Uit de Pers.

Uit een voordracht door Prof. Dr. J. H. Gunning bij de opening zijner lessen gehouden, is het ons behoefte het hier volgende stuk over te nemen:

Het oude gebod Gods, nooit straffeloos verwaarloosd, moet weder in eere komen, het gebod: «in het zweet des aansch^ns zult gij uw brood eten!"

Wij, hoogere standen, moeten, door persoonlijke pogingen en door staats-d be moeiing aan de armen gelegen­ z heid tot rust voor geestelijken ar­ h beid en hooger ontw i-k keling trachten te geven. En voorts moeten wij onze geheele leef w ij ze vereenvoudigen, en op elke wettige wijze de bestaande klove trachten te dempen, zooveel doenlijk is.

Wij moeten dit doen in het diep besef, dat God het alléén kan doen, niet wij. En nu zeg ik daarbij niet: «van onze zijde moeten wij nu óók iets werken." Neen, wie werkelijk overtuigd is, dat wij allen samen, rijken en armen, elk in zijne mate, alles verzondigd hebben, ook in het maatschappelijke, en dat Genade alleen ook hier redden kan, diens hart is verbrijzeld en hij heeft geen moed meer tot de voorwendselen der traagheid, der moedeloosheid, die onder schijn van Gods genade te verheerlijken in den grond slechts eigen onwil verbergen.

Langs welken practischen weg moet dit alles dan geschieden? Op die vraag is veel te antwoorden, maar ik treed er hier niet in. Op de overtuiging dat het moet geschieden, komt het aan: die dit gevoelen zullen zich samensluiten, met elkander voor Gods aangezicht beraadslagen, en Hij zal over bijzonderheden licht geven. Slechts dit zij gezegd, dat als men den samenhang der bestaande toestanden in den drang der liefde van Christus aanziet, de goedkoope spot verstomt, waarmee pogingen als geheelonthouding van al wat bedwelmt, natuurlijke leef-en geneeswijze, eigen handen-arbeid en al wat op die lijn ligt, door genot-en gemakzucht die zich over zichzelve schaamt, of door de voornaamheid van matte boekmannen plegen bejegend te worden. Men beseft drm, hoe dit alles niet is een liefhebberij, ascetische overdrijving, of wel eigengerechtigheid die in werken in plaats van in Gods genade heil zoekt, maar eenvoudig eisch des geloofs voor hem, die verband ziet tusschen het inwendig leven met God en den ontroerenden ernst onzer toestanden. Het zijn slechts noodkreten der liefde van hen, die de evolutie der menschheid met het oog des geloofs leerden zien.

Er wordt veel gedaan, veel liefde geoefend in allerlei vorm. «Inwendige zending'' is eene der heerlijkste levensbewegingen van onzen tijd, die wij van heeler harte eeren en huldigen. Maar wij gelooven dat nog iets anders noodig is dat wij U, aanstaande Evangeliedienaren, en met en door U ook anderen, broederlijk in overweging willen geven. Het is, gelijk wij U beschreven, door persoonlijke soberheid, door eigen . verbeteren — een klein weinig uit de verte —• van de verkeerde arbeidsverdeeling tusschen lichaam en geest, en voorts door al wat kan blijken op onzen weg te liggen, tegemoet te komen aan wat er goed is in de democratische strooming van onzen tijd. Geen ascetisme; geen voorbijzien dat, naar 's apostels woord, de «lichamelijke oefening tot weinig nut is"; maar besef dat de machten, tegen welke wij te worstelen hebben, niet uitgaan dan door bidden en vasten; en dat wie 's Heeren Toekomst verwachten], moeten waken en nuchtere n z ij n.

Wij willen niets weten van onvruchtbare zonderlingheden: niets van het welgemeend maar eigenwillig halfevangelie van Tolstoj of anderen. Wij willen slechts, naar Gods Woord en den eisch dezes tijds, menschen zijn in den vollen, lichaam en ziel tot harmonie herstellenden, zin des woords. Wij willen, in geëleveerder zin dan Faust, «het leven der geheele menschheid en wereld, haar wel en wee in eigen boezem mcdevoelen.'' Gods Woord, de menschelijke natuur en de gang des tijds, deze drie in hoogmerkwaardige samenstemming, roepen ons tot kloeke zelfverloochening: laat ons dan, ziende op Jezus, afleggen allen last, en vooruit vrijwillig geven wat anders de noodzakelijkheid ons zal roovcn.

Laat ons niet afwachten, dat de democratische strooraing ons verarme, maar met den moed, uit den drang der liefde van Christus geboren, haar tegemoet komen door inwendige losheid van gemak, rust, aardsche goederen en aangeërfde gewoonten. Vlug, veerkrachtig moeten we blijven tot in de grijsheid. Gezonde natuurlijkheid ook van lichamelijk leven is plicht ter vroolijke aanvatting eener levenstaak, die hoe langer hoe moeielijker wordt, en langs dien weg bevorderlijk aan de volmaakte liefde die de vreeze buitendrijft. Die de Toekomst des Heeren verwachten, zien alles in beweging. De Heere Icomt — niet slechts hij zal komen maar hij komt — en wij gaan Hem tegemoet.

Wie in deze evolutie der samenleving meê wil strijden, putte zijn kracht uit het hoogste «overblijven van het geschiktste'', de opduiking uit de golven des wereldvloeks — de Opstanding van Jezus Christus, kracht en waarborg van het «overblijven van het geschiktste" dat wij tegemoet zien, de opstanding des Lichaams, der Gemeente, bij de wederkomst des Hoofds.

Jammer, dat deze interessante lezing zoo peperduur is. Veertig Cent voor een twintig bladzijden wijd gedrukt, en in klein formaat.

Toch bevelen we de lening er van voor wie met onderscheiding lezen kan aan.

Het ïspel" met den naam van s evolutie" bekoort ons niet, maar de diepe toon van het hart, die hier uitkomt, was melodie in ons oor.

KUYPER,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen