De Martelaren.

CLXXII.

JEANNE SORTE.

Zoowel Stefanus als Jacobus, de zoon van Zebedeus, zijn martelaren van Christus' kerk, al viel ook de eerste als slachtoffer van den haat des volks en de ander ten gevolge van de vijandschap der overheid tegen God en zijn Woord. Daarom hebben wij in de geschiedenis der martelaren niet alleen stil te staan bij diegenen, welke, na korteren of langeren tijd, door den rechter zijn veroordeeld, als waren zij misdadigers, maar ook bij dezulken, die het volk, der overheid het zwaard uit de handen nemende, neervalt. Hiertoe behoort ook eene, met name Jeanne Sorte.

Wij zijn in het jaar i56r te Nemouis. In den aanvang van dit voor Frankrijk vooral gedenkwaardig jaar was te Nemouis de kerk des Heeren weer opgericht. Een der eersten, die openlijk belijdenis deden van de ware religie, was Pierre Chanevat, dadelijk gevolgd door zijne gade, Jeanne Sorte. Hoe ernstig zij dit meenden, toonden zij door een kind, dat hun kort te voren geboren was, in de Gereformeerde kerk ten doop te brengen. De vijanden, verbitferd óver dezen doop, bewerkten, da£ dé tante van het kind het liet herdoopen in de Roomsghe kerk op den len November. Dit werd het voorspel van droeve gebeurtenissen.

In Nemouis Was toch een man komen wonen, wiens naam was Jean Maillard, Deze wist de menschen op te zweepen tegen de Gereformeerden. Dat verwekte een gisting, die den gen November in een opstand losbrak. Chanevat ontmoette hem dien dag ten tijde van het lof en herinnerde zich dat hij een dergenen was, die getuigen waren geweest bij den wederdoop zijns kinds. Zij kregen hierover woorden onder elkander. Onverwachts voegden zich drie van de religie bij hen. Dit zag zekere Jean Buisson, en dadelijk nam hij zijne klompen in de hand en sloeg ze tegen elkaar. Tegelijk snelde hij de kerk in, roepende en schreeuwende: jDaar zijn de Hugenooten, die gekomen zijn om ons allen te vermoorden." Op dit verschriiikelijk geschreew, liep het volk naar buiten, en de vier bovengenoemde mannen, hun • wel bekend als Gereformeerden, herkennende, drongen zij ze met steenworpen een schuilplaats te zoeken in het huis van Chanevat, dat het dichtst bij was. Dit huis werd spoedig omsingeld door een 5 a 600 menschen, onder aanvoering van bovengenoemden Maillard. Nadat zij al wat zij tegengekomen waren, vernield, den winkel geplunderd en, wat erger is, de vrouw van Chanevat, Jeanne Sorte, met zwaard en hellebaard geslagen hadden, sleepten zij haar, die reeds halfdood was, langs de straten. Kort daarop stierf zij. Het oproer ging echter hög voort te woeden, toïdat de politie zich vertoonde en aan den opstand een einde maakte. Hiermee stelde de overheid zich tevreden. De moord zelf bleef ongestraft.

GERAUT BAYGRT.

In hetzelfde jaar 1561 was er ook te Aurillac in Auvergne een Gereformeerde kerk. Daar kwamen de geloovigen des nachts samen. Dezen kregen eindelijk zelts een leeraar, met name Guy de Morenges, mede van Aurillac geboortig, een man van aanzien en buitengewonen ijver, door wiens arbeid de Heere de kerk in korten tijd op wonderlijke wijze deed toenemen met allen te dier plaatse, maar ook door de geheele landstreek. Dit zette kwaad bloed bij sommigen uit de Roomsche kerk. Zij konden de ruste van de leer der waarheid niet verdragen en werden oproerig tegen de Gereformeerden. Hun aanvoerder was zekere Frangois Channel, bijgenaamd Chaillac, die zich in gezelschap van zekeren edelman Bresson tot den Marechal van St. André, gouverneur van die landstreek, wendde om eenige brieven van aanbeveling, welke zij gebruikten om een 600 tal mannen, zoo voetvolk als ruiters, te lichten. Dezen brachten zij naar de stad. Daar gekomen sloten zij de poorten dichtj opdat niemand die zou kunnen ontsluiten. Toen deden zij den eersten aanval op het huis van den leeraar, doch deze was naar een Synode te Ville Tranche inRovergine. Zij begaven zich daarop naar eene andere woning en vonden er in eene kleine kamer drie mannen in den gebede, welke waren Gérant Bayort, een apotheker Jean Cotte, ëenbdekverkooper en Jean Condobart, een bode, allen inboorlingen van Aurillac. Vervolgens wierpen zij zich op allen, die zij in dat huis vonden, terwijl zij alles roofden of vernielden. Zij kwamen verder in een huis, een verblijfplaats van vijf arme weezen, waar zij, na met een geweerschot een jong mensch, met name Gousselou, gedood te hebben, alles vernielden, behalve een lederen zak, waarin zich de ringen bevonden van de overleden moeder der weezen, welken Caillac zich toeëigende. Deze zelfde vernielzucht toonden de oproerlingen in verscheidene huizen. Bovendien namen zij tusschen de 35 en 40 menschen gevangen. Twee dezer v/erden, zonder vorm van proces, opgehangen. Zij heetten Pierre Blant, een boekverkooper en Pierre Sauret, een kouzenmaker, welke beiden blijmoedig den dood tegemoet gingen met het zingen van den 27en Psalm, De moordenaars hielden sam.en raad om ook de anderen óp dezelfde wijze te behandelen. Doch de raad des konings, van de buitensporigheden te Aurillac gehoord hebbende, zond er Frangois Raymond, een raadsheer uit het Parlement van Parijs heen, die de gevangenen bevrijdde en de oproerlingen strafte.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen