der , , conferenties" (Oosterbeek) ; nu zullen we dan krijgen de operatie genaamd „gebedssamenkomsten". Volgens hetzelfde krantenbericht zou in het desbetreffende comité ook een vrijgemaakte broeder (uit Zwolle) zittmg hebben; de nieuwe actie wil dus wel in onze buurt blijven. Voorts wil deze operatie zich inzetten op alle fronten; pers en radio worden gemobiliseerd; het volk van Nederland moet iets geweldigs te zien krijgen: een biddende massa.

Ja, een massa. En dan, in het verlengde daarvan — zo is de bedoelmg — een verenigde kerk. Maar eerst de biddende massa, de menigte, van her en der, van hier en daar in een voorlopig uur saamgestroomd voor een daad die met den schonen naam „gebed" wordt aangeduid.

Daarmee moest ik maar bezig zijn, toen de locomotief ons door Frankrijk trok. En ik dacht bij mezelf: dit zou nu toch elk gereformeerd mens noemen: de omgekeerde wereld, oftewel: de paarden achter de wagen spannen. Immers, een menigte die samenkomt om te bidden, die vergadert voor een gebedsliturgie, die noemt men kerk. In de kerkdienst komen wij om God den Heere openlijk — pers en radio mogen het weten — aan te roepen (Zondag 38). Daar heeft Hij zelf de grondslag gelegd en de gebedsgemeenschap gesticht. Daar wordt' door een altijd grote menigte publiek gedankt vóór , , de eenheid", en gebeden om die eenheid. Die eenheid wordt daar ook gezien, geoefend en genoten. Daar Is de eenheidsplaats, waar men elkander heentrekt — kom ga met ons de rechterstoelen staan daar binnen daar bidt men met een algemene stem (pers, radio kunnen het verbreiden) om vrede voor Jeruzalem. Ja, zo dachten wij het altijd. Maar nu? Nu komen onder het volk van Nederland pers en radio met een algemene stem — zo wordt gehoopt — u zeggen dat het ook anders kan. Dat er ook heuse georganiseerde, gebedsliturgieën voor algemene menigten mogelijk zijn buiten de kerk, vóór de kerk, of wilt ge: tussen de kerken in. Daar wordt dan eerst gemeenschappelijke „schuld" „erkend". Nog vóór dat door het gepredikte woord die schuld is aangewezen. Ook nog vóórdat van die schuld daadwerkelijke bekering is geschied. Immers, terwijl men bidt, en schuld erkent, is men nog lid van elks „eigen" kerk. De één zegt nog met „zijn" kerk (bijvoorbeeld): Holwerda was een scheurmaker. De ander met de , , zijne": hij was een profeet. Er is nog niets uit den weg gedaan. Niemand heeft nog gezegd: dat was mijn zonde en memand, door vrijmaking, van echte zonde zich bekeerd of den ander daartoe genoopt. Maar men erkent , , gemeenschappelijke" schuld. Ds B. A. Bos krijgt zijn leerlingen, bovendien zijn pers en radio. En het oude lied wordt als nieuwe schlager nog eens uitgegeven. Gemeenschappelijke schuld — men plaatst haastig een geïmproviseerd rechterstoeltje buiten de kerkmuren, waarbinnen de rechterstoele» staan van die oude psalm. Zoiets als dat heiligdommetje van Mieha in den Richterentijd. Daar gaat men de waarheid vragen. Dan kan men straks het eigen rechterstoeltje meenemen en het in de kerk plaatsen, daar waar eerst de rechterstoelen des Heeren — stonden. Ook die „illegale". Micha krijgt zijn leerlingen, zelfs zijn pers en radio. Ben nieuw lied wordt geboren: , , De rechterstoeltjes staan daarbuiten". Elerst de massa, dan de kerk. Eerst gebed, dan Woord, Eerst smeken, dan bekeren.

Ja heus, aan dat alles moest ik maar denken, onderweg, zo telkens, wanneer zo'n Frajise boerin ons toezwaaide van onder haar grote strooien hoed en de toren van Straatsburg verrees in de avondzon en wij spoorden naar de haarden der grote reformatie van weleer. Want de manieren waarop een land zijn reformatie kan tegenstaan, kunnen vele zijn, en zeer verschillend. Het kan gebeuren door een massamoord, het kan ook geschieden door massa-gebeden. Het kan gebeuren door een geheim verraad in een Bartholomeüsnacht, het kan ook gedaan worden met pers en radio erbij. Men kan zich zijn illegaliteit schamen, men kan er ook mee voor den dag komen en doen alsof dit nu de wettigste, vroomste zaak ter wereld is. Maar in beide gevallen wordt de kerk vermoord, de reformatie gestuit, en het land van zijn kostbaarste bronnen afgesneden.

Ja, dat land, Nederland. O, ik kan het verstaan, wanneer daar broeders zijn, die het weg zien zinken, ontworteld op den duur. Zij willen het land behouden en hopen op een nieuwe wedergeboorte en nationaal ontwaken. Zij vrezen de gevolgen van kerkelijk^ verdeeldheid voor dat arme volk van het eens rijke Nederland. En zij zinnen op methoden om een massa weer saam te brengen, en een grote invloedrijke kerk met evangelisatie-kansen en politieke perspectieven aan het volk te presenteren. Maar ik bedenk: ook daar, waar de massa gaat vóór de wet, wordt Calvijn verloochend en zijn „theocratie" geweld aangedaan in de fundamenten. Daar zal een Nederland achterblijven, even arm tenslotte als dat wijde Frankrijk, De graven der profeten zal men er vinden en hun*oude steden. Maar de kerk, met Gods rechterstoelen, zou daar verdwenen zijn. En zo zou het gaan naar den dag van de grote rechterstoel, op den enen berg des Heeren, temidden der natiën.

Het wordt steeds donkerder in de kerkelijke wereld.

Meer dari ooit wordt over de kerk gesproken.

Minder dan ooit wordt zij geloofd en in het geloof gezien.

Daarvan zijn ook deze gebedssamenkomsten een

triest sj'mptoom.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen