„Maakte slijk en bestreek mijne oogen”.

Hij antwoordde eu zeide: De mensch, genaamd Jezus, maakte slijk, en bestreek mijne oogen, en zeide tot mg: Ga henen aan het badwater Stióam, en wasch u. En ik ging henen, en wiesch mij, en ik werd ziende. Joh. 9 : II,

Van tweierlei aard zijn Jezus' wonderen. Tal van wonderen komen tot stand eeniglijk door Jezus' machtwoord, maar er zijn ook niet weinige kraukengenezingen waarbij lichamelijke anraking plaats grijpt.

Dit laatste kwam reeds terstond bij Jezus' eerste optreden voor, toen de Heere, den melaatsche aanboorende, „met barmhartigheid nnerlijk bewogen werd, en daarom de hand itstrekte, htm aanraakte, en zeide: ik wil, word gereinigd."

Gelijke lichamelijke aanraking greep plaats bij de opwekking van Jaitus' dochtetken. Ook bier toch lezen we, d«t Jsius de hand van V ind vatte en tot haar zeide: „Talitb» kumi." slfs scbiJDt bet handoplegging bij zieken veelvuldig te zijn voorgekomsn. Van Nazerethtoch heet 't: „Hij kon aldaar niet vele krachten doen, an dat bij weinige zieken de handen oplegde en genas, " Een uitdrukking die bijna vermoeden oet, dat de handoplegging bier regel was.

Hieruit verklaart bet zich dan ook, dat enkelen ezus opzettelijk poogden aan te raken, om oor de kracht die lichamelijk van hem uitging enezen te worden, gelijk dit met name bekend S van de bloed vloeiende vrouw. Doch ook lders deed dit zich voor. Zoo staat er in Mare. : 56: Ea zoo waar hij kwam in vlekken of teden of dorpen, daar leiden zij de kranken p de markten en baden hem, dat zij maar en zoom zijns kleeds mochten aanraken, en oovelen als er hem aanraakten, werden getond"

Ook bij bet wonder der spijziging, zijn 't niet e discipelen die het brood hanteereD, maar laat er dat Jezus zelf de broaden nam en brak, zoodat het wonder der vermeoigvuldigicg onder de bewerking van 't brood door Jezus' eigen and plaats greep. Sterker nog is, wat de vangelist rethaalt in Mukus 7 : 32. Oaar toch ernemm we, dat Jezu» ergens in Decapolit een

dooven jongen tot zich zag brengen, met het verzoek dat hij hem de handen op mocht leggen. Maar Jezus deed meer dan hem de handen opleggen, „hij siak zijn vingers in de ooren van den jongen., en gespogen hebbendCi raakt hij zijn tong aan." En het sterkst is wel wat Johannes hieromtrent meedeelt, waar het niet een doove maar een blindgeborene gold. Van hem toch wordt ons gemeld, dat Jezus spoog op de aarde, toen slijk uit dit speeksel maakte, dat slijk op de oogen van den blinde streek, en hem zich wasschen liet in het badwater van Silóam. En de blindgeborene verhaalt zelf, dat hij eerst, nadat hij dit alles gedaan had, zijn gezicht kreeg.

Al zijn er-nu vele andere wonderen, waarbij alleen Jezus' geestelijke wilskracht, zonder tus schenkomst van eenige aanraking, het wonder tot stand bracht, toch moet er mede gerekend, dat de aanraking bij het wonder een zeer gewoon verschijnsel was. Naast de onmiddellijke, staat dus ook de middellijke wonderkracht. Ook toen de jongeling van Naïa werd opgewekt, „raakte Jezus de baar aan". De knecht van den hoofdman werd op een afstand, zelfs zonder woord, genezen, maar de blindgeborene verkreeg het gezicht eerst door het spuwsel, door de aarde, die met 't spuwsel tot slijk werd, en door het water van Silóam, alzoo door drie middelen tegelijk.

Natuurlijk heeft dit gebruik van middelen beteekenis. Men ziet het bij de genezing van de bloedvloeiende vrouw, waar schier ongemerkt door de aanraking van den zoom van Jezus' kleed genezende kracht uitging. Voor hoever hier 't lichamelijke in meewerkte is ons niet meegedeeld. De Evangelist geeft alleen de feiten We hebben ons dus zeer zeker te wachten voor elke poging, om deze genezing door kracht die van Jezus uitging, als magnetische of hypno tische werking te willen verklaren. We staan bier voor de werking van een ons onbekende macht, waarover we niet te fantaseeren hebben Slechts hiervoor zullen we ons wachten, dat we dit alles niet voor onwezenlijk verklaren, en het niet zullen voorstellen alsof Jezus dit maken van het slijk enz. slechts deed als een vertooning voor het volk.

Tusschen het wonder zonder en het wonder met een aangewend middel bestaat voor ons een sterk sprekend verschil. Het wonder zonder middel alleen door het woord, gaat op de Schepping terug. „Hij spreekt en bet is er, hij gebiedt en 't staat er". „God sprak, daar zij licht en daar was licht". En zoo is 't ook als Lazarus in het graf reeds de lijklacht van zich geeft, en Jezus roept: „Lazarus, kom uitl", en als er op dit machtwoord in het lijk leven komt. Al nu wat op de Schepping teruggaat, grijpt ons het sterkst aan. Middellijk kan ook de mensch allerlei groote dingen tot stand brengen, maar wat hij juist niet kan is: doen, gelijk de Schepper deed Vandaar dat het óns vaak toeschijm alsof di; gebruik van middelen in Jezus wonderen aat> de grootheid van 't wonder tekort doet. Enkel door het machtwoord zou de genedng van den blindgeborene voor ons gevoel grooier zijn geweest. Door middelen kan menig mensch ook groote dingen doen. Wat Jezus boven allen deed uitsteken, school juist in zijn ScheppiDgswondereo, enkel door het woord. Al wat bestaat is door zonde en vloek voor ons krachteloos geworden. Alleen nieu'^re Schepping, herschepping kan ons redden, en daarom trekt het middellijk wonder ons bij Jezus zoo weinig aan.

Toch is dit wanbegrip.

Voor ons ja, is wat middellijk door ons gedaan wordt, minder in waardij en krachtsbetoon dan wat op 't scheppend machtwoord tot stand komt, omdat de middelen niet van ónte vinding en niet door óns in 't leven geroepen zijn. Doch juist bij Jezus is dit anders. Bij Jeius zijn de middelen Zijns. In elk middel spreekt en werkt de kracht van hem door wien alle dingen gemaakt zijn. Iemand die iets ontleent aan een boek dat hij zelf schreef, verraadt in niets de beperktheid van zijn oordeel, wel hij die na schrijft uit wat hij elders las. En zoo nu staat 't tusschen Jezus en ons. Als Jezus een middel aangrijpt, gebruikt hij een stuk van zijn eigen schepping, en kan daardoor in niets ooit zijn eigen eere te niet doen. Wij daarentegen kunnen geen andere middelen aanwenden, dan waarvan de kracht van Goddelijken oorsprong is, zoodat nooit onzer de eere is, maar de eere steeds Godes blijft.

In het rijk der heerlijkheid dat komt, zal 't al een zich ontwikkelen uit het bestaande zijo. Voor een wonder is in het rijk der heerlijkheid geen pla? ts meer. Een wonder treedt alleen in, om het door zonde verstoorde te herscheppen. Maar is dit geschied en gaat de heerlijkheid in, wat zou er dan nog voor het wonder te herscheppen overblijven.

Daarin, dat Jezus ook het middellijke in zijn wondermacht opneemt, ligt daarom een zegen dien hij uitsprak over het bestaande. Er komt herschepping maar uit het bestaande. Wie wedergeboren wcrdt, is niet eerst vernietigd, maar werd omgezet in nieuw leven. Vandaar dat de bestaande wereld nog aanspraak op ons heeft, dat we haar middellijk tot eere Gods zullen gebruiken. Ook voor ons is het gebruik der middelen dooi het middellijke wonder, dat Jezus wrocht, geheiligd.

Alleen dit zult ge als scheidsmuur tusschen uzelven en uw Heiland stellen. Wat middel hij zelf ook aangreep het was Zijn middel, waarvan hem de eere toekwam. Bij u daarentegen is elk middel dat ge aanwendt een van God u veerleende kracht, waarvoor ge Hem alleen de eere hebt toe te brengen. Wie, nadat hij iets tot stand bracht, in zich zelven roemt, heeft zijn loon weg. En de kroon zal alleen hij dragen die steeds indacht, hoe de kracht die hij aanwendde, niet zijns, maar G-odes was.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen