Buitenland.

Duitschland. Een getuigenis over ollandsche kerkelijke toestanden. r. Zahn's jongste pennevrucht.

Pastor W. K. uit Rade schrijft in de Ref. irchenz. over de Synode der Gereformeerde erken in Groningen gehouden: „Niet zonder ezorgdheid had men haar tegemoet gezien; de anhangers van de Theologische School te ampen, stonden niet bijzonder vriendelijk egenover de vrienden van de Vrije Universieit. Velen hadden zich voorgesteld dat er een torm zou opsteken, en de vijanden van de vrije eik droomden reeds hier en daar van een ieuwe scheuring. Beide partijen waren het eens omtrent de grondgedachte, dat het wenchelijk was eenheid te brengen in de opleiing, ^ van toekomstige dienaren des Woords; aar toen de vrienden van de Theologische School te Kampen het voorstel deden om de heologische faculteit van de Vrije Universiteit os te maken, was dit onaannemelijk voor Dr. Kuyper en de zijnen, omdat eene Univerversiteit zonder theologische faciüteit het ka rakter eener „Universitas litterarum" zou verliezen. Gods genade wendde allen broedertwist af, de Synode besloot aan het bestaande niet te tornen; de kerk zou zich ook verder in den zegen van de Vrije Univei'siteit verheugen en krachtiger dan te voren den financieelen nood van de Theologische School te Kampen te hulpe komen, opdat deze niet door gebrek aan middelen genoodzaakt worden zou om haren arbeid in te krimpen. Op de Synode heerschte de geest der broederlijke liefde en der waardeering, al sprak men zich vrijmoedig uit.”

Met zeer veel waardeering schrijft ook W. K." over hetgeen de Synode besloot omtrent de zending; over de benoeming van Dr. H. li. Kuyper tot hoogleeraar aan de Vrije Universiteit, en boven alles over Dr. A. Kuyper's rectorale oratie „Evolutie, "-om - tlan te eindigen met de woorden: „Het is heerlijk, wanneer de theologische jeugd de vaders harer kerk gedenkt, opdat de ervaring die zij in heeten strijd verkregen hebben, het nakomend geslacht ondersteune bij de vervulling van zijn speciale roeping. Daartoe helpt ook de uitstekende studie van Dr. Kuyper, ja, zij is een even kostelijke gave aan de kerk als aan de wetenschap. De Gereformeerde kerken in Nederland hebben oorzaak zich over hare Vrije Universiteit te verheugen en haar vol vertrouwen hare jonge manschappen toe te zenden, opdat zij in de gehoorzalen der Academie geoefend worden voor den strijd voor de eere van onzen hemelschen Koning op elk gebied van het menschelijk leven, en, - uit die gehoorzalen teruggekeerd, zijne eere dienen met kloek en wijs beleid.”

Het verblijdt ons, dat de Gereformeerden in Duitschland zoo goed omtrent hetgeen op Gereformeerd terrein in ons vaderland plaats heeft, worden ingelicht. Daardoor wordt de broederlijke band tusschen ons en onze naburen gesterkt en dit kan èn voor ons èn voor onze Duitsche broeders ten zegen zijn.

De predikant Dr. Zahn te Stuttgart heeft eene brochure in het licht gezonden onder den titel van: „Ervaringen van een kleinen kring Calvinisten bij het einde van de 19de eeuw." Er worden in dit geschrift een aantal krasse uitdrukkingen gebezigd, bijv.: „De theologische faculteiten zijn bedorven tot den laatsten man toe en het Woord Gods is van haar geweken; '' m.aar is het onwaar? Natuurlijk kan Dr. Zahn niet spreken over datgene wat er in het hart van de Duitsche professoren is, maar wel kan hij een oordeel hebben over hunne belijdenis. En dan komt het ons voor, dat er niet één hoogleeraar in Duitschland gevonden wordt die beslist professie doet van de Gereformeerde leer. Wij houden er ons wel van overtuigd dat er zijn, die het Gereformeerde standpunt nabij komen, maar oris is geen beslist Calvinist die ook hoogleeraar aan eene Duitsche Universiteit is, bekend. Dit is zeer te betreuren.

De Gereformeerden in Duitschland moeten er zich echter niet toe bepalen om, gelijk Dr. Zahn deed, den toestand met schrille kleuren te teekenen, — zij behoorden de hand als écn man aan den ploeg te slaan. Het was volgens onze overtuiging de roeping van Dr. Zahn geweest om, nadat hem gebielten was, dat hij met „den Gereformeerden Bond" niet kon samenwerken, eene organisatie in het lev-in te roepen, waaronder alle Calvinistische elementen in Duitschland zich hadden kunnen vi-reenigen. Doch dit is helaas niet geschied. Er zijn toch in Duitschland wel leeraars en leden, die de Gereformeerde leer belijden en die het verstaan, dat, wanneer er geen punt van vereeniging is, wanneer men niet gezamenlijk onder één banier optrekt, men niet kan verwachten dat de Heere aan zijn volk de overwinning geven zal. Vv'ij houden het-er met de Ref. Kirchenz. voor, dat God in Duitschland nog veel volk heeft, dat voor zijn souvereine genade buigt, maar het komt ons voor dat de organisatie > an de verschiUende krachten ontbreekt en dat het daaruit te verklaren is, dat men op "net gebied van het Hooger Onderwijs, of liever van de opleiding van predik.anten naar den eisch der Gereformeerde beginselen, geen sla; > verder is gekomen, dan een twintig jaren geleden, toen van Gereformeerde zijde reeds erkend worden moest, dat de aanstaande dienaren der Gereformeerde kerk in Duitschland aan de bestaande Duitsche Univei siteiten geen opleiding konden hebben, die in overeenstemmmg was met het ambt waartoe zij geroepen zouden worden.

Engeland. Vrouwenbeweging tegen het Ritualisme.

Eenige aanzienlijke vrouwen hebben zich vereenigd tot een „Bond tot verdediging van het Gereformeerd beginsel in de Engelsche kerk." In de oproeping om zich bij dien bond aan te sluiten, wordt gezegd dat het handhaven van den onschatbaren zegen der reformatie zoowel een belang is voor de vrouwen als voor de mannen; daarom moeten zij zich tegen den wassenden vloed van de romaniseerende beweging stellen, en trachten de wederinvoering van mis, van biechtstoel en van andere dwalingen, die door de reformatoren verworpen zijn, te keer te gaan. Zij willen door opvoeding en onderwijs de overtuiging doen vestigen, dat er • groote gevaren dreigen, wanneer men de oorspronkelijke waarheden van het Christendom prijs geeft. De vrouwen van den bond willen allen vereenigen, die bij de godsdienstoefeningen in de kerk schoonheid en orde verlangen, maar middeneeuwsche, paapsche ceremoniën en leeringen verwerpen. De bond wil zich plaatsen op het fundament van het zuivere Woord Gods.

Aan het hoofd van dezen bond staat lady Wimborne; de oproeping is mede onderteekend door de hertoginnen van Grafton en Wellington, de markgravin van Northampton en een groot getal gravinnen en ander& dames van de hooge aristocratie.

Wie weet of de nederlagen, die Engeland in Transvaal leed, niet de oogen doen opengaan voor de verzwakkende kracht van het romanisme, gelijk dit reeds openbaar werd in Frankrijk en Spanje. Wij houden het er voor, dat het feit, dat Engeland in decadence is, te wijten is aan de omstandigheid dat Roomsche beginselen ingang vonden, terwijl de door het ingedrongen ongeloof verzwakte kerken der dissenters, daarvoor geen tegengif hadden.

Italië. Moeilijkheden tusschen de Chiesa Evangelica Italiana en de Waldensische kerk.

Tusschen de Chiesa Evangelica Italiana en de Waldenser gemeenten bestaat zekere spanning. Dat dit niet gunstig werken kan voor de Evangelisatie van Italië, is te begrijpen. Immers is steeds een van de voornaamste argumenten tegen het Protestantisme zijn gedeeldheid. terwijl men daartegenover stelt de eenheid van de Roomsche kerk. Wanneer nu twee Protestantsche kerken elkander voor ieders oog in een Roomsch land bestrijden en tegenwerken, dan kan dit niet anders zijn dan koren op den molen van Rome.

Daar de Chiesa Evangelica en de Waldensische kerk worden gesteund èn door de Gustaaf Adolfvereeniging èn door den Duitschen „Evangelischen Bond, " zoo zijn beide vereenigingen er op bedacht geweest om tusschenbeide te treden, teneinde de scherpte van den strijd weg te nemen en daarom zijn de volgende bepalingen voorgesteld:

I. De predikanten, evangelisten, collectanten enz. van-beide kerken worden door hunne comité's verplicht, zich onvoorwaardelijk van alle polemiek met den mond of met de pen tegen de andere kerk te onthouden. Komen er dingen voor, die tot conflicten kunnen leiden, dan moet ieder die brengen voor zijn eigen comité, dat dan de zaak zal behandelen met het comité de zusterkerk. 2. De collectanten die de twee kerken uit Italië naar Duitschland zullen zenden, moeten zich telkens over den tijd en de richting hunner reis met elkander verstaan, zoodat het niet kan voorkomen, dat binnen een tijdsverloop van één tot anderhalf jaar, en in dezelfde stad, door twee kerken wordt gecollecteerd. 3. Wanneer de comité's niet tot overeenstemming kunnen komen, moet de zaak voor een Duitsch scheidsgerecht gebracht worden.

Wij weten niet, waaruit de minder goede verstandhouding tusschen beide kerken voortspruit. Wij houden het er voor, dat de Waldensische kerk de aangewezen kerk is, om het Woord Gods tot de Italianen te brengen, en vreezen dat de Chiesa Evangelica als een huis, dat verschillende elementen in zich draagt, minder goed daartoe in staat is. In elk geval iDetreuren wij het, dat comité's, die in Duitschland hun zetel hebben, omtrent de inwendige aangelegenheden van de Italiaansche evangelische kerken te beslissen hebben. Wanneer de kerken nog in wording zijn, is dit nog te dragen, maar wanneer zij eeuwen bestaan hebben, is het niet te dulden. De Chiesa Evangelica heeft de bepalingen van de comité's reeds aangenomen, de Waldenzen nog niet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen