Marteldood van francois Rochette.

11.

Het gerucht van de gevangenneming des leeraars en de mishandelingen, welke de Roomschen den Protestanten aandeden, drong alomme door bij de gemeenten en verwekte er eensdeels droefheid, anderdeels verontwaardiging. Verontwaardigd werden o. a drie edellieden, de gebroeders Grenier. Zij snelden hunnen geloofsgenooten te hulp, maar werden onderweg gegrepen. Daar zij vluchtten, hitsten de soldaten slagershonden tegen hen op, die hun zware beten toebrachten en hen ter aarde wierpen. Met nog anderen werden zij naar de gevangenis, eerst te Caussade, en later te Cahors gebracht.. Doch grooter dan de verontwaardiging was de droefheid en verslagenheid in de kerken der woestijn. Men kon zich niet verhelen, dat Rochette's doodvonnis zoo goed als gereed lag.

Maar zou men zich niet tot den koning kunnen wenden? Wat zou het baten? Men had dat middel reeds zoo dikwijls beproefd, maar zonder eenigen goeden uitslag. Ook van ministers en hovelingen was niets te verwachten.

Toen stelde de bekende predikant Rabaut voor nog een poging te wagen met een smeekschrift en wel bij de prinses Marie Adelaide, van wier weldadigheid en minzaamheid een groot geroep uitging. Rabaut vroeg haar een edele daad te doen, om nl. „een braven man te redden, een Protestantschen predikant, met name Rochette, die onlangs bij Montauban is ge-vangengenomen en weldra ter dood veroordeeld zal worden, indien Uwe Koninklijke Hoogheid geene genade voor hem verwerft." De prinses heeft nimmer aan deze bede gehoor gegeven, misschien omdat zij nimmer onder hare oogen gekomen is. Nog andere mannen van naam nam Rabaut in den arm, om voor Rochette te pleiten, doch tevergeefs. Toen richtten de kerken zich tot het parlement van Toulouse, voor hetwelk de zaak moest dienen. Maar niets bood goede hope voor de toekomst. Gelukkig, , dat de Heere zich niet onbetuigd liet aan de gevangen belijders des Heeren. Zij mochten met gelatenheid hun lot afwachten, bij de ervaring van 's Heeren genade aan de ziel.

Eindelijk kwam de dag, dat de beschuldigden voorde rechtbank moesten verschijnen. Aan de rechters was het te zien, dat de belijders van den Heere Jezus op geen zachtmoedigheid zouden te hopen hebben. Daar verschijnt de leeraar Francois Rochette. Kalme moed is op zijn nog jeugdig gelaat te lezen. Van overmoed is echter geen sprake. Het verhoor begint.

Wat is uw naam en uw ouderdom? Ik heet P^ancois **Rochette en ben 26 jaren oud, en geboren te Vialas in het bisdom Uzès.

Welke betrekking bekleedt gij? Bedienaar des Woords.

Wat is uw laatste woonplaats geweest? Ik had geen ander verblijf dan de woestijn. Wat was uw voornemen, toen gij gevangengenomen werdt ?

Sedert kort diende ik de kerken van Montauban en Quercy. Daar ik ziek was, bevond ik mij, tijdens mijne gevangenneming op weg naar St. Antonin, om er de minerale wateren te gebruiken.

En deze papieren, zijn ze van u ?

Ja.

Achtereenvolgens worden de papieren onderzocht. Het eerste is een getuigschrift van goed gedrag van Lausanne, het tweede zijne toelating tot het predikantsambt in de Gereformeerde kerken van Frankrijk. Voorts liggen daar onderscheidene staten van bijdragen voor predikanten en doop-en trouwregisters. Niet éen bezwarend papier, eerder alle bewijzen van zijn trouw en ijver, maar juist daarom getuigen tegen hem, die zijn doodvonnis eischen.

Den anderen beschuldigden kan niets anders ten laste gelegd worden, dan dat zij of den predikant tot gidsen hebben gediend, öf bij een aanval van Roomschen kant zich verdedigd hebben. Doch hoe zonneklaar aller onschuld blijkt, toch veroordeelt de rechtbank allen. Het vonnis van Rochette steunt op de volgende misdaden (? ): het uitoefenen van het leeraarsambt bij de Gereformeerde kerken, het bedienen van het Woord Gods en de Sacramenten, het bevestigen van huwelijken. De gebroeders Grenier worden schuldig verklaard aan oproer en het dragen van wapenen, met het plan om Ds. Rochette uit de gevangenis des konings te verlossen." Op deze gronden worden deze mannen veroordeeld, 5> om in handen van den scherprechter te worden overgeleverd, die, na genoemden Rochette te hebben uitgekleed, hem blootshoofds, barrevoets, in zijn hemd, met den strik om den hals, van voren

en van achteren het opschrift dragende: bedienaar der zoogenaamde Gereformeerde religie, met gezegde drie broeders Grenier, op de daartoe bestemde kar tot voor de deur van de St. Stefanus-kerk in deze stad zal voeren.

Daar gekomen, zal hij genoemden Rochette laten afstijgen en hem, op zijne knieën liggende, en eene waskaars ter zwaarte van twee pond in de hand houdende, openlijke schuldbekentenis doen afleggen, en aan God, den koning en de justitie vergiffenis doen vragen voor zijne overtredingen en misdrijven. Hem den wagen weder hebbende doen beklimmen, zal hij de veroordeelden naar het kleine plein du Salin geleiden, waar genoemde Rochette aan een tot dat doel daar geplaatste galg zal worden opgehangen en geworgd, zoodat de dood daarop volgt. Hierna zal de beul de drie gebroeders Grenier een insgelijks op dat plein opzettelijk opgericht schavot doen bestijgen en hen onthoofden." De goederen worden bij hetzelfde vonnis verbeurdverklaard, behalve een derde, dat voor de vrouwen en kinderen van deze vier blijft. De overigen krijgen lichtere straffen en worden voor korteren of langeren tijd naar de galeien verwezen, of verbannen In de gevangenis wordt den veroordeelden hun vonnis voorgelezen. En wat is daarop hun antwoord ? Uit aller mond klinkt het: »Welaan, vn] moeten sterven, laat ons God bidden, dat Hij het offer aanneme, hetwelk wij Hem aanbieden." In bijzijn hunner rechters vallen allen op de knieSn. Rochette gaat voor in den gebede. Daarna omhelzen zij elkaar en nemen afscheid van elkander. Dit roerend tooneel beweegt de harten dergenen, die tegenwoordig zijn, enkelen hunner weenen.

Maar meent nu niet, dat Rome dorst naar het bloed dezer belijders van den Heere. Nauwelijks toch zijn de rechters weg of priesters verschijnen en bieden hun vrijheid aan, mits zij buigen voor Rome's wet en woord.

Kochette verzocht, hem met rust te laten. Een der pastoors berispt hem over zijne verharding en dreigt met de verdoemenis, die hem wacht. Maar de leeraar antwoordt: »Welhaast zullen wij voor een rechtvaardiger rechter, dan gij zijt, verschijnen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen