De hedendaagsche schriftcritiek in haar bedenkelijke strekking voor de gemeente des levenden Gods - pagina 65

(51 gis deed en dat het toevallig zoo uitkwam, is ze dan niet verachtelijk een schriftuur, die u daai'in Gods majesteit wil doen aanbidden ? ''•") RoTHE, o. 1. p . 286, „Der walire Stand der Saclie ist mitliin dieser : die Verkiindigung k e i n e s e i n z e l n e n A p o s t e l s i s t s c h l e c h t h i n irrthnmslos, aber d i e G o s a m m t v e r k ü n d i g u n g d e r A p o s t e 1 fdie apostolische Verkiindigung in d i e s e m Sinne) e n t h il 11 v o 11s t a n d i g die B e d i n g u n g e n eines s c h l e o h t h i n irrthumsl o s e n V e r s t a n d n i s s e s C h r i s ti. ^") Opmerkelijk is het, dat ook de meeste Roomsche dogmatici over de inspiratie zwakker oordeelen dan de gereformeerden. In 1588 verklaarde de theologische faculteit van Douai en Leuven zich nog voor het strenge inspiratie-begrip, maar sinds week dit. Thans reeds staan do meeste roomsche dogmatici op het standpunt van Pfaff : revelatio in ignotis ; directio in eognitis ; permissio in suis admiscendis. Cf. BERGIEK, D i e t , d o ï h é o 1. in voce i n s p i r a t i o n . STAUDENMAIER, E n c y c l o p a e d i c p. 344/7. Iets conservatiever GOÜSSET, T h é O J. d O g m a t i q U e , p. 9. Brux. 1848. ^y) EoïiiE, o. 1. p. 250. *^) LiPSiDS, L e h r b u c h d e r E v . - p r o t . D o g m a t i k , Braunschw. 187G, p. 142, 3. Cf. RoTHE, o. 1. p. 14G. *^) Niets is gewoner dan dat men begint met een parodie van de orthodoxe voorstelling te leveren, om dan voorts zegeviei'end te bestrijden wat niemand verdedigt. Cf. SCHENKEL, D e r C h r i s t l . D o g m a t i k . F. p. 272, RoTHE, o. 1. p. 131 en 133. COLERIDG-E, C o n f e s s i o n s of a n i n q u i r i n g S p i r i t , in W o r k s , Harpers N.-York. 1853. V p. G12. ^*') De beperktheid van oen toch reeds veel te lange rede gedoogde niet nog opzettelijk het standpunt derzulken te bespreken, die, gedreven altijd weer van Schleiermacher, hot uitgangspunt van hun geloofsbewustzijn in den Christus nemen; slechts onder de critiek van zijn beeld, gelijk zij dit zei ven construeeren, de apostolische litteratuur aanvaarden; on evenzoo rugwaarts gaande, eerst aan de hand van den Christus komen tot bepaling van de waardij des Ouden Verbonds. Hier zij over dit standpunt slechts het volgende opgemerkt : Om van den Christus uit te gaan, dient men dien Christus te kennen. Dien Christus kan men niet anders kennen, dan óf op de wijze der modernen door e i g e n l i i s t o r i s e l i e c o n s t r u c t i e , óf in orthodoxen zin afgaande op d e a u t o r i t e i t d e r S c h r i f t . Het laatste kunnen de voorstanders dezer methode niet doen; want immers in hun gedachtengang zijn ze nog aan geen Schrift toe; het gaat nog af op hun eigen zielservaring van den Heer; dus op onbewuste gewaarwording; en aan zulk een autoritaire Schrift te ontkomen, is juist het doel van hun hypothese. Met de modernen meegaan willen ze daarentegen ook niet, omdat er dan van den historischen Christus letterlijk n i e t s overblijft. Zoo kunnen ze dus n e r -

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen