INGEZONDEN STUKKEN.

{Buiten verantwoordelijkheid va/i de Redactie.)

WAARSCHUWING.

Reeds geruimen tijd loopt een zeker jongmensch, die, zooals men zegt, er zeer netjes uitziet, en zich zeer fatsoenlijk openbaart, stad en land af met onderscheidene kantoorbehoeften, en daarbij van een tweevoudige reclame gebruiic maakt. Hij zegt n.l. dat hij een iamilielid van oudergeteekende is; en ten anderen dat aangezien zijn

vader met blindheid is bezocht, hij in de behoeften van het gezin moet voorzien.

Wat het eerste aangaat is waar; want zijn vader, V. E. Kropveld te Amsterdam, is een zoon van wijlen mijn oudsten broer.

Maar het is ook wasir, dat ik mij, om meer dan één reden, al sinds vele jaren, niet meer met dat neefje en diens kinderen heb ingelaten.

En wat de blindheid betreft, daaromtrent heeft mij een geacht familielid, dat ook te Amsterdam woont, verzekerd, dat genoemd persoon wel zwak van gezicht, doch volstrekt niet blind is.

Nu is mij reeds meermalen om inlichting aangaande genoemd joBgmecsch gevraagd, die ik immer per brief heb gegeven j aangezien hij echter een aanbeveling vertoont, die ondJéiteekend is met „E. Kiopveld", en de goê gemeente daarbij allicht aan ondergeteekende denkt, gevoel ik behoefte om langs dezen weg het publiek mede te deelen, dat ik nimmer eene aanbeveling aan eenig lid mijner familie heb afgegeven;

inzonderheid niet voor gezegden neef. Dit laat zich des te beter verklaren, als ik zeg, dat reeds in Januari 1908 'm Het Algemeen Handelsblad, op niet malsche wijje voor de praktijken van boyengenoemden V. E. Kropveld, en diens kinderen is gewaarschuwd, en dat wel tot tweemalen toe.

En dat is noodig ook. Wanneer toch iemand verklaart, gelijk het aangewezen jongmecsch heeft gedaan, dat hij een aanbevsiing, die, zooals hij zeide, geschreven is door een kantoorbediende van het kantoor, waar zijn vader was, zelf met E. Kiopveld onderteekeud heeft, „omdat" zooals na onder vraging bekend is, „omdat" die naam meer effsct maakt dan die des schrijvers", dan is het duidelijk genoeg wat men van zoo iemand moet denken, en bestaan er o. i. redenen te over dat de Justitie aan zulke praktijken paal en perk stelle.

Ten einde ons Christenvolk door het hooren noemen en zien van den naam van ondergeteekende niet misleid worde, gevoelt hij behoefte om langs dezen weg tegen misvatting te waarschuwen; weshalve hij vriendelijk verzoekt, dat deze „waarschuwing" door andere bladen overgenomen, en aldus zooveel mogelijk verbreid worde.

Met de meeste hoogachting heb ik de eer te zijn

Uw dw. dr.

Kralingen, 14 Jjnuari 1910.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen