Buitenland.

N.-Amerika. Particuliere Synode der Duitsche Geref Kerk. De Ned. Kohlbrüggiaan Ds. Hueneman veroordeeld. Den 3den Mei vergaderde te 11 ure in de Derde kerk te Holland de particuliere Synode van de Geref kerk (Duitsche). Acht dassen waren door 32 afgevaardigden vertegenwoordigd. De voornaamste zaak daar ter sprake gekomen, was die van den predikant J. Hueneman. De Duitsche classis van Pleasant Prairie behandelde in vier zittingen de bezwaren die tegen Hueneman's leer ingekomen waren. Deze classis gaf den aangeklaagden leeraar alle gelegenheid om zich te verdedigen of liever zijn gevoelen uiteen te zetten. Men ondervraagde broederlijk en in het openbaar; men begeerde en verkreeg schriftelijke verklaringen, die overwogen en besproken werden op twee meetings voor het eerste verhoor in het najaar; het getuigenis van ouderlingen en leden werd ingewonnen; de woordvoerder („zaakgelastigde" genoemd) sprak drie uren om de beginselen die in het geding waren, te bespreken; de aangeklaagde kreeg ook drie uren tijd ter zijner verdediging; daarna verwijderde zich de „zaakgelastigde" en de aangeklaagde en beraadslaagde de classis over het gehoorde een zestal uren. Eindelijk kwam de classis, uitgaande van hetgeen Ds. Hueneman een en andermsial aan de classis schriftelijk als zijne leer uiteengezet had, tot het besluit, dat geen Geref kerk mocht bediend worden door een leeraar, die het volgende geloofde, leerde en verdedigde:

„dat God den gerechtvaardigden Zijnen Geest

kan onttrekken, dat zij zoover knnnen uitvallen, dat niets hen onderscheidt van de nietwedergeborenen;

dat een wedergeboren mensch zulk een dood zondaar worden kan als hij te voren van nature was;

dat de wedergeboorte meer is dan eene subjectieve verandering of ervaring;

dat zij ook is een voorwerp des geloofs, een groote objectieve daadzaak, die men moet gelooven, indien men haar wil ervaren;

dat in de heiligmaking, de mensch zelf, geheel werkeloos is;

dat Christus niet alleen het zwakke, maar ook het positief zondige onzer gevallene natuur heeft aangenomen".

Dit zijn slechts vijf van de vijftien vastgestelde punten.

Men kan er uit zien, dat de heerHueneman een predikant is, die het Neo-Kohlbrüggiaansche gevoelen aankleeft. De Classis kon niet toestaan, dat iemand buiten de Kerk als pleitbezorger zou optreden, vooral niet iemand die om dezelfde dwalingen door het Presbyterie van Dubugue geschorst was.

De particuliere Synode te Holland moest deze zaak behandelen, omdat de heer Hueneman zich op haar had beroepen. De behandeling van die zaak nam een geheelen dag van de Synode in beslag. Lang en breedvoerig, duidelijk en ernstig werden de beschouwingen van Ds. Hueneman, en aan de andere zijde de bedenkingen van de Classis door Ds. Zindier, voorgesteld. Het einde van de zaak was, dat de handeling van de Classis goedgekeurd werd. De Synode deed evenals de Classis eene poging om Ds. Hueneman terug te brengen van zijne dwalingen. Ook werden nog private gesprekken met genoemden leeraar gehouden. Ds. Hueneman toonde dat hij met uitstekende bekwaamheden is toegerust en ook dat eene edele gezindheid hem bezielt, maar de Synode kon niet dwaling waarheid noemen, vooral wijl de Heidelberger Catechismus het accoord van kerkelijke gemeenschap is voor de Duitsche Gereformeerde kerken in Amerika. Daarom verwondert het ons niet dat met smartgevoel het besluit genomen werd, dat aan Ds. Hueneman den dienst in de Geref. kerken onmogelijk maakt. De Classis had ook reeds haar leedwezen er over uitgesproken, dat er onder de kostelijke gevoelens die Ds. Hueneman openbaarde zooveel dwaling gemengd was. Doch men kon en mocht niet anders ook omdat de gevolgen van de verkondiging der ongereformeerde stellingen door Ds. Hueneman in de gemeente openbaar werden.

Valsche leer is voor de zielen wat vergif is voor het lichaam.

Op één punt moeten wij echter Ds. Hueneman gelijk geven tegenover de Classis van de Pleasant Prairie. Wij zijn althans ook van gevoelen dat de wedergeboorte meer is dan eene subjectieve verandering of ervaring, dat zij is eene groote objectieve daadzaak. Waar God de Heere den dooden zondaar levend maakt, daar is deze lijdelijk, maar vroeger of later zal hij subjectief of onderwerpelijk de verandering die God in hem werkte, ervaren. Het komt ons voor dat de particuliere Synode van Holland niet genoeg doorgedrongen is in het stuk der wedergeboorte en dit met het stuk der bekeering heeft dooreengemengd. Maar het kan zijn dat een meer uitvoerig verslag van de hande lingen van Classis en de Synode ons in deze een ander oordeel doet vellen.

Het verblijdt ons, dat de kerkelijke vergaderingen van de Duitsche Geref. kerk in Amerika tegen de dwalingen van het Neo-Kohlbrüggianisme zijn opgetreden. Laat ons hopen dat Ds. Hueneman van zijne verkeerde gevoelens zal worden teruggebracht.

Overigens doet het ons leed dat „de Hope" die anders over het karakter van Ds. Hueneman alle recht laat wedervaren, de vraag stelt:

„Zou zoo'n geval zich hebben kunnen opdoen, indien de vacatures in deze groeiende Duitsche classis waren aangevuld geweest door zonen dier gemeenten, gekweekt op onze seminaries, instee dat men die velden moest laten voorzien van „irgend woher? "

Dit is niet vriendelijk voor den heer Hueneman. Meent de Hope dat seminaries onfeilbare behoedmiddelen zijn voor ketterijen?

Dit wordt door de feiten weersproken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen