Gebedsreformatie.

Wij zijn er veel te vveinig van overtuigd hoe sterk ide schijnbaar zoo zwakke gebeden der geloovigen zijn.

Als wij het werkelijk geloofden, wij zouden meer bidden.

O, ik weet het wel dat gij mij tegenwerp'en zult: wij Gereformeerden, bidden zooveel.

Behalve de huiselijke gebeden is er toch geen vergaldering onder o'ns of zij wordt oöiciëel geopend, met het vragen van een zegen en gesloten met dankzegging.

Wij hebben onzen publieken dienst der gebeden, waarin idoor den Dienaar des Woords aller nooden worden opgedragen aan den Heere. E'n die Dienaar is zelf door een wijdende, sfeer van gebeden tot dat heilige werk genaderd. Eerst heeft hij thuis 'gehéden, daarna is er met hem i'n de, consistoriekamer gebeden, en eindelijk, óp' den trap van den kansel, heeft hij nog eens het aangezicht Gods gezocht.

Is dat te weinig?

En dan in de school, op de catechisatie, aan het ziekbed, bij het huisbezoek, aan den maaltijd, zelfs bij feesten en bazars worden wij niet moede te bidden. Nu is het heel gemakkelijk op deze „vormen" te smaden, waar diepere geestelijke werkelijkheden in liggen dan menig oppervlakkige vermoedt.

En toch, wij bidden te wei 'n i g.

'Wie zou durven beweren dat er in ons openbaar gebed niet heel veel vormelijkheid en sleur schuilt, dat niet menige mond „Amen" zegt, zonder dal het hart gebeden heeft?

Bovendien, wie durft weerspreken dat al dit officiëele gebed machteloos is als het niet gedragen en bezield wordt door het persoonlijk en verborgen gebed ?

, 0, dat zalige „opheffen" der ziel tot God! Dat zoeken van Hem in eerst tastende woorden, die uit genade geboren, door genade getrokken. Hem vinden, Hemzelf. O, dat stijgen tot Hem, lot Zijn hemel. Zijn troion, door de gescheurde wolken heen. Om dan te rusten aan Zijn vaderhart. En daar belijden de zonde, klagen de nooden, yitwieenen de smarten, uitjubelen de blijdschap, bekend maken de begeerten, smeekend óm genade, vergeving, hulp, kracht, troost, lichl, moed. En dan heel stil .en blijmoedig zich overgeven aan Hem, die de Hoorder der gebeden is, die Zijn oor neigt tot de stem der smeekenden, die ledré'zucht aan 'thart ontgleden hoort.

In de gesloten binnenkamer. Of in het veld als Izak. Of op' de'n berg als uw Heiland. Of op een stille gracht in den avond, waar ge het gejoel der groiote stad ontwijkt, omidat eenzaamheid kostelijk • is om God te zoeken met sterk verlangen. Als d i t bidden er niet is, kan er dan een echt christelijk leven zijn?

Als d j t bidden ontbreekt, kan het vergoed worden 'idoior een stroom van holle woorden, die den gebedsklank bedriegelijk nabootsen, maar waarvan er niet één uitstijgt boven lucht en wolken, doch alle zinken ^ij over de hoofden der luisterenden heen onmachtig terug naar de lage aarde?

Menige droeve klacht over verachtering in fiet geestelijk leven, over ..gemis aan innige liefde tot den Heere Jezus, over verkoeling van ware geestdrift, over twijfel en ongeloof is ten slotte te her^ leiden tot één zelf aanklacht van den klager: „ik bid te weinig". Ik vouw mijin handen wel, ik sluit mijn oogen, ik kniel, ik spreek met of zonder woorden, maar, ik bid toch niet, ik gevoel het wel: waarachtig bidde'n is nog iets anders. Dat kan alleen „in den Geest".

Van meniig bang levensraadsel . en lijdensraadsel weet de ongebruikte binnenkamer de oplossing: er was niet gebeden. Wij' spreken. Wig! getuigen. Wij' schrij'V'en. Wij arbeiden. Wij onderwijzen. Wij belijden. Wij' strijden. Wij vergaderen. En met dat alles heeft .menigeen het zoo druk, dat hij het eigenlijke vergeet: het gebed. Een biddend leven alleen is een rijk leven. Wie oprecht gebeden heeft, staat zoo sterk en heeft zoo'n moed. Ook zoo'n vast vertrouwen in het Amen.

Echte reformatie begint van binneü uil. En wat is innerlijker dan het biddend hart?

Reformeer uw gebedsleven in de kracht Gods, gereformeerde, die zelf wel weet hoe langen tijd het reuk offeraltaar daarbinnen hij u zonder vufdge kolen, zonder korrelen wierook bleef.

Uw deformatie ligt in uw biddeloosheid.

Uw reformatie moet liggen in uw gebed.

Volhard in dat gebed te allen tijde. Ootmoedig. Kloekmoedig. Blijmoedig.

En terwijl uw bidle-ven uw werkleven opheft, doorloutert en heiligt, rust gij zelf in de levensge^ meenschap met uw biddenden Hoogepriester en zult het zeker ervaren, dat onze God zich ontfermt op het gebed.

'Want bjjdden is strijden.

Maar bidden is ook overwinnen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen