Buitenland.

Frankrijk.

Het schijnt dat het Roomsche Frankrijk steeds meer in isolement zijn heil gaat zoeken. De Roomsche geestelijkheid weigert tegenwoordig te zijn bij eene begrafenis, waaraan vrijmetselaars officieel deelnemen. Vandaar dat steeds meerdere civiele of burgerlijke begrafenissen plaats hebben. Tot hiertoe had geen kerk er naar gevraagd of Joden, Protestanten enz. deelnamen aan begrafcnisplechtigheden; nu gaat Rome de vrijmetselaars niet alleen buitensluiten, maar heeft men aan de Roomschen verboden om deel te nemen aan eene begrafenis, die niet op Roomsche wijze geschiedt. Kennelijk is het er om te doen om de Roomsche bevolking van de vrijdenkers af te zonderen en om te verhinderen dat leden der Roomsche kerk gaan luisteren, wanneer Protestantsche predikers een rede houden bij eene geopende groeve.. Op haar standpunt heeft Rome gelijk. Als wij ons niet vergissen bereidt zich het ultramontanisme in Frankrijk voor op een steeds heviger strijd tegen de radicale en socialistische elementen, die thans in Frankrijk den boventoon hebben.

Meer en meer werpt zich de Fransche Roomsche kerk op de sociale vraagstukken. Terwijl men onder z.g Evangelische Protestanten (Gereformeerden kan men hen nauwnoemen) slechts een vereeniging oprichtte om de sociale vraagstukken te bestudeeren, zoo heeft de Roomsche kerk al van allerlei tot oplossing van het maatschappelijk vraagstuk tot stand gebracht, onder de leiJing der bisschoppen en mannen als de bekende graaf De Mun. Nu zijn er in Parijs ontzettende dingen aan het licht gekomen, die dringend verandering eischen. In Parijs zijn 17, 000 woningen die niet een venster hebben en 20, 000 zonder schoorsteen. Geen vereeniging om aan de ellende een einde te maken is gesticht en Rome's invloed wordt er zeker niet minder om, dat men de helpende hand toesteekt aan menschen die een treurig bestaan voortsleepen.

Rusland.

Vrijspraak van den predi­kant Nerling.

Van 29 Mei—10 Juni vergaderde het gerechtshof van St.-Petersburg met gesloten deuren om de zaak van den predikant Frans Neiling te behandelen. Met spanning wachtte menigeen pp de uitspraak van genoemd college.

Den 31 sten Maart van dit jaar had het kantongerecht te Reval Nerling, Luthersch predikant te St.-Mattheï in Estland, tot een jaar gevangenisstraf veroordeeld op grond van artikel 180 van het strafwetboek. Van deze uitspraak kwam Nerling in hooger beroep, maar ook de procurator van de Revalsche rechtbank had zich niet bij het geslagen vonnis kunnen nederleggen, wijl deze meende dat de opgelegde straf veel te zacht was. De procurator meende dat art. 178 van het strafwetboek op den Lutherschen prediker van toepassing was, dat aldus luidt: »Wie op een openbare plaats, waar eene meer of minder talrijke menigte bijeen is, opzettelijk zich minachtend uitlaat over het Christelijk geloof of over de rechtgeloovige kerk, of zich omtrent de Heilige Schrift en de heilige Sacramenten onbetamelijke uitdrukkingen veroorlooft, wordt gestraft met verlies van alle rechten en met dwangarbeid in fabrieken gedurende den tijd van 6—8 jaren. Wanneer genoemd vergrijp niet op een openbare plaats, maar in tegenwoordigheid van getuigen heeft plaats gehad, met het doel, die personen van hun geloof af te keeren, dan moeten de schuldigen gestraft worden met verlies van alle rechten en tot verbanning naar de verst afgelegen deelen van Siberië."

Op grond van deze paragraaf stond Nerling weder te recht, nu vóór het Petersburgsche gerechtshof, de man die in den grond der zaak niet anders gedaan had, dan ijveren om de kudde hem toebetrouwd bij de Luthersche belijdenis te houden. En de uitspraak was verblijdend. Het vonnis van het gerecht van Reval werd vernietigd en Nerling vrijgesproken. Alleen is hem verboden zes maanden zijn ambt uit te oefenen, omdat de rechtbank meende dat hij aan een ander vergrijp schuldig was.

Het doet weldadig aan, als men bemerkt, dat er nog eene Russische rechtbank te vinden is, die zich door het drijven van de Griekschorthodoxe partij niet laat medesiepen om de reeks van harde vonnissen, tegen I^uthersche predikanten gewezen, te vermeerderen. Zes dagen te voren had de rechtbank te Riga den moed om een paar courantenredacteurs, die in hun blad eenige Luthersche burgers van Riga belasterd hadden, tot gevangenisstraf en het betalen eener geldboete te veroordeelen. Men dacht dat tegenover lieden die niet tot de Grieksche kerk behooren, alles geoorloofd is.

Maar niettegenstaande dit alles blijft de toestand der Lutherschen in de Oostzee-provinciën hachelijk. Vooral de leeraars staan elk oogenblik bloot aan verbanning naar Siberië. Al komt iemand geheel uit eigen beweging tot een Lutherschen leeraar om te begeeren tot het heilig Avondmaal te worden toegelaten, aan verbanning naar Siberië staat hij bloot wanneer de persoon behoord heeft tot de Grieksche kerk. Daarentegen mogen de partijgangers voor de orthodoxe kerk ongestraft zelfs de meest vleeschelijke middelen gebruiken om de Lutherschen afvallig van de kerk hunner vaderen te maken, terwijl zij daarbij gesteund worden door het geld en den invloed van de regeering.

Australië.

Ook in Australië is evenals in N.-Amerika de quaestie van de herziening der belijdenis aan de orde en wel eveneens in de Presbyteriaansche kerk. Vele komen tegen de sterke uitdrukkingen van de Westminstersche geloofsbelijdenis op, vandaar dat men onder voorwendsel om vereeniging met andere kerken te zoeken, gaat trachten die belijdenis op zijde te schuiven. In de jongste algemeene vergadering van de Presbyteriaansche kerk van Australië, sprak de voorzitter Dr. Clouston als zijn gevoelen uit, dat wilde men vereeniging, men de Calvinistische belijdenis moest herzien. Hij meende dat de kerk even Calvinistisch was als vroeger en sprak uit dat hij bereid was om voor zich persoonlijk de Westminstersche confessie te onderteekenen; maar de tijden zijn veranderd en voor den strijd van deze dagen is de Calvinistische wapenrusting te hinderlijk. Hij wilde niet met profane handen die Westminstersche confessie aantasten, maar »op verschillende punten een nieuwe geloofsbelijdenis opstellen, die meer overeetistemt met de behoeften van dezen tijd". Dit moet dan een belijdenis zijn die Arrainianen bevredigt, en ook Baptisten enz. niet stuit, want zij zijn toch allen Christenen en daarom moet eene belijdenis opgesteld die allen kan vereenigen.

Dit jammerlijk gebazel zou ons geen oogen-' blik ophouden, indien niet hij, die het deed hooren, voorzitter was van de Australische Algemeene vergadering der Presbyteriaansche kerk. Het is diep treurig, maar tevens een spoorslag voor onze kerken om te waken, dat we ons niets van het pand ons toebetrouwd laten ontrooven.

WINCKEL.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen