Zonde en recht - pagina 72

66 marito suo fuerat, sed erat liberalis et minime dura subiectio: nunc vero in servitutem coniicitur." 1^) Thomasius komt in de volgende § op tegen degenen, die, zooals Hobbes in zijn Leviathan en Adrianus Beverland in zijn geschrift: De peccato originis leerden, dat in den staat der rechtheid geen societas paterna zoude zijn geweest. »Quos non solum divinae benedictionis verbis: Crescite et multiplicamini, prosternimus, sed ostensd figure, membrisque corporis ad procreandum destinatis in fugam agimus." Hij gaat dan in § 34 aldus voort: »Putamus tarnen hanc societatem aequalem fuisse futuram, in eo vero a conjugali differentem, quod liberi Parentibus non tam ob prioritatem ordinis, quam ob exhibitum beneficium generationis, reverentiam exhibere debuissent." Vlak het omgekeerde van Kant. Volgens dezen heeft het kind recht op verzorging door zijne ouders, want het is »eine in practischer Hinsicht ganz richtige und auch nothwendige Idee, den Act der Zeugung als einen solchen anzusehen, wodurch wir eine Person ohne ihre Einwilligung auf die Welt gesetzt, und eigenmachtig in sie herüber gebracht haben; fur welche That auf den Eltern nun auch eine Verbindlichkeit haftet, sie, soviel in ihren Kraften ist, mit diesem ihrem Zustande zufrieden zu machen." (Metaphysische Anfangsgrilnde der Rechtskhre I, JI, 3, § 28) 20) T. a. p., Pars I, qu. XCVI a. 4 : »Primo, quia homo naturaliter est animal sociale. Unde homines in statu innocentiae socialiter vixissent. Socialis autem vita multorum esse non posset, nisi aliquis praesideret qui ad bonum commune intenderet. Multi enim per se intendunt ad multa, unus vero ad unum. Et ideo Philosophus dicit in princip. Politic. Quandocunque multa ordinantur ad unum, semper invenitur unum ut principale et dirigens. Secundo, quia si unus homo habuisset super alium supereminentiam scientiae et iustitiae, inconveniens fuisset nisi hoc exequeretur in utilitatem aliorum, secundum quod dicitur 1. Petr. 4. Unusquisque gratiam quam accepit, in alterutrum illam administrantes." 21) T. a. p., II, cap. 14, § 1: Longè probabilior eorum est sententia, qui Rempublicam in statu integritatis, si continuatus fuisset, locum inventuram fuisse affirmant, quam qui negant. Nam cüm perfectissima sit societas, perfectissimum statum dedecere non potuit. Macula vero, qua in statu corrupto per molestiam atque difficultatem inficitur paritio, tum, facillima nimirum promptissimaque, caruisset. Utilis interim, si non necessaria, propter gradus virtutis in ipsis hominibus integris'fuisset." Het standpunt van Alberti is ook dat van Jacobus Thomasius in zijne Philosophia practica contmuis tabellis comprehensa {a.° 168Q). 22) Danaeus behandelt dit punt in lib. I, cap. IV van zijn werk, dat in het jaar 1596 het licht zag. De toestand, waarin de mensch oorspronkelijk verkeerde, was »vera Dei et rerum creatarum cognitione praeditus, et sincera cordis, voluntatisve sanctitate, ac puritate dona-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen