Beschouwingen over het Huwelijk, inzonderheid met betrekking tot de persoonlijke verhouding der echtgenooten onderling - pagina 41

39 heid der Heilige Schrift telkens als op het verrassendst bevestigd aan dengene, die gelooft. Intusschen vermoed ik, dat de heer van Houten op deze redeneering wellicht antwoorden zal, dat hij ook niet zoozeer bedoelt, den weg tot echtscheiding te eftenen voor die gehuwden, aan wier levenseenheid niets ontbreekt, en voor wie dus ook de gedachte aan uiteengaan metterdaad pijnlijk is, als wierd hun aan de fijnste vezelen der ziel getrokken. Bij dezulken doet zich de behoefte aan een losser knoopen van den huwelijksband niet voelen. Maar anderen zijn er, bij wie die eenheid week, en zoo de huwelijksband, die hen nog omstrengelt, in besliste weerspraak is met de verhouding, die er werkelijk, innerlijk, tusschen hen bestaat. Vruchteloos behelpt de wetgever zich, als in ,idealen zin" het huwelijk reeds ontbonden is, met de fictie, dat in der echtgenooten wil alles nog bij het oude bleef. Naar ik meen, bedriegt zich de heer van Houten, als hij de bemeeielijking der echtscheiding ook in ons wetboek op die wijze verstaat. Althans moet het de aandacht treffen, dat zelfs de mogelijkheid eener andere verklaring aan zijn oog schijnt te zijn ontgaan. Immers is dit aan den heer van Houten aanstonds toe te geven, dat het standpunt, hetwelk volgens hem door de wet wordt ingenomen, zich nauwelijks verdedigen laat. Erkent men eenmaal, dat in dezen de rechtsverhouding de adaequate uitdrukking moet zijn van de innerlijke gesteldheid, dan hebbe men ook den moed dat beginsel toe te passen. In een wraken alleen van de consequentiën schuilt geen kracht. Ja, de »gematigde", die het beginsel van den ,ultra" deelt, is juist om den mantel, waarmede hij het behangt, diens beste wegbereider. Het conservatisme is verzilverd, en daarom te gevaarlijker, »radicalisme" ^). Eene der meest principieele fouten in Mr, Van Houten's stelsel is die, welke ik niet beter weet te noemen dan miskenning van de zelfstandige beteekenis des huwelijks. ^) Iets uitvoeriger ontwikkelde ik die gedachte in Gewogen, 1883, p. 124 en 125.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen