Vacantie.

Lang moet gij zoeken, eer gij in de Schrift de idee v, an vacantie vindt.

Onder Israël was vacantie feitelijk iets onbekends.

Althans, wat wij er onder verstaan: het laten' liggen van den daigelijKschen arbeid en het trokken naar het buitenland of idyllische plélrjes in eigen land.

Vacantie had de Israëliet niet noodig.

Zijn arbeid werd dagelijks met goede rastpoozen afgewisseld, het afmattende, haastige werk volgens het Tiaylor-of .ander systeem was onbekend, de samenlevinig was niet zoo veeleischend yoor liem.

Als er epn goede verdeeling is van arbeid en rast, van inspanning en ontspianning Idan vacantie worden gemist.

Miaar naarmate de kultuur hoogier stijgt, naar (lie mate wordt in het dagelijkscih leven meer gerergd van de kracht en moet het reserve-kapitaal yaa energie te ernstiger woirden aangesproken.

Dat 'kan natuurlijk niet altoos doorgaan.

Er moet weer kapitaalvorming plaats hebben.

Anders raakt men uitgeput.

In een kultuurperiode als de onze is de vacanüe iets onontbeerlijks geworden.

Ze is niet maax „gekheiid", gelijk onden van dagen haar wel-eens plegen te bestempelen.

Veeleer is ze in onzen tijd toepassing van het zesde gebod.

Voor een groot deel van onze bevolking is vacantie een levensk'westie.

En wel het meest voor de arbeiders met den geest.

Vacantie fean eöhter ontaarden.

Achab had te Jizreël een buitenverblijf.

Zijn eigenlijk pialeis stond in Samaria.

Haar Jizreël muntte uit in natuurschoon. De Weelde van haar flora Was allerwegen verm'aaid. 2e was Israel's lustwarand.

Men kxijgt zoo den indruk, dat Acha, b er de grootste helft van het jaar doorbracht.

En da, t niet om de staatszaken te beharh tigen, welke hem door koeriers werden voorgelegd.

Doch om zijn lusten te vieren.

Om zich 'doodelijk bedroefd te maken over het feit, dat hij den wijngaard van Naboth niet beiiachtigen kon.

Zijn viacantie-genot werd er door vergald.

In dat vacantie-oord werden allerlei booze plan-K'W uitgebroied.

Want zijn vacantie ging op in ledigheid.

En ledigheid is de peluw der demonen.

Hoeveel schade Kan de vacantie ook u h'Srokfenen!

Dat doet ze reeds, wanneer het zoeïen van genot "•] u het hoogste motief is.

Wanneer het u enkel te doen is om' van arbeid 'ö zijn ontslagen.

Neen, hierom hebt gij de vacantie te begeeren, "iiiclat zij, door den Efeere gezegend, u de natuur­ lijke kracht vernieuwt en uw arbeidsprestatie ten goede komt.

Gij zijt hier op aarde niet voor uw genot.

Maar om te werken.

En dit stelsel behoort er in uw leven te zijn: de ontspanning moogt gij u alleen gunnen om uw werkvermogen te verhoogen.

De rust als rust is elders. Niet hier.

Keert' gij dan ook' als mtet looden schoenen uit uw vacantie terug, kost het u een zucht oim' weer a, an den arbeid te gaan, dan zijt gij een luie •dienstfoecht.

De vacantie kan dikwijls zoo •vervreemden van God.

Gij neemt u misschien voor om' u te vedustigen in Gods werken en deugden, welke de schepping ten toon spreidt.

En als gij anderen bij u hebt, zal er weleens een vroom woord over uw lippen komen. Staiat ge op den Rigi en sdbouwt gij den zonsop'gang, tien tegen één, dat gij 't hebt over de zon, die uit de slaapikameren treedt, vroolijk als een held oni bet pad te loopten. Gij hiebt een paar tek'sten, oiofe' wat parallellen met het geestelijk leven bij de hand. De achtste en de negentiende psalm verschaffen u uitnemend materiaal.

Maar hoe dikwijls zinkt ge onbespied ap de Icnieën om uw God te aanbidden om' Zijn majesteit en macht ?

Op een bergpunt, bedwelmend van natuurschoon, slaat 'ge niet het oog naar boven, maar gij zegt: ik krijg zoo'n dorst, ik wou, dat ik hier in de nabijheid wat alpenmelk, of een kogelfleschje bemachtigen kon.

Hoe zelden hoort ge op een schoonen dag het zuchten van het schepsel als in barensnood!

En als gij verrukt zijt door de natuur, hoe vaak mist gij dan uw Heiland daarin wel?

Vacantie-reizigers leven zoo licht dagen lang uit het werkverbond.

Ze hebben den mond vol van den rijkdoim der natuur.

Maar ze zien hun liefste niet komen over de heuvelen, niet huppelen over de toppen der bergen.

En dan dat logeeren in pension of hoitel!

Uit schaamte worden gebed en bijbellezen zoo gemalkkelijk nagelaten.

Men zal 't wel op zijn kamer doen.

Wie dit vooimeemt is al niet van ibet hout, waaruil Christus Zijn getuigen snijdt.

Zij zijn op weg om Nicodemiieten te worden, waartegen Johannes in de Openbaring zoo waarschuwt.

Behalve dat: wat komt er van de kamergodsh dienstoefening in den reigel teredht? 's Morgens heeft men te veel haast en 's avonds is men te slaperig.

En dan nog: het kerkgaan! Hjoe openbaren zich logeergasten soms niet als iKretenseiis.

Vacantie beteökent voor met zaoi weinigen: geestelijke verarming.

Ja, gebeurt het niet, dat men te Emm'erik, Esschen, Harwich of Folkestone zijn Gereformeerd jasje of haar Gereformeerden mantel in bewaring geeft, totdat men terugkeert?

Zijn er geen Gereformeerden, die eenmaal over de grenzen gekomen, beproeven om' allen alles te worden, maar niet om zooals Paulus eenigen te behouden, doch om voor een tijd de genietingen der wereld te smaken?

Hoeveel vacantie-oorden zijn voor hen geen Jizreël s 'geworden?

Zijt niet zoo bezorgd met het paikken van uw •koffers, dat uw geestelijke voorbereiding voor de vacantie er bij inschiet.

Laten de inzettingen des Hoeren uw gezangen zijn ter plaatse uwer vreemdelingschappen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen