ADVENT.

Het moet schier een wonder Jieeten, dat de Kerk des Heeren in onzen tijd de oiude advert tsweken, de weken, waarin men het rad der historie voor eigen zielshesel' minstens negentien eeuwen terugdraait, nog in eere houdt. Openbaart zich hierin enkel de taaiheid van de traditie, of is daarop' ook duizenden, volts van geestelijke spanning ingeschakeld? Werkt daarin alleen knusse gewoonte of heeft men het geheim te zoeken in het stopikoiitakt des geloofs, dat kracht overbrengt uit de eeuwigheid naar den tijd ?

Het is te vreezen, dat dit gesteld-zijn oip de adventsweken voor een groot deel op. rekening komt van traditioneele machten en dat de geestelijke factor kwantitatief daarbij heel gering is. Voor één, uur, laat dan staan voor dagen en , «j^ka3«e„jsiaEg, t, ..«fOn.tzaglijk'. J.eel^«\fan.«..liet-, liistoirisch

Het onwedergeboren historisch besef komt er nooit toe.

Alleen het historisch besef van hem, die de nieuwe geboorte kent uit en naar Hem, die het Centrum der historie is en tegelijk de Vader der eeuwigheid stelt er toe in staat.

En toch ook geloovigen brengen de adventsweketii zoo licht door met historische prentjes kijken. Wat zag de stervende Jakob diep; ! Hoe waren 'd& oogen van Bileam profetisch opgeklaard! Wat beeldde David zijn grooten Zoon soms sprekend af! Hoe was Jesaja ingeleid in het werk van den Mesias! Wat rekende Daniël met wondere nauwkeurigheid! Hoe schilderde Maleachi den komenden Christus met foTsche en toch fijne trekken!

Zoo slaat men het eene platenblad na het andere om en smaakt een kinderlijk genoegen. Doch dat is niet het ware adventsgenaegen. Daarvoor moet men den Geest Gods krachtiger in zich werken laten.

Geloovig historisch besef eischt, dat men inleeft in het leven uit de belofte van de kinderen Gods van de oude bedeeling. Nu valt het leven uit de belofte, dat toch alleen een christelijk leven mag heefen, den kinderen van den herreaen Bruidegom, reeds bovenmatig zwaar. Dje belofte, dat de Heere voor hen is .geboren, voor hen gestorven, voor hen opgewekt, voor hen aan de rechterhand des Vaders zit, ligt voor hun zielsbewustzdjn dikwijls zoo ver buiten hun bereik. De persoonlijke eigening van een belofte, welke reeds in vervulling ging, wordt lOig al te zelden week na we& k onafgebroken door hen doorleefd. En dan in te leven in de belofte aan anderen, in een belofte, welke nog geen werkelijkheid was geworden, de geestelijke spanning in zich te voelen, welke de geloovigen gedurende de eeuwen van de' moederbelofte af tot op' de belofte aan de Mariamaagd deed zuchten en hunkeren en smachten, wie kan dat? Bij den p.asbekeerden Jood, die totnogtoe de komst van vorst Messias verbeidde, maar het evangelie van den vleeschgeworden Logos met hartstocht omhelsde, is dat misschien mogelijk. Maar hangt heg; ^f|C, de andere christenen niet te hoog? 'x^& i'f? --

Men verstaat wel de kunst, de Adventsartikolen te vullen. Men wijdt dan breed uit over de volheid des tijds. ^Ten let op. alles, op de politieke en oecoinomische en kulti.iree!e omstandigheden in de dagen van Keizer Augustus. Men vergelijkt daarmede de omstandigheden in onze dagen. En het adventsartikel zit in elkander. Het is wijd van vergezichten. Maar ook diep van perspektief? Neen, want het zich inleven in de belofte met do Oude Testamentische" Vaderen spreekt er niet uit. Het geloovig his(oi; iscli verlangen naar den Verzoener woirdt niet mee verlangd. Men begroet Christus niet als Hem op wien de eeuwen geho'Oipit hebben. Men lacht het Chriijtuskindeke niet toe als de concentrie van de gebeden en de worstelingen en do innighedon van het oude, vrome Israël. Zoo slaat men een breuk in de historie. Men rekent af met alles wat vóór Christus werd geklaagd en gezongen. Men transponeert dat cp eigen leven. Het lastige zich inleven in het leven uit de belofte, zooals dit bij de patriarchen en de dichters en de profeten en de eenvüudigen, ^|^m.iö vertroosting Israels verwachten, is als een klipii"omzeild. Of men maakt het zich nog gemakkelijker. Men koketteert met het woerd „eeuwigheid'J^^'Mlvent beteekent dan de vraag naar eeuwigh6idst*r!angen. Djat eeuwigheidsverlangen is aan. geen enkel religieus mensch \ireerad. De adventsweken zijn daarom uitermate geschikt om het eeuwigheidsverlangen in zidi op te wekken. En het Kerstfeest wordt dan de herinnering aan de doorbraak van de eeuwigheid in den tijd.

Het in de plaats van „men" het persoonlijke „ik"; Dan 'kunt gij dadelijk konstateeren het gebrek in u, w adventsleven.

Het Kerstfeest wordt zóó ontluisterd. Want de eeuwigheid , , was reeds in den tijd eer Christus werd geboren. Neen, dit is de beteekenis van den Kerstdag, dat niet de eeuwigheid, maar dat de Eeuwige inging in de historie, niet in de historie, die bij de kribbe van Bethlehem aanving, maar in de historie, welke van de schepping der wereld aan bestond en die do'or den val van den mensch een gebroken lijn was geworden.

Zij, die in de historie op. Hem hadden betrouwd, zagen zijn dag en waren verblij'd. Niet alleen Jozef en Maria, de Herders en de Magiers schouwden den geboren Heiland, maar ook Abraham en al wie voor Christus in de vastheid der belofte ontsliep. In Bethlehem ontmoeten elkander de historie van den ouden dag en de toekomstige historie van den nieuwen dag en zij symphathiseeren — in den hoogsten zin van het woord — omdat zij uit de historie den Eeuwige hebben gekend en aangebeden.

De voorbereiding in het Advent wil van u, dat gij in historische gemeenschapi met de Kerk aller eeuwen naar het onaanzienlijke stedeke der geboorte in den geest optrekt. In historische gemeenschap. Niet bloot in historische berinnering. Gij moet het geloof en het gevoel hebben, dat gij in een wo.lk van getuigen loopit. Met die wolk der getuigen vernieuwt gij' in de adventsweken de gelocvige kennismaking. Crij' hoort met stille • ontroering van hun wachten en verwachten. Wat hebben zij lang, voor een mensch sc^irikwekkend lang moeten wachten! Hoe bewondert gij hun uithoudingsvermogen f Hoe staat gij verstomd over de levendigheid van hun geloof! Hoe hebben zij gekimd ? Zij konden het, ' omdat hun ziel uitging naar den Eéne.

Zoo wo.rdt gij in het Advent gewaar den achterstand in geloof bij uzelf. Opdat gij; gelooviger zoudt worden! Opdat gij u schamen zult tegenover die oude vromen, wien was onthouden wat gij bezit: de veivulling. Opdat het ook bij u zal gaan o.m den Eéne.

Dodi-, dan baart het hist.!)rist; h besef u ook het apokalyptisch besef, het besef van de toekomst uws Heeren.

Want de historie loopt door, al maar door.

Het historisch hesef Verlevendigt niet alleen wat verleden geworden , is, maar ook wat verleden worden zal.

Het apokalyptisch besef rukt u niet uit de historie uit, maar doet u vooruitschouwen hot schitterend einde der historie.

Christus is de zin der historie na den val.

Christus is de beweegkracht der historie.

Christus is het'keerpiunt der historie.

Christus is de volmaker en daardoor de ontbinder der historie.

De Eeuwige ingegaan in den tijd lO'St den tijd op. in de eeuwigheid.

Hij zal ten tweeden male komen.

De christenheid leeft thans in een tweede advent.

Zij leeft andermaal in een belofte, welke nog. niet is verwezenlijkt. >

Leeft zij er werkelijk in?

Of is dat „leven" slechts een vermooid woord voor het neutrale „verkeeren".

Hoe kan zij bij de mannen van het eerste advent in de leer gaan!

Zijn het ook nu niet slechts enkelen, die reikhalzen naar den dag des Heeren?

Waar is de hartstocht van het: kom haastig, Heere Jezus?

Wie lauw leeft in het tweede advent, kan niet inkomen in het eerste advent.

Maar wie weet in te leven in de belofte onder het eerste advent zal ook leven uit de belofte van het tweede advent.

Want beiden worden gewerkt door één en denzelfden Geest.

Veel wijst er in het heden naar het tweede advent heen. Althans voor hem, die onder de profeten is opgenomen, wien de oogen verlicht z; ijn. Allerlei konstellaties, religieuse, moreele', kultureele, politieke, schijnen zich te vormen naar die, welke de volheid des tijds ook vertoonde.

Doch het opmerken daaiTan' schepit de ware adventSA? erwachting nog niet.

Die wordt slechts geboren uit onbedwingelijk verlangen naar den Eéne. : %fSv^^

laefelijk is Hij in Zijn nederigheid als Kind.

Majestueus is Hij in Zijn heerlijkheid als Rechter.

Er is maar één stap van den Kerstnacht naar den-eindeloozen, eeuwigen dag.

0p dien stapi bereide de laatste adventsweek 'u voor.

Het Kerstfeest doe u dien vooruit doorleven.

Dan voelt gij u van het hart van den Middelaar gedragen naar het hart van den Vader.

De Vader schonk Zijn Zoon aan u en u aan Zijn Zoon.

Dat is de kern van het Kerstfeest.

De Zoon schenkt u aan den Vader en den Vader aan u, trekt zich O'uderworpen terug.

Dat is het wonder van het nieuwe Christusfeest, de Bruiloft des Lams.

HEPP.

Verbetering. Tn het: hoofdartikel van verleden week: bl. 2, knlnm 3, ongeveer bovenaan, staal: paradoxaal, lees: niet paradoxaal.

K. S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen