Gemengd nieuws.

In Duitschland brengt de »Fall-Neidhardt« veel opzien te weeg. Neidhardt is evenals vele andere predikanten van Hamburg beslist modern. Hij had zich voor de Charlottenburger Luisen—Kirche aangemeld, en men had hem ook daarvoor gekozen, maar het Brandenburgsche Consistorie heeft zijne verkiezing niet willen approbeeren. Het kerkbestuur deed dit op grond van onwaaidigen wandel, welke hierin zou hebben bestaan, dat hij voor de verkiezing in een publiek lokaal met eenige gemeenteleden vergaderd had; daaruit leidde het kerkbestuur het vermoeden af, dat Neidhardt op de stemming invloed had zoeken uit te oefenen. Deze beriep zich nu op den Oppei-Kerkeraad, doch zonder gevolg. Hij heeft zich nu tot het hoogste kerkbestuur gewend, en in zijn verdedigingsstuk geschreven, dat zijne richting de eenige oor zaak is, waarom het kerkbestuur hem den voet dwars zette. Hij bewijst daarin, dat 't geen het consistorie in hem afkeurt, niet bewezen is, en dat genoemd bestuur niet den moed gehad heeff, den waren grond^ waarom men hem weren wilde, te noemen. De publieke opinie is natuurlijk voor Neidhardt, en ook wij zijn van oordeel, dat het Brandenburger consistorie zich vergist, wanneer het meent, op die manier den voortgang van he ongeloof in de Pruissische Landskerk te kunnen stuiten.

In Belrnontet werd de abt der Roomsche parochie door den bisschop uit zijn ambt ontzet. De gemeente verklaarde echter, dat zij den door haar MO geliefden geestelijke wilde behouden; de bisschop benoemde desniettegenstaande een anderen abt, die in Belmontet, dicht bij Montauban, niet veel kon uitrichten, en daarom maar weder vertrok. De bisschop zond een herderlijk schrijven aan de gemeente, waarin hij verklaarde, dat alle kerkelijke handelingen die door den afgezetten abt Bessède verricht werden, geen waarde hadden, maar men stoorde zich er niet aan. De burgemeester heeft de sleutels van de pastorie en van de kerk, en laat den afgezetten priester alles doen, wat deze wil. Op den duur zal echter de regeering den bisschop hulp moeten bewijzen, want dit volgt uit de bepalingen van het Concordaat. Sommigen in Frankrijk meenen, dat het tijd wordt om het Concordaat op te zeggen, doch wij houden ons er van overtuigd, dat het daartoe voorloopig wel niet komen zal.

In den staat Utah, de hoofdzetel der IVIormonen, is sedert 1891 de leerplicht ingevoerd, met het gevolg, dat de jeugd steeds meer het Mormonisme toegedaan wordt. Eene menigte Zendingsstations werden door verschillende kerken te Salt Lake-City opgericht, waaronder ook Luthersche, zonder dat deze eenige verandering in den stand der zaken konden brengen; het Mormonisme is daar sterker dan ooit. In 1870 waren in den staat Utah 88.374 personen, waaronder 80.000 Mormonen. In 1900 woonden daar 267.000 menschen, waaronder 227.000 Mormonen. Hoe snel zich de jammerlijke dooUeer verbreidt, blijkt uit het feit, dat in 1890 er nog maar 144.000 Mormonen in de overige staten van N.-Amerika gevonden werden, terwijl dit getal in 1900 tot 310.000 is aangegroeid. De Mormoonsche propaganda werpt zich in den laatsten tijd ook op Japan. De veelwijverij wordt in de theorie niet, in de praktijk eenigszins losgelaten, dit laatste uit vi-ees voor de strafwetten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen