Calvijns invloed op de reformatie in de Nederlanden voor zooveel die door hemzelven is uitgeoefend - pagina 65

57 Opp.^ Vol. 21, p. 104). En een weinig verder geeft dezelfde tijdgenoot en vriend hem dit getuigenis: » 0 r ie laisse ^ parier d e . . . . , de la singuliere debonnaireté qu'il avoit pour s'accommoder iusques aux plus petits enfant qu'il estoit besoin, de la douceur a supporter les infirmitez et imperfections des autres: car ce seroit un propos quasi sans fin" (a.w., p. 108). 15) H e t in den tekst vermelde komt voor in een brief van Calvijn aan Bullinger van 1 Oct. 1560, in de eerste alinea, die aldus luidt: »Quas ad Bezam nostrum literas scripsisti, observande frater, mihi fuisse redditas pridem tibi indicavi. Tuas etiam accepi a Belga vicino nostro quinque post diebus quam hue appulerat. Quum ex optimo adulescente cui mandata ad me dederas (is est qui patrera et Ducem fugit natus in Vallo Augusta) certior factus essem te biduo ante eius discessum scripsisse, nuncium minus comiter accepi. Nulla erat excusatio, quum et mane quotidie concionarer et post meridiem legerem in schola publica. Verum ad gentis illius barbariem obdurui, et quia nobis contigui sunt non audeo asperius loqui. Sum enim Belga ipse quoque, quanquam magnum discrimen esse ex dissidio colligitur. H o c iocose, quia nimium sumus similes." Ook Viret spreekt, in een brief aan Walther van 12 Dec. 52, van «Gallia belgica, quam vocant Picardiam." Bij blz. 6 . 16) De Marburger hoogleeraar A n d r e a s H y p e r i u s (uit Yperen) wordt doorgaans, en terecht, onder de Gereformeerde theologen gerangschikt. Tegenover sommige Duitsche schrijvers is dit gehandhaafd door Prof. P. Biesterveld, Andreas Hyperius, voornamelijk als homileet; 1895; blz. 24 en 146; waar o. a. herinnerd wordt aan zijne verdediging van Zanchius, toen deze in 1561 te Straatsburg wegens zijn Calvinisme door de Lutherschen vervolgd werd (te vinden in Zanchii Opp. Theol.\ Ed. 1619, Tom. VII, p. 65—69). En dit geldt ook tegen het kort tevoren verschenen geschrift van Ds. K. F. Muller, Andreas Hyperius. Ein Beitrag zu seiner Charakteristik; 1895; die meent, dat zijn held niet tot de Gereformeerden te rekenen is, maar voor die bewering eigenlijk slechts weet aan te voeren, dat hij daarvoor te hoog stond (blz. 5 vg.); terwijl voorts niet blijkt (ook niet uit den »Rückblick", blz. 136—140), welke plaats dan volgens dezen Schrijver hem zou zijn toe te kennen. Voor de geestesrichting van Hyperius is, behalve het door Prof. Biesterveld aangevoerde, nog kenmerkend, dat er veel moeite gedaan is om hem een professoraat te Lausanne te doen aannemen, in April 1559, en naar het schijnt nog eenmaal in Januari 1562 (blijkens de brieven van Haller aan BuUinger van 10 April '59 en van Jan. '62), terwijl hij de laatste maal tegelijk met Zanchius was voorgesteld en dus,als een geestverwant van dezen beschouwd werd. Ook blijkt uit een brief van Calvijn (aan Christoph. Trecius, van 30 Nov. '63), dat deze met zijne geschriften bekend was, en daarin grond vond hem bijzonder te prijzen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen