HET JAAR 1922.

V. (Slot).

Indien de verscihillende groepen, - waarin de Gereformeerde gezindte uiteenv^alt, Jxechter' band van samenwerking wilden, welk een mlaciit zouden zij ontwikkelen. Welk ©en ^mlacjit tegenover het ongeloof Vion allerlei geding!

Evenwel mag het raachtselement lüer niet domineeren.

De liefde van .Christus moet dringen.

Die liefde, die opoffering van eigen wil vordert oto uit heiliging van wil te leve, 5j, werkt totnogtoe Diaar al t'e zwai.

Eenheid van alle Gereformeerden hier te lande blijft het ideaal.

Maar in 1922 was de werkelijkheid van het ideaal ver verwijderd.

De realiseering van het ideaal laat zich niet foroeeren.

Wel kan men den raad geven: werp alle verschillen overboord en lontmoet elkander op gemeenschappelijke basis.

Maar zulk een raad is al te goedk'oiop.

De praktijk maakt hem tot zotheid.

Diaar hebt ge de tegenstelling: belijdeniskerk en volkskerk.

Als men nu besloot om heide prijs te geven, waar dit verschil toch belangrijke groepen van Gereformeerden gescheiden houdt, waar zou men belanden ?

Men zou noch belijdeniskerk noch volkskerk krijgen, maar wat zou daarvoor in.de plaats komen?

Zulk een monstrum heeft de warmste voorstander van een modus vivendi nog niet kunnen uitteekenen.

De verschillen moeten niet overboord geworpen, fiaax opgelost naar den eisch yaa Gods Woord.

Ziet men ecjiter wel genoeig wil daarachter?

Veranderen velen , het ideaal van de eenheid aller Gereformeerden niet voor eigen bevrastzijn in een illusie?

En is dit niet een der Kenmerkende punten va, n onderscheid tusschen ideaal en illusie, dat het eerste den wil waikker schudt en wakker houdt en het laatste den wil verlamt?

Hoe die eenheid tot stand moet k'omen, valt ttog niet in te zien.

Er zou eerst een ingrijpende. wijziging' in de geestesgesteldheid en levenshouding moeten plaats Bebben.

Indien er morgen aan den dag een vereenigingsplan werd uitgebroed, zouden we het bij voorbaat betreuren.

Het zou de verschillen onderschatten.

Het zou door voorbarigheid zijn vonnis in zich dragen.

Het zou op onzen steun, niet taogen rekenen.

Alleen — het ideaal bÜjve gehandhaafd.

En dan werkelijk als een heusch ideaal.

Het ideaal dwingt tot zoeken en streven en werken en bidden voor het aangezicht des Heeren.

Inmiddels vielen er in 1922 teekenen van toenadering te bespeuren,

De predikanten van de Confessioneele .Vereeniging en van den Gereformeerden Bond zochten elkander. In dat opzicht trok men de Rubicon van art. 36 over.

Ook de .„Gereformeerde gemeenten" — onder ons bekend als de oud-Gereformeerden — en de Christelijke Gereformeerde Kerk kwamen elkander naderbij.

Hoewel er, als wij wel onderscheiden, in de Christelijke Gereformeerde Kerk twee strdomingen zijn, eene die zich meer verwant voelt aan de Gereformeerde Kerken, eene andere, die haai' sympathieën meer naar den Kant der Gereformeerde gemeenten laat uitgaan, zoo blijkt tooh de laatste de sterkste te zijn.

Pogingen tot toenadering van de zijde der Gereformeerde Kerken werden door de Christelijke Gereformeerde Kerk verijdeld. Haar Synode wees het verzoek van de hand om besprekingen te voeren over de aanvulling der belijdenisschriften en de herziening der liturgie.

Ook het antwoord van Ds H. Janssen op de brochure van De Js. van der Linden bra, cht, onda, nks de vermaning , aan het slot, den afstand eens te meer aan het licht.

Dat vroeg of laat er in de Christelijke Gereformeerde Kerk een strijd in eigen boezem' ontbranden zal, is voor ons bijna izeïc'er.

Sympathiek waren ons de voorbereidende maatregelen, door de Synode der Christelijke Gereformeerde Kerk genomen, om Ifet reglei-uent van 1869 aan kant te zetten.

Indien dal opigeruimd werd, zou er in elk geval een scheidspaal minder zijn.

Ook juichten wij het voornemen toe om de opleiding voor a..s. predilcanten degelijker te maken.

Alleen wekte de henoeming vlan een docent aan de Theologische School te Apeldoorn veler verwondering.

Een man met wetenschappelijke antecedenten als Ds G. Wisse werd gepasseerd, een man zonder zulke antecedenten werd het docentenam'bt waardig gekeurd.

Het is echter beter naar de motieven niet te gissen en zich Verre te houden van de kleedkamertjes achter de coulissen.

In onze Gereformeerde Kerken heerschte gelukkig geen doodsche stilte.

Grootsche dingen vallen niet te vermelden.

Maar zelfs onze tegenstanders geven toe, dat er onder ons hard wordt gewerkt en dat onze innerlijke eenheid dat werk vruchtdragend maakt.

Wel bleef gedachtewisseling niet uit.

Publikaties van gevoelens kruisten elkander.

Maar ietwat bieteekenende k'onflikten, waaraan de kerknieuwsrubrieken vian de liberale pers ons zoo gaarne wil doen gelooven, kwamen tiiet voor.

Onderscheiden boeken verschenen, waarin de vrucht van dege studie werd nedergelegd.

En als ik nu onder de fata nog memoreer, dat in de vacature-Bavincfc' aan de Vrije Universiteit werd voorzien en dat het aantal vacante kerken mtet 10 vermeerderde', maar dat ook' de toevloed van theologische studenten èn te Kampen èn te Amsterdam groot was, is hiermee wel het voornaamste gezegd.

Onze God gaf ons overvloedige reden om' voor den toestand onzer"kerken in 1922 Hem^ ootmoedig te danken.

Ook opende Hij onze oogen m'eer en meer voor g'evaren, die ons kerkelijk leven biedreigen.

Ook dat stemt tot .prijzen van Hem.

Maar niet minder tot smeddng om waakzaam te mogen blijven, om geloofs-en dies ook' wilsversterking van Hem te mogen ontvangen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen