UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN.

Het Chiistendom is wereld-godsdienst. De profetie van !het O. T. opent prespiectieven, zichl verre uitstrekkende over en buiten de grenzen van Israël. Jesaja ziet alle vleesch komen pmi te aanbidden. Daar is een heerlijke wisselwerking op te merken in het begin van het boek der Handelingen. De Heiland als Hij opvaart ten hemel zegt: maar gij zult ontvangen de krachit des Heiligen Geestes, die over u .komen zal; en gij zult Mijne getuigen zijn, zoo te Jeruzalem, als in geheel Judea on Samaria en tot aan het uiterste der aarde. Zijn apostelen zendt Hij met de blijde boodschap tot het uiterste der aarde. Dan vaart Hg op. En als Hij daaiop Zijnen Geest jjendt, dan trekt Hiji vertegenwoordigers van alle volkeren der aarde door de zuigkracht des Geestes naar de Opperzaal om te hooren de prediking yan de groote daden Gods. Hij zendt Zijn boodschappers tot de volkeren 1 Hij trekt de volkeren tot de boodschapipiersI Paulus weet zich in het bizonder geroepen om het Evangelie den heidenen te prediken. Maar het js deze zelfde ptediker die zorge draagt, door met veel toewijding eene collecte te houden voor de moedergemeente, dat de band der eenheid blijft.

Lang vóórdat de humanisüschie stroomingen de eenheid van het menschelijk geslacht voelden en predücten, werd de gemeenschap der heiligen door de Kerk des Heeren gevoeld en geoefend. Nog vóórdat het kosmopolitisme opkwiam en-van geen grenzen meer wilde weten, wai'en voor Christus' Kerk reeds de grenzen geen hinderpalen meer om als broeders en zonen van hetzelfde huis te leven en te verkeeren met allen die den naam van Christus noemen. Naar correspondentie met de Kerken van andere landen heeft de Kerk immer gestreefd; oiok de Kerk der vaderen in deze gewesten; ja izij in het bizonder. Met de schoonste en meest vleiende namen is zij, genoemd als in deze gewesten hart en beurs werden ontsloten door compassie bewogen met het lijden dat werd geleden door het erfdeel des Heeren in andere landen.

Deze rijke traditie getrouw, vindt de roep om steun tot ons gekomen uit de landen van centraal-Europa, alwaar de heugenis nog leeft aan ons in dezen zoo glorieus verleden, allerwege weerklank in de harten, ik meen, vooral der eenvoudigen, als ik let op de grootte der gaven. Ja, mij heeft het getroffen te lezen, dat de toen nog zoo kleine en zoo arme Afgescheidene Kerk reeds voor meer dan zestig jaar collecteerde voor het destijds ook benarde Hongarije. Altijjd hiebben dan ook onze kerkelijke bladen gezorgd voor een rubriek waaronder van week tot week mededeelingen werden gedaan van hetgeen in de büitenlaudsche kerken voorviel ©n leefde. Bij name „De Bajzuin" en „De Heraut" hadden het voorrecht ons daaromtrent steeds het beste te bieden. Reeds voor jaren, toen onze hoogste kerkelijke vergadering nog izülk een bescheiden aanblik bood, was toch reeds een vaomaam punt van het Agendum de toespraak der buitenlandsche afgevaardigden, die zelfs eenmaal werd beantwoord door een der praeadviseerende leden met een rede in het Latijn gesproken.

Steeds meer wordt door onze Kerken, evenzeer als door de buitenlandsche gevoeld, dat hiet zeer nuttig en noodzakelijk is, dat de hand worde gehouden aan getrouwe correspondentie. Telkens weer vragen de buitenlandsche Kerken, vooral die van Amerika en Afrika, dat ook wij van onze zijde geregeld afgevaardigden zullen zenden naar hare meerdere vergaderingen. Doch onze correspondentie mag daarin niet opgaan. Wij moeten medeleven met haar, meer dan tot nu toe het geval was. Dan, izal dit kunnen, zoo dienen wij meer van haar te weten, beter haar te kennen. De rubriek aan ons toevertrouwd bedoelt in die richting te werken. Op de Generale Synode van LeeuwEirden werd er, bijna met passie, op aangedrongen, dat wij dan eindelijk eens gehoor jzouden geven aan de steeds dringender uitnoodigingen van onze zuster-en dochterkerken om ons op hare Synodes te doen vertegenwoordigen en zonder eenig verzet voteerde zij, alsof het een peulschilletje ware, 6000 gulden uit te trekken voor de D.D. ter correspondentie met de buitenlandsche Kerken om aivaai'diging mogelijk te maken.

Toch izal zulk eene correspondentie niet genoegzaam aan haar doel kunnen beantwoorden indien er in ons midden geen medeleven is met de overizeesche broederen. Wij moeten kennen om te kunnen lieven en medeleven. Die kennis te vermeerderen, dit lieven en medeleven te wekken en te versterken bedoelt deze rubriek. In de eerste plaats dan niet om van tijd tot tgd eens iets mede te deelen van hetgeen er leeft en izich beweegt op het gebied van het kerkelijk leven in het buitenland, maar eer om die Kerken nader te doen leeren kennen, met welke wij reeds lange jaren de correspondentie onderhouden. De Amerikaansche Kerken van "Nederlandschen en Gereformeerden oorsprong zullen dan ook het eerst aan de beurt komen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen