De martelaren.

CXXXIV,

BüGlJES ORAVIËR.

In Jan, 1552, dus 3 maanden voor de gevangenneming van de reeds vaak genoemde vijf studenten van Lausanne, ontving Hugues Gravier, schoolmeester van Courtaillon, in het graafschap Neuchatel gelegen, de martelaarskroon in de stad Bourg, 10 mijlen van Lyon.

Te Viré, (gemeente uit het canton Baulon) in het land van . de Maine is hij geboren. Reeds vroeg heeft de Heere hem tot de kennisse zijns naams geleid door de Heilige Schriften, met welker onderzoek hij van kindsheen af bezig geweest is. Later kwam hij ook te Geneve, waar hij nog beter in de waarheid werd onderwezen.

Nadat hij deze stad met het graafschap Neuchatel had verwisseld, wijdde hij zich geheel aan den dienst des Heeren. Eerst werd hij tot schoolmeester te Boudri benoemd, daarna te Courtaillon, waar hij door de classis van Neuchatel tot het herdersambt werd geroepen. Nimmer heeft hij echter dat ambt gedragen. Voordat hij het toch aannam, wenschte hij eene reis te doen naar zijn vaderland, om er eenige huiselijke zaken af te doen. Hij kwam echter niet terug, omdat de Heere iets anders raet hem voorhad.

-Nadat aan eenige personen door zijne prediking de oogen voor de dolingen van Rome waren opengegaan, geleidde hij dezen naar plaatsen, waar de zuivere leer werd verkondigd. Op deze reis trok hij door de stad Mascon, waar hij de ouders zijoer vrouw bezocht. De ontvangst daar was voor hem en zijn gansche gezelschap zeer aangenaam. Bij zijn vertrek werd hij, toen hij de brug der stad afging, gevangen genomen met al degenen die hij bij zich had, niet alleen hen, wien hij tot gids diende, maar ook de vrienden die hem uitgeleide deden. Te Baugé, hoofdstad van het departement Marne-et-Loire, »werden zij gekerkerd. Daar Gravier vreesde, dat de vrouwen wankelmoedig zouden worden, vermaande hij haar vooreerst om de waarheid niet te verloochenen en tevens om niet te diep in een leerstuk in te gaan, daar zij nog niet genoeg gefundeerd waren in de Heilige Schrift. »Ik ben overtuigd (zeide hij), dat ik sterven moet, want ik heb mij voorgenomen de waarheid noch te buigen noch te verloochenen. Ik hoop ook, dat mijn dood u ten voorbeeld en tot opbouwing mag dienen; maar daar gij in moeielijkheden kunt komen, raad ik u aan de geheele schuld van uwe reis op mij te werpen, als op dengene, die u heeft verzocht mee te gaan.

Toen Gravier's gevangenneming in Zwitserland bekend werd, gaven velen zich de grootste moeite om onzen martelaar te bevrijden. De predikanten van Geneve en Lausanne smeekten de steden van Zwitserland ten gunste van Gravier bij den Franschen gezant tusschenbeide te treden. De Heeren van Bern zonden gezanten aan den gotiverneur van Bresse, om bij dezen Gravier's loslating te bewerken. Calvyn, Farel en Viret, deden wat zij konden, om hunnen broeder te bevrijden. Niets mocht baten.

Wel verklaarde de geestelijke rechter der plaats, dat hij hem niet wilde veroordeelen, omdat hij hem voor een vromen man hield, die niets zeide wat hij niet met de Schrift kon bewijzen. Doch hij werd desniettemin ten vuurdood veroordeeld. Opgewekt ging hij naar de strafplaats, zich weinig bekommerende om het slijk en vuil, waarmede priesters en monniken hem wierpen, terwijl zij als krankzinnigen hem nariepen. Zijn lijdzaamheid was voor velen stichtelijk.

REWÉ POYET.

René Poyet was de natuurlijke zoon van Guillaume Poyet, die een man van groot aanzien in Frankrijk geweest is. Eerst was hij, die van Angers afkomstig was, een beroemd advocaat, toen advocaat-generaal, daarna voorzitter van het parlement en eindelijk in 1538 kanselier. Toen had hij zijn hoogste toppunt van eer en aanzien bereikt, waarop hij zich omstreeks 10 jaren wist te handhaven. Hij werd echter ten slotte overtuigd van ontrouwheid in de uitoefening van zijn ambten, daarvan ontzet en tot eene boete van 100, 000 livres veroordeeld. In 1548 stierf hij veracht en van allen verlaten. Het is onmogelijk om geen vergelijking te maken tusschen den dood van den vader, die het loon van den dienst der zonde oogstte, en dien van den zoon, die de kroon der overwinning ontving van zijnen Heere en Koning. Laten wij bij dezen eenige oogenblikken blijven stilstaan.

Niettegenstaande er in de schatting der menschen een vlek lag op het leven van René Poyet, door zijne onechte

geboorte, heeft dat den Heere niet verhinderd de hand der genade naar hem uit te steken en hem tot de kennis der waarheid te brengen. Na zijne verandering verliet hij land en maagschap en trok zich terug naar Geneve, om beter onderricht te ontvangen aangaande de zuivere leer. Hij achtte zich niet te groot om het schoenmaken te leeren, teneinde in het zweet zijns aanschijns zijn brood te eten. Nadat hij eenigen tijd in Geneve had vertoefd, nam hij het plan op om eene reis te doen naar het land van Anjou, waar hij in de stad Saumin gevangen genomen, ter dood veroordeeld en levend verbrand werd.

DEWÏS PELOQUIN.

Denis Peloquin, van Blois geboortig, was de afstammeling van eene oude aanzienlijke familie. Zijn broeder was Etienne Peloquin, met wien hij te Geneve gestudeerd heeft en die te Parijs in 1549 verbrand is, zooals wij reeds gezien hebben. Denis vergezelde zijne zuster naar Geneve, toen hij te Belleville (Rhone) gevangen genomen, en toen naar Ville-Franche-Sur-Saone werd gebracht. Dit geschiedde den igden October 1552. De personen, die hem begeleidden, werden in vrijheid gesteld, |maar hij werd, na eene gevangenschap van 10 maanden te Lyon, weer naar Ville-Franche teruggebracht en daar den uden September 1553 verbrand.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen